Μια εκλεκτική συγγένεια και μια νιτσεϊκή ανάγνωση της εξέγερσης του Δεκέμβρη του '08 στην Αθήνα του Χρίστου Ηλιόπουλου. Κυκλοφορεί τις πρώτες μέρες του νέου έτους στα βιβλιοπωλεία.
 
Με τεράστια χαρά ανακοινώνουμε την αναμενόμενη κυκλοφορία της πιο απαιτητικής μας δουλειάς, καθώς το συγκεκριμένο βιβλίο που αποτελεί μια εντυπωσιακή εργασία του Χρίστου Ηλιόπουλου πάνω στη σύνδεση του Νίτσε και των αναρχικών προταγμάτων με φόντο την εξέγερση του '08 στην Αθήνα υπήρξε μια διαδικασία ετών! Ευχαριστούμε τον συγγραφέα που δεν τα παράτησε ποτέ και επέμεινε στην εμπιστοσύνη του απέναντί μας, όπως βέβαια και την Βανέσσα Κατσάρα για τη φοβερή δουλειά στην άρτια επιμέλεια του κειμένου. Δεν υπάρχουν λόγια επίσης να ευχαριστήσουμε και να συγχαρούμε τον γραφίστα Ερρίκο Κούνιο, ο οποίος πέρα από ιώβεια υπομονή, επέδειξε και τρομερή φαντασία φτιάχνοντας ένα από τα πιο αγαπημένα μας εξώφυλλα. Το σκίτσο του εξωφύλλου είναι μια δουλειά της Μαρίας Φωτεινοπούλου εμπνευσμένο από το τριαδικό σχήμα του Νίτσε (Καμήλα-Λιοντάρι-Παιδί), ενώ τον πρόλογο της έκδοσης υπογράφει η καθηγήτρια Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Λάφμπορο της Αγγλίας Ruth Kinna.

Ας είναι καλοτάξιδο!

(Παρουσίαση από το οπισθόφυλλο)

Στην ξεχωριστή αλληλογραφία που διατηρούσε με τον Πιοτρ Κροπότκιν και τον Φρίντριχ Νίτσε, ο διακεκριμένος κριτικός λογοτεχνίας Γκιόργκ Μπράντες δεν κατά- φερε να πείσει κανέναν από τους δύο ότι είχαν κάτι να κερδίσουν, ο ένας από το έργο του άλλου. Από την πλευρά του, ο Κροπότκιν θεωρούσε τον Νίτσε τοξική επιρροή τα σαγηνευτικά πεζογραφήματά του αποπροσανατόλιζαν τους αναρχικούς, οδηγώντας τους στις πιο εξοργιστικές πράξεις προκειμένου να βιώσουν την έξαψη της παραβατικότητας. Απαντώντας στην πρόταση του Μπράντες, να αναθεωρήσει ο Νίτσε τη δριμεία κριτική του στον αναρχισμό και να δώσει στον Κροπότκιν μια δεύτερη ευκαιρία, ο Νίτσε επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός.

Το βιβλίο […] συζητά την εκλεκτική συγγένεια μεταξύ αναρχισμού και Νίτσε στην ιστορία των ιδεών και υιοθετεί ένα νιτσεϊκό, αναρχικό πρίσμα, για να εξερευνήσει τον αναρχικό ακτιβισμό, με παράδειγμα, την εξέγερση στην Αθήνα, το Δεκέμβριο του 2008. Μας καλεί να παραμερίσουμε όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τον Νίτσε και τους αναρχικούς και μ’ αυτόν τον τρόπο προσφέρει νέες προοπτικές και για τους δύο.

Το Νίτσε & Αναρχισμός δεν θρηνεί μια χαμένη ευκαιρία για φιλοσοφικό προβληματισμό· αντίθετα, διασώζει θαρραλέα μια σχέση και ανοίγει νέες προοπτικές πολιτικής δράσης.

(από τον πρόλογο της Ruth Kinna)

«Αθωότητα και λησμονιά είναι το παιδί, ένα καινούργιο αρχίνισμα, ένα παιχνίδι, μια ρόδα που γυρίζει, μια πρώτη κίνηση, ένα άγιο ναι. Ναι, για το παιχνίδι της δημιουργίας, αδελφοί μου, χρειάζεται να ειπωθεί ένα άγιο ναι: τη δική του θέληση θέλει τώρα το πνεύμα, τον δικό του κόσμο κερδίζει εκείνος που είναι χαμένος στον κόσμο».
Φρίντριχ Νίτσε
Τάδε Έφη Ζαρατούστρα