ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
Τη φετινή 25η Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ότι μέσα σε συνθήκες πανδημίας, τα αναλώσιμα για το κράτος και τα αφεντικά γυναικεία σώματα έχουν φωνή. Οι ηλικιωμένες που περιμένουν στις ουρές των νοσοκομείων, οι αποκλεισμένες από το διαλυμένο σύστημα υγείας, οι εργαζόμενες στα νοσοκομεία, στα σούπερμάρκετ, στην καθαριότητα, στη φροντίδα παιδιών και ανθρώπων σε ανάγκη, οι άνεργες και οι ανασφάλιστες που αδυνατούν να επιβιώσουν, οι άστεγες, οι κρατούμενες… Όλες εμείς πουκαθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωπες με τη βία του κράτους και των μηχανισμών του, με τη βία της μισθωτής σκλαβιάς και της εργοδοτικής τρομοκρατίας, με τη βία των αποκλεισμών και του φόβου,με τη βία του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η επένδυση του κράτους στην καταστολή των αντιστάσεων, με τον νόμο κατά των διαδηλώσεων, τις εκκενώσεις καταλήψεων, τον αστυνομικό στρατό κατοχής στους δρόμους, στη θέση γιατρών και υγειονομικών που χρειάζεται η κοινωνία, δεν είναι παρά μια στρατηγική που θέλει να επιβάλλει το θάνατο ως κανονικότητα, εξασφαλίζοντας συνθήκες σιωπής και εγκαθιδρύοντας μια πολιτική καραντίνα. Αφού πρώτα προστατεύτηκε κάθε λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής, εκθέτοντας την κοινωνία στον κίνδυνο της ασθένειας, αφού προετοιμάζονται νέοι νόμοι εργασιακής αφαίμαξης, το μόνο πουαπαγορεύεται είναι να διεκδικείς, να διαδηλώνεις, να αντιστέκεσαι στις πολιτικές του θανάτου.
Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε για όλες τις γυναίκες, ντόπιες και μετανάστριες, που αγωνίζονται και έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με τη βία των μηχανισμών καταστολής, στις διαδηλώσεις, στα αστυνομικά τμήματα, στους δρόμους, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές.
Για όλες εκείνες και εκείνους που διαδήλωσαν στις 17 Νοέμβρη και χτυπήθηκαν από τα ένστολα τάγματα εφόδου του κράτους, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ρέθυμνο, τηνΚέρκυρα, τα Γιάννενα και πολλές ακόμα πόλεις.
Για τη νεαρή αγωνίστρια από τα Σεπόλια που, εκείνη την ημέρα, όταν διαμαρτυρήθηκε για τη σύλληψη του αδερφού και στη συνέχεια της μητέρας και του πατέρα της στην είσοδο του σπιτιού τους, συνελήφθη και η ίδια και οδηγήθηκε στο ΑΤ Κυψέλης, με τους αστυνομικούς να την γρονθοκοπούν, να τη σέρνουν από τα μαλλιά, να τη βρίζουν σεξιστικά και να την φτύνουν στο πρόσωπο.
Για την 17χρονη κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη, προσήχθη στο αστυνομικό μέγαρο της πόλης μετά από έλεγχο στο δρόμο, κρατήθηκε χωρίς να της επιτραπεί καμία επικοινωνία με τη μητέρα της, παρ ότι ανήλικη, και υποβλήθηκε σε σωματικό έλεγχο, ενώ εξαναγκάστηκε να παραμένει με το σουτιέν μέσα στο τμήμα.
Για τους 92 συλληφθέντες μετά την εισβολή της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο και στην Πρυτανεία του ΕΜΠ και για όσους διαδήλωσαν στα Εξάρχεια απέναντι στον αστυνομικό στρατόκατοχής, που επιτέθηκε μετά τη λήξη της πορείας σε γυναίκες και άντρες που βρίσκονταν στην περιοχή.
Για τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που διαδήλωσαν στο Γαλάτσι και χτυπήθηκαν από τα ΜΑΤ μαζί με δεκάδες ακόμα περίοικους, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά. Για τις συντρόφισσές μας που βρέθηκαν με ανοιγμένα κεφάλια στο νοσοκομείο, υπό τα απειλητικά βλέμματα των αστυνομικών φρουρών που παρεμπόδισαν την παροχή ιατρικής περίθαλψης.
Για τις αναρχικές και τους αναρχικούς συντρόφους μας στην Πάτρα που δέχτηκαν επίθεσητης αστυνομίας την ώρα που συνέλεγαν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για όσους έχουν ανάγκημέσα στην συνθήκες εξαθλίωσης που επιτείνει η υγειονομική κρίση.
Για τις γυναίκες πρόσφυγες που κρατούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για όλους και όλες εκείνες που έχοντας ζητήσει ή και λάβει άσυλο βρίσκονται είτε έγκλειστες είτε μένουν άστεγες στο δρόμο, μετά την εκκένωση προσφυγικών καταλήψεων ή την εκδίωξή τους από ξενώνες όπου διέμεναν, και υφίστανται ένα διαρκές κυνήγι από την αστυνομία για να καταστούν αόρατες. Για εκείνες, τις ηλικιωμένες, μητέρες, μικρά κορίτσια, για όσες επιβίωσαν από τον πνιγμό στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο και σήμερα βρίσκονται έγκλειστες σε άθλιες συνθήκες. Για εκείνες που αντιμετώπισαν την αστυνομική βία μετά τη φωτιά στη Μόρια και την εκκένωση της προσφυγικής δομής στο ΠΙΚΠΑ της Λέσβου, για να οδηγηθούν σε μια ζωή μέσα στις λάσπες, στο Καρά Τεπέ. Γιατις μετανάστριες που για μήνες πραγματοποιούσαν απεργία πείνας στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη. Για τις τρεις γυναίκες κρατούμενες στην Αμυγδαλέζα που επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν,την 19χρονη από το Κονγκό, θύμα κυκλώματος trafficking, για την 17χρονη ασυνόδευτη ανήλικη από το Αφγανιστάν και την 27χρονη από τη Λευκορωσία, για τις συντρόφισσές τους που ξεκίνησαν απεργία πείνας διεκδικώντας την ελευθερία τους και καταγγέλλοντας το καθεστώς εξόντωσής τους πίσω από τα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων.
Για τις γυναίκες στις φυλακές Θήβας που την άνοιξη εξεγέρθηκαν μετά τον θάνατο συγκρατούμενής τους και η απάντηση του κράτους ήταν να στείλει τα ΜΑΤ να τις χτυπήσουν και να τις συλλάβουν.
Είμαστε εδώ για τον Ζακ/Zackie Oh και δεν ξεχνάμε ότι δολοφονήθηκε με τη συνεργασία δύο αποκτηνωμένων φασισταριών και αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ που εξακολουθούσαν να τον χτυπούν ενώ βρισκόταν αιμόφυρτος στο έδαφος, και σήμερα, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Είμαστε εδώ για όλα τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, τις φτωχές, τις αποκλεισμένεςπου το κράτος, τα ΜΜΕ και οι λακέδες τους κρίνουν ως ζωές ανάξιες να βιωθούν, επιφυλάσσοντάς τους τα γκλομπ των μπάτσων, τη δικαστική ατιμωρησία, τη συκοφάντηση…
Είμαστε εδώ για όλες τις γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί, βιαστεί, δολοφονηθεί στο σπίτι,στο δρόμο, στη δουλειά τους, από συγγενείς ή αγνώστους, με τους δράστες να οπλίζονται πάντα από τα κυρίαρχα πατριαρχικά πρότυπα και την ατιμωρησία που τους εξασφαλίζουν. Τα πρότυπα που εγκαθιδρύει η συστημική και θεσμική ανισότητα, που κατοχυρώνει ότι οι γυναίκες είναι «εύκολοιστόχοι», ενώ η υποτίμηση, ο εξευτελισμός και η κακοποίησή τους αποτελούν καθημερινή πρακτικήπου προάγεται, συγκαλύπτεται και επικροτείται από τους επίσημους μηχανισμούς του Κράτους.
Είμαστε εδώ για τις εννιά γυναικοκτονίες που σημειώθηκαν μόνο τον τελευταίο χρόνο και δεν ξεχνάμε ότι οι τρεις από αυτές ήταν από το υπηρεσιακό όπλο του μπάτσου-συζύγου των θυμάτων. Στις 14 Νοέμβρη στου Ρέντη, από «εκπυρσοκρότηση», όπως έσπευσαν να αποφανθούν τα ΜΜΕ, και τον περασμένο Μάρτιο στην Κηφισιά, όπου αστυνομικός έστησε ενέδρα και δολοφόνησε δύο γυναίκες, την πρώην σύζυγό του και φίλη της.
Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ότι η πατριαρχική βία είναι συστημική βία. Είναι οργανικό κομμάτι του εξουσιαστικού και καπιταλιστικού κόσμου για τη διαίρεση των καταπιεσμένων και την επέλαση του κοινωνικού κανιβαλισμού. Την ώρα που η κυβερνητική προπαγάνδα, μέσω της Γενικής Γραμματείας Ισότητας Φύλων του υπουργείου Εργασίας, έχει το θράσος να συμβουλεύει ότι «η ανοχή μας στη σεξουαλική, ψυχολογική, σωματική η λεκτική βία οφείλει να είναι μηδαμινή», αυτές ακριβώς οι μορφές βίας δεν είναι παρά η επίσημη και διακηρυγμένη πολιτική των σωμάτων ασφαλείας απέναντι στις αγωνιζόμενες, στις εξεγερμένες, στις γυναίκες που αντιστέκονται.
Είμαστε εδώ για να φωνάξουμε ότι καμία δολοφονία και καμία κακοποίηση δεν θα μείνει αναπάντητη, καμία καραντίνα δεν θα επιβάλλει τη σιωπή, καμία γυναίκα που αγωνίζεται δεν είναι μόνη. Σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται, από τους δρόμους της Χιλής και των ΗΠΑ ως τα βουνά του Μεξικού και την επαναστατημένη Ροτζάβα, στέλνουμε ένα μήνυμα αλληλεγγύης, σεβασμού και αξιοπρέπειας….
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
25 Νοέμβρη 2020
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία – Αναρχική Πολιτική Οργάνωση (Αθήνα)
