Έναν χρόνο μετράμε από το ξεκίνημα της πανδημίας και τα πράγματα μέρα με την μέρα γίνονται όλο και χειρότερα. Άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά, τα κρούσματα κάνουν αρνητικά ρεκόρ συνεχώς και η κρατική καταστολή έχει αναβαθμίσει τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της στον κόσμο που αντιδράει και εκδηλώνει με ξεκάθαρο τρόπο την εναντίωση του στις ύπουλες τακτικές της κυβέρνησης. Θα θέλαμε όμως να επισημάνουμε πως ο κόσμος του αγώνα έχει επίσης κλιμακώσει τις δράσεις και τα συναισθήματα του με αποτέλεσμα να βλέπουμε κέντρα αγώνα να ξεπηδούν σε κάθε γωνία της χώρας, νέο κόσμο να πλαισιώνει διαδηλώσεις, καλέσματα και κινηματικές διαδικασίες δείχνοντας έτσι, πως κανείς δεν θα μας απαγορεύσει να διαδηλώνουμε ενάντια στην βαρβαρότητα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, στον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, στην αυξανόμενη αστυνομική βία, στην εκδικητική στάση του κράτους απέναντι στον Δ.Κ., στις απαγωγές και τους βασανισμούς συντρόφων και συντροφισσών. Αν κάτι λοιπόν μας έδειξαν αυτοί οι τελευταίοι μήνες είναι πως η εξουσία πλέον δεν ενδιαφέρεται να κρατήσει ούτε τα προσχήματα και δεχόμενη πιέσεις από την κοινωνική βάση στενεύει από απαντήσεις και αυτό που φανερώνεται είναι πως σίγουρα ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο.
Η τηλεκπαίδευση πια έχει εισχωρήσει για τα καλά στον εκπαιδευτικό χώρο και τα γνωστά προβλήματα της κακής λειτουργίας της παραμένουν άλυτα. Το σύστημα πέφτει συνεχώς ή δεν επιτρέπει σε μαθητές/τριες να συνδεθούν στο μάθημα. Πέρα από αυτό καθηγητές\τριες όπως φυσικά και μαθητές\τριες μπορεί να μην διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για να δουλεύουν μέσω τηλεκπαίδευσης. Για μια ακόμη φορά καταλαβαίνουμε πως μαθητές δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και εξαιρούνται από το σύστημα προσδίδοντας το ταξικό πρόσημο στην εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης. Επίσης, το κράτος αδιαφορεί εντελώς για τους εκπαιδευτικούς αφήνοντας στο χέρι τους και μόνο, τον τρόπο που θα καταφέρουν να κάνουν το μάθημα να λειτουργεί, προσπερνώντας κάθε δυσκολία. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση με το σύστημα του Webex προκύπτει ένα νέο σκάνδαλο από την συμφωνία της υπουργού με την εταιρεία της Cisco. Η υπουργός λοιπόν έδωσε ‘’γη και ύδωρ’’ στους επιχειρηματίες, καθώς εκτός από τα 2εκ € που μοίρασε απλόχερα, παρόλο που πριν λίγο ισχυριζόταν ότι οι υπηρεσίες είναι δωρεάν, έδωσε το δικαίωμα στην εταιρία της Cisco να καταγράφει προσωπικά δεδομένα χρηστών.
Εμείς ως μαθητές και μαθήτριες παρακολουθούμε την παιδεία να καταστρέφεται. Oι αλλαγές που έρχονται με το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που πέρασε αγγίζουν όλες τις βαθμίδες, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το λύκειο. Στο λύκειο οι αλλαγές είναι σαρωτικές καθώς αυξάνονται τα εξεταζόμενα μαθήματα, ο μέσος όρος στις προαγωγικές εξετάσεις από το 9,5 στο 10 και επανέρχεται η τράπεζα θεμάτων. Οι αλλαγές δεν μένουν μόνο εκεί καθώς με τις νέες ρυθμίσεις θεσπίζεται ελάχιστη βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ, περιορίζεται ο αριθμός των σχολών που μπορεί να δηλώσουν οι υποψήφιοι στο μηχανογραφικό, με αυτόν τον τρόπο υπάρχει περίπτωση πολλοί μαθητές και μαθήτριες να απορρίπτονται από το σύστημα εισαγωγής. Αυτά έρχεται να συμπληρώσει και η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών. Μέχρι τώρα οι μαθητές και οι μαθήτριες ήταν οι μόνοι/ες που καταπιέζονταν από την βαθμολόγηση. Το κράτος πάντα αντιστοιχούσε κάθε μαθητή και κάθε μαθήτρια με έναν αριθμό, μετρώντας κατά αυτόν τον τρόπο την αξία του. Τώρα, το κράτος θεωρεί τον εαυτό του κατάλληλο να κάνει το ίδιο και για τους εκπαιδευτικούς αλλά και σε κάθε σχολείο ως σύνολο. Η Υ.Π. Κεραμέως επιχειρεί να προσαρμόσει το σχολείο στα αιτήματα της αγοράς και των καπιταλιστών. Το κράτος έχει στόχο να προβάλει το «επιχειρηματικό πνεύμα» μέσω τις βαθμοθηρίας αλλά ταυτόχρονα η απόκτηση βαθμών καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη. Σε όλες τις σχολικές τάξεις δημιουργείται λαθεμένα η συσχέτιση της προσπάθειας, της εξέλιξης, της γνωστικής πρόοδού με τον βαθμό και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να στερούνται οι μαθητές/τριες την διάθεση και το ενδιαφέρον για μάθηση μετατρέποντας την σχολική τάξη σε ένα ρινγκ που επιβιώνει ο καλύτερος, αν όχι ο πλουσιότερος. Οι εξετάσεις πολλαπλασιάζονται , ενισχύεται το άγχος των παιδιών και κάνει ακόμα πιο δύσκολη την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Το καταφέρνει αυτό προσθέτοντας επιπλέον μαθήματα στις προαγωγικές εξετάσεις αυξανόμενης δυσκολίας. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, το κράτος εισβάλλει στα σχολεία για μας επιβάλλει τον “σωστό” τρόπο λειτουργίας και να δείξει με το δάχτυλο τους κακούς/ές μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς αξιολογώντας τους αρνητικά εξυπηρετώντας τις πολιτικές του σκοπιμότητες.
Δημιουργεί ένα καθεστώς το οποίο εξαιρεί μαθητές/τριες από το σύστημα δημιουργώντας μια εκπαίδευση ασφυκτική για παιδιά από οικογένειες χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για φροντιστήρια, πρόσφυγες και μετανάστες/τριες. Η επιστροφή της τράπεζας θεμάτων καθιστά το σύστημα εξ ολοκλήρου ανταγωνιστικό ωθώντας περισσότερα παιδιά στην στήριξη των φροντιστηρίων. Με τις νέες αλλαγές πολλαπλασιάζονται τα εμπόδια στην μόρφωση όλων των παιδιών εμπορευματοποιώντας την γνώση και την εκπαίδευση. Έχουμε να κάνουμε πια με ένα σχολείο σκληρών και συντηρητικών νεοφιλελεύθερων προτύπων με το οποίο η οπισθοδρόμηση επιτείνεται. Επί της ουσίας, οι συγκεκριμένες αντιεκπαιδευτικές αλλαγές εντάσσονται στην πολύχρονη προσπάθεια των κυβερνήσεων να μετατρέψουν τα σχολεία σε γενέτειρες εύκολα συμβιβάσιμων, άβουλων, φθηνών εργατών.
Πριν μιλήσουμε για τον αγώνα που δίνει το φοιτητικό κίνημα τους τελευταίους μήνες θα θέλαμε να αναφερθούμε στην σημαντικότητα της συνολικοποίησης του - γενικότερα - εκπαιδευτικού αγώνα. Τα βασικά υποκείμενα στον χώρο της εκπαίδευσης αποτελούνται από μαθητές/τριες, φοιτητές/τριες, εκπαιδευτικούς και λοιπούς εργαζόμενους στον χώρο της εκπαίδευσης. Θεωρούμε πως και τα τρία αυτά σύνολα αγωνίζονται υπό ένα κοινό πρίσμα, έχοντας κοινές διεκδικήσεις και ανάγκες και οι αγώνες τους είναι αναπόφευκτο να συνδέονται. Για αυτόν τον λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να συνυπάρχουν στον δρόμο και στις διαδικασίες με απώτερο στόχο την διαμόρφωση αυτού που ονομάζουμε “πανεκπαιδευτικό αγώνα”.
Όσο για το φοιτητικό κίνημα τον τελευταίο μήνα βλέπουμε πως έχει δημιουργηθεί ένα κέντρο αγώνα στα πανεπιστήμια. Ξεκινώντας από την κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ στην οποία, στις 22\2, το κράτος επιτίθεται με υπέρμετρη βία και συλλαμβάνει 31 άτομα καθώς και στις 11\3 που εκκενώνει την κατάληψη ενώ είχε ήδη γνωστοποιηθεί ότι θα έληγε την επόμενη ημέρα. Η εκκένωση της πρυτανείας συσπείρωσε πολλά χιλιάδες κόσμου στον δρόμο με αποφασιστικότητα και δυναμισμό. Σήμερα, πολλές σχολές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ αλλά και πρυτανείες και σχολές της υπόλοιπης επικράτειας τελούν υπό κατάληψη ενάντια στην αστυνόμευση των πανεπιστημίων και την κρατική καταστολή. Στο ΑΠΘ καθημερινά υπάρχουν εκδηλώσεις, συντονιστικές συνελεύσεις, προβολές ταινιών, workshops και bazar σε μια προσπάθεια να κοινωνικοποιηθεί ο εκπαιδευτικός αγώνας προσδίδοντας ζωή στον χώρο του campus.
Αυτό που θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, υπό τις δεδομένες συγκυρίες είναι η μεταστροφή της κοινωνικής αντίληψης για την κρατική διαχείριση οποιουδήποτε κοινωνικού θέματος, είτε αυτό είναι η πανδημία είτε η εκπαίδευση, προς μια μεριά γεμάτη αμφισβήτηση. Η κατάσταση που επικρατεί δεν επιτρέπει στο κράτος να συνεχίζει να κρύβεται και έχει ήδη πυροδοτήσει την εκδήλωση του πραγματικού του προσώπου. Η κοινωνία αντιλαμβάνεται πως έχει να κάνει με έναν μηχανισμό ο οποίος επιτίθεται απρόκλητα σε φοιτητές/τριες που διαδηλώνουν για τα στοιχειώδη, σε σωματεία βάσης εργατών/τριών που διεκδικούν αυτά που τους αναλογούν και σε υγειονομικούς για τους οποίους το κράτος αδιαφορεί παντελώς εν μέσω πανδημίας. Από την άλλη μεριά γίνεται ξεκάθαρη η συγκάλυψη που παρέχει σε παιδεραστές, φασίστες και μπάτσους καθώς επιδιώκει την αναβάθμιση των επιθέσεων τους ενάντια στην απειλή που συνιστούν όσοι και όσες αντιστέκονται.
Είναι η κατάλληλη στιγμή να ταχθούμε με το μέρος των καταπιεσμένων, με το μέρος της οργάνωσης και της αντίστασης ενάντια στους κρατικούς θεσμούς που μας καταπιέζουν. Στοχεύουμε στην ζύμωση των μαθητών και των μαθητριών, πλάι σε φοιτητές/τριες και εκπαιδευτικούς, για την οργάνωση των δικών μας αντιστάσεων, για ένα σχολείο` που στην θέση του ανταγωνισμού θα προτάσσει την αλληλεγγύη και θα μας χωράει όλες και όλους. Θα σταθούμε απέναντι σε ότι μας καταπιέζει, σε ότι καταστέλλει τους αγώνες μας για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση για ένα καλύτερο κόσμο. Όλα είναι τώρα.
ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 1/4 13:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Οι μαθητικοί αγώνες ήταν, είναι και θα είναι επικίνδυνοι
