Στις 11 Γενάρη, στην Τουρκία, η Μελέκ Ιπεκ ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε από τον άντρα της, ο οποίος αφού της έβαλε χειροπέδες την άφησε γυμνή στο μπάνιο μπροστά στα παιδιά τους για όλο το βράδυ.
Η Μελέκ Ιπέκ υπήρξε δυνατή… Μόλις ο άντρας απείλησε εκείνη και τα παιδιά τους με ένα τουφέκι, και αφού είχε βασανιστεί για ώρες, βρήκε τη δύναμη και με φορεμένες τις χειροπέδες πήρε το όπλο και αμύνθηκε.
Η Μελέκ Ιπέκ σήμερα είναι ζωντανή επειδή στάθηκε στα πόδια της και αμύνθηκε σε αυτή την κτηνωδία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Μελέκ κακοποιήθηκε από τον άντρα της, υπήρξε για 12 χρόνια θύμα της βίας του, σωματικής και σεξουαλικής, κάτι για το οποίο είχε απευθυνθεί πολλάκις στην αστυνομία.
Η Μελέκ, όμως, κατόπιν συνελήφθη και έκτοτε βρίσκεται στη φυλακή επειδή αντιστάθηκε και αμύνθηκε για τη ζωή της ίδιας και των παιδιών της. Τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης σπεύδουν να μιλήσουν για το συντηρητικό πατριαρχικό σύστημα της Τουρκίας.
Αν έρθουμε, όμως, και στην Ελλάδα και πάμε πίσω στο-όχι και τόσο μακρινό- 2017 θα βρούμε μια παρόμοια υπόθεση, αυτή της 22χρονης Π.Α. στην Κόρινθο, η οποία αμύνθηκε στον άντρα που αποπειράθηκε να βιάσει εκείνη και την 17χρονη φίλη της και καταδικάστηκε μετέπειτα σε 15 χρόνια φυλάκιση.
Αν αναζητήσουμε κι άλλες υποθέσεις θα βρούμε πολλές. Υποθέσεις που δεν συνέβησαν μόνο στην Τουρκία. Γυναίκες σε όλο τον κόσμο που για χρόνια βιώνουν την έμφυλη κακοποίηση στο σπίτι τους, γυναίκες που πέφτουν θύματα βιασμών και σεξουαλικών επιθέσεων και όταν καταφέρνουν να σταθούν στα πόδια τους, να μαζέψουν όλη τη δύναμη που απαιτείται-σωματική και ψυχική- για να προστατευθούν και τελικά να ζήσουν, τιμωρούνται από τα αστικά δικαστήρια, τιμωρούνται, στην πραγματικότητα, από το ίδιο το σύστημα.
Το μήνυμα είναι σαφές. Η πατριαρχία είναι εδώ και σκοτώνει από την Τουρκία μέχρι την Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Και η αστική δικαιοσύνη είναι πάντα εδώ να υπενθυμίζει πως εκπροσωπεί το ίδιο σύστημα που είναι υπεύθυνο για την αναπαραγωγή και την διάχυση έμφυλων διακρίσεων και εξουσιαστικών συμπεριφορών, όλων αυτών που οδηγούν στην καθημερινή κακοποίηση της Μελέκ Ιπέκ, στις γυναικοκτονίες στην Τουρκία που πλέον αποτελεί καθημερινό φαινόμενο, στην απόπειρα βιασμού της 22χρονης και της φίλης της στην Κόρινθο, στον βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, στον ομαδικό βιασμό της 16χρονης στην Αμάρυνθο, αλλά και τον πρόσφατο ομαδικό βιασμό της ανήλικης στην Περαία Θεσσαλονίκης και πλήθος άλλων παραδειγμάτων που συμβαίνουν καθημερινά σε όλες μας και μένουν στην αφάνεια.
Αυτό εδώ το σύστημα είναι που γεννά τους δολοφόνους γυναικών και τους βιαστές. Είναι αυτά τα αποτελέσματα ενός κόσμου που διαχέει την πατριαρχία και τον σεξισμό και αναπαράγει το ίδιο τις έμφυλες διακρίσεις και τις εξουσιαστικές σχέσεις για να συνεχίσει να υπάρχει και να λειτουργεί. Οπότε αυτή η απόφαση του δικαστηρίου της Τουρκίας, μας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως αυτό είναι το πιο αληθινό πρόσωπο της κυριαρχίας.
Ειδικά, εν μέσω πανδημίας, κρίσης και απαγόρευσης κυκλοφορίας, τα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Χιλιάδες γυναίκες που αναγκάζονται να ζουν με τον κακοποιητή τους χωρίς να έχουν καμιά διέξοδο, μετρώντας σήμερα και πολλές γυναικοκτονίες ως απόρροια αυτής της συνθήκης.
Ο μόνος δρόμος για τις γυναίκες είναι να βρεθούν η μία με την άλλη, να μιλήσουν για ό,τι τις απασχολεί, να οργανωθούν και να απαντήσουν συλλογικά και μαχητικά απέναντι σε ένα σύστημα που επιχειρεί να μας εξοντώσει, ως εργαζόμενες και ως γυναίκες και στους εκφραστές του.
Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία η πατριαρχία είναι εκεί έξω, τσακίζεται στο δρόμο και θα υπάρχει σίγουρα όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο.
Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία, ας γκρεμίσουμε αυτό το σύστημα που γεννά τη βία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό…