Την Τρίτη 19/08, περίπου στις 00:30 τα μεσάνυχτα, διασχίζοντας με το αυτοκίνητο δύο άτομα τη Διδότου στα Εξάρχεια, δεχθήκαμε σήμα από τις διμοιρίες των ΜΑΤ που βρίσκονταν στη γωνία με τη Χαριλάου Τρικούπη, έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, για να σταματήσουμε, όπως και κάναμε. Από την πρώτη στιγμή, ζητώντας τα στοιχεία μας, οι δυνάμεις των ΥΑΤ άρχισαν τους τραμπουκισμούς και τις αγριάδες και μας είπαν να βγούμε έξω από το αυτοκίνητο. Αφού δώσαμε τις ταυτότητές μας και κατεβήκαμε, ζητήσαμε να μάθουμε τον λόγο που μας σταμάτησαν ή αν πρόκειται για κάποιον «τυχαίο» έλεγχο. Σε ακόμη πιο επιθετικό ύφος, πολλοί άνδρες των ΜΑΤ που είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο άρχισαν να ειρωνεύονται και να απαντούν στις ερωτήσεις μας με φράσεις του τύπου: «κανείς δεν είναι εδώ επικεφαλής» και «τώρα τώρα θα μάθεις το γιατί».
Πριν προλάβουμε να καταλάβουμε τον λόγο αυτής της επιθετικής στάσης, είδαμε να έρχονται από το κάτω μέρος της Διδότου δύο ακόμη άνδρες των ΜΑΤ με εμφανές μένος προς το μέρος μας. Μόλις έφτασαν στο σημείο, ο ένας εξ αυτών άρχισε να μας χτυπά με μανία στο πρόσωπο και στο σώμα, με κλωτσιές και γροθιές. Η επίθεση συνεχίστηκε με το ίδιο μένος ακόμη κι όταν ο ένας από εμάς βρέθηκε στο έδαφος από τα χτυπήματα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του άγριου ξυλοδαρμού, μας έβριζε και μας απειλούσε, ενώ οι υπόλοιποι είτε απλώς παρακολουθούσαν είτε σιγόνταραν συμμετέχοντας λεκτικά στην επίθεση. Όταν ολοκληρώθηκε ο εντελώς αναίτιος και αιφνιδιαστικός ξυλοδαρμός, και ενώ είχε ήδη μαζευτεί κόσμος στο απέναντι πεζοδρόμιο που φώναζε στους ματατζίδες να σταματήσουν, ο αστυνομικός που μας χτύπησε διέταξε να μας περάσουν χειροπέδες και να μας οδηγήσουν στο Α.Τ. Εξαρχείων. Εκεί, μετά από όλους τους ελέγχους, πληροφορηθήκαμε ότι έχουμε συλληφθεί με τις κατηγορία της εξύβρισης, της απειλης και της απείθειας , αφού ο αστυνομικός που μας επιτέθηκε κατέθεσε ένα κάρο ψέματα για να δικαιολογήσει το περιστατικό, αντιστρέφοντας ολη την πραγματικότητα (μίλησε για προκλητική συμπεριφορά όταν περάσαμε με το όχημα απο την πλατεία, ενώ εμείς ακούγαμε απλά δυνατά Πανκ μουσική).
Αν και από την πρώτη στιγμή που μας μετέφεραν στο τμήμα ζητούσαμε να μας δει γιατρός γιατί πονούσαμε, η μεταγωγή μας στο νοσοκομείο έγινε έπειτα από περίπου δύο ώρες, ενώ η μεθοδευμένη στάση της ΕΛ.ΑΣ. συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησής μας, αφού μας αρνήθηκαν επανειλημμένα το δικαίωμα ιατροδικαστικής εξέτασης. Την επόμενη μέρα προστέθηκαν οι κατηγορίες της βίας κατά υπαλλήλων από τον εισαγγελέα και η άρνηση δαχτυλοσκόπησης αφού εμείς αρνηθήκαμε να δώσουμε δακτυλικά αποτυπώματα για μια τέτοια σκευωρία.
Το δικό μας περιστατικό αστυνομικής βίας είναι απλά ένα ακόμα παράδειγμα στην μακρά λίστα αστυνομικής αυθαιρεσίας και αυταρχισμού. Βλέπουμε καθημερινά σε κάθε πεδίο στο οποίο ζούμε, σπουδάζουμε, εργαζόμαστε και αγωνιζόμαστε την επιβολή του ολοκληρωτισμού και της αστυνομοκρατίας με κάθε μέσο. Ειδικότερα στην γειτονιά των Εξαρχείων που έχει μετατραπεί σε μια αστυνομοκρατούμενη ζώνη, όπου κάθε λογής ένστολος μπορεί να τραμπουκίζει, να προπηλακίζει ακόμα και να βασανίζει ανθρώπους, τετοια φαινόμενα αποτελούν πλέον την δυστοπική καθημερινότητα.
Οι ψευδείς καταθέσεις των αστυνομικών, η καθυστέρηση ή ακόμα και η άρνηση των βασικών δικαιωμάτων που έχεις ως κρατούμενος, καθώς και η προσπάθεια συγκάλυψης και παρακώλυσης από όλες τις βαθμίδες της ΕΛΑΣ μαρτυρούν τα ιδιαίτερα επαυξημένα αντανακλαστικά του συνόλου του κρατικού μηχανισμού όταν πρόκειται για την ενορχήστρωση στημένων σκηνικών βίας, ρεβανσισμού και καταστολής, δημιουργώντας μια συνθήκη απόλυτης τρομοκράτησης. Να βρίσκεσαι δηλαδή χωρίς την παραμικρή αφορμή άγρια χτυπημένος στο κέντρο της πόλης απο την αστυνομία και μετα να πρέπει να καταβάλεις τεράστιο αγώνα για να αποδείξεις την αθωότητα σου απέναντι σε ένα στημένο κατηγορητήριο.
Β.Κ.
Σ.Γ.