Αυτό που ονομάζεται «κρίση» σοβεί στον κόσμο τουλάχιστον μετά το 2008 και εξακολουθεί παίρνοντας ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες διαστάσεις. Με απλά λόγια, όταν ακούμε για κρίση σημαίνει ότι τα αφεντικά, οι κατέχοντες τεράστια μερίδα του κοινωνικού πλούτου δεν είναι ικανοποιημένοι από το ποσοστό και τον ρυθμό αύξησης των κερδών τους -όταν μια καπιταλιστική οικονομία καταρρέει λόγω των εγγενών αντιφάσεών της- ετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο επίθεσης, στους μισθούς, τα δικαιώματα και τη ζωή μας, στις ζωές δηλαδή των φτωχών, των εργαζόμενων, των ανέργων. Έτσι και σήμερα, μετά την πανδημία του Covid-19 που έκανε έκδηλες τις διαδικασίες αφαίμαξης των πληβειακών στρωμάτων προσφέροντας την ευκαιρία στο κεφάλαιο να αυξήσει τα κέρδη του, εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία και των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών για την κυριαρχία στη νομή των ενεργειακών πηγών και την επικράτηση στις διεθνείς αγορές, η κρίση του καπιταλισμού παράγει ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση και εξαθλίωση.
Η αύξηση του κόστους διαβίωσης και η γενικευμένη ακρίβεια είναι η μοναδική προοπτική του καπιταλισμού για τη σωτηρία του. Οι τιμές στα βασικά αγαθά, στους λογαριασμούς του ρεύματος, του πετρελαίου και του αερίου, το κόστος των ενοικίων αυξάνονται κατακόρυφα και επιθετικά προς τα κατώτερα στρώματα. Κι όσο περνάει ο καιρός είναι μαθηματικά βέβαιο πως όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας θα έρχονται αντιμέτωπα με τις ολέθριες συνέπειες αυτής της κρίσης. Άνθρωποι δίχως την δυνατότητα πρόσβασης σε βασικά προϊόντα σε σπίτια δίχως τις βασικές παροχές σε ρεύμα και θέρμανση. Και αποτελεί ξεκάθαρη προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών των κυβερνώντων η μεταφορά των ευθυνών στη «διεθνή συγκυρία» και τον «πόλεμο». Πολύ παραπάνω καταδεικνύει τις σχέσεις τους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών και αποτελεί σαφή συνδήλωση ότι δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να κάνουν την παραμικρή υποχώρηση για τη λήψη μέτρων ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξης της κοινωνίας. Σε αυτήν τη συνθήκη, οι φαινομενικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό και οι μειώσεις των λογαριασμών αποτελούν χυδαίες γελοιότητες και μπορούν να λειτουργήσουν μόνο ως στάχτη στα μάτια.
Ακόμη χειρότερα, η αδηφάγος λαιμαργία των αφεντικών για μεγαλύτερα κέρδη οδηγεί στον πλειστηριασμό των κατοικιών των ανθρώπων που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις ορέξεις τους αδιαφορώντας φυσικά πλήρως για τους ίδιους και τις ζωές τους. Η πρόσφατη περίπτωση του πλειστηριασμού κατοικίας στις Συκιές αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της κατάστασης. Πιο συγκεκριμένα, η τράπεζα Eurobank έχει βγάλει σε πλειστηριασμό από τις 19/5 το διαμέρισμα τετραμελούς οικογένειας με άνεργο πατέρα, μητέρα Αμεα και δύο φοιτήτριες. Η μεθόδευση της κατάργησης και η υποτίμηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας επιβουλεύεται από την έναρξη των μνημονίων και οι διαδικασίες πλειστηριασμού διευκολύνθηκαν από τις σχετικές διατάξεις για την ηλεκτρονική διεξαγωγή τους που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση Σύριζα το προηγούμενο διάστημα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και μέσα στην οποία οφείλουμε να δράσουμε. Είναι ο δυστοπικός μονόδρομος που έχει να μας υποσχεθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, αλλά και γενικότερα η προσπάθεια αναδιάρθρωσης μέσω περαιτέρω καταπίεσης και εξαθλίωσης των πληβείων του καπιταλισμού, κάνει ακόμα πιο εμφανή τα αδιέξοδα του και την αδυναμία του ίδιου του συστήματος να επιτρέψει στους καταπιεσμένους να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ενόσω οι πολεμικές εμπλοκές και συρράξεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη φέρνουν το τέρας του πολέμου όλο και πιο κοντά. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση των ζωών, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Καμία διαπραγμάτευση των αναγκών μας. Η στέγαση, η σίτιση και πρόσβαση σε ρεύμα, θέρμανση και νερό δεν αποτελούν πολυτέλειες ούτε τίθενται προς διαπραγμάτευση. Με όπλα μας την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση σε γειτονιές και χώρους δουλειάς να διεκδικήσουμε τα εργατικά μας δικαιώματα και να ακυρώσουμε στην πράξη κάθε απόπειρα έξωσης. Μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση, να οξύνουμε την αντιπαράθεση με τα αφεντικά. Να τελειώνουμε με τους πλειστηριασμούς να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Ενάντια στην ακρίβεια, το κράτος & το κεφάλαιο
Όλα για όλους. Στέγαση, Τροφή, Υγεία, Παιδεία
Συγκέντρωση ενάντια στους πλειστηριασμούς κατοικίας, Τετάρτη 1 Ιουνίου στις 13:00 Τσιμισκή με Αριστοτέλους, έξω από κεντρικό υποκατάστημα της Eurobank.
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης
της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
