Οι πρώην φοιτήτριες καταγγέλουν ότι ο εν λόγω καθηγητής προσέγγιζε σπουδάστριες και τις απομόνωνε στο ιδιωτικό του ιατρείο. Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιούσε διάφορες προφάσεις, όπως η παροχή δωρεάν γυναικολογικών εξετάσεων, βοήθεια με τα μαθήματα καθώς και την εκπαιδευτική κατάρτιση των φοιτητριών. Σύμφωνα με τις καταγγελίες, η πρόσεγγισή του στη συνέχεια παρέκκλινε από τον αρχικό σκοπό της επίσκεψης, παραβαίνοντας κατά τη διάρκεια της γυναικολογικής εξέτασης το ιατρικό πρωτόκολλο και προσβάλλοντας τη γενετήσια αξιοπρέπεια των καταγγελλουσών.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι καταγγελίες αφορούν σε κατάχρηση της γενετήσιας πράξης κατά συρροή. Προτιμούμε να αποφύγουμε τη μεταφορά λεπτομερειών, όπως τα διαβάσαμε στα μέσα ενημέρωσης και όπως μας έχουν περιγραφεί. Σε κάθε περίπτωση αυτά περιελάμβαναν μη συναίνεση για τις πράξεις που έγιναν και παρενόχληση με σκοπό την επιβολή εξουσίας του δράστη.
Τα γεγονότα αυτά τελικά δεν ήταν μενονωμένα και η κατάσταση έχει πάρει τη νομική οδό. Η δίκη έχει λάβει ήδη δύο αναβολές από τον Σεπτέμβριο και η επόμενη δικάσιμος έχει οριστεί για τις 24 Ιουνίου. Μέχρι σήμερα ο κατηγορούμενος παραμένει αμετάκλητος στη θέση του, όχι μόνο ως καθηγητή του τμήματος μαιευτικής στη Θεσσαλονίκη, αλλά και ως ενεργoύ ιδιώτη γιατρού στην πόλη. Η στάση του εντός της διδακτικής αίθουσας είναι ιδιαίτερα προκλητική. Σε κάθε περίσταση που του δίνεται κατά τη διάρκεια των διαλέξεών του, αναφέρεται στις δικαστικές του διενέξεις χαρακτηρίζοντάς τες «άδικες» προς το πρόσωπό του. Τις αποδίδει σε αντιδικίες άνευ ουσίας που δημιουργήθηκαν εκδικητικά από πρώην φοιτήτριές του, οι οποίες δήθεν πρόβαλλαν φιλοδοξίες ακαδημαϊκής και επαγγελματικής ανέλιξης, και με τις οποίες ο ίδιος, όπως υποστηρίζει, είχε έρθει σε ρήξη.
Στις δικαστικές αίθουσες αλλά και στα μέσα ενημέρωσης εμφανίζεται μόνο ο δικηγόρος του. Με την τοποθέτησή του μεταφέρει και την ξεκάθαρη στάση του πελάτη του. Χαρακτηρίζει τις κατηγορίες ψευδείς και αβάσιμες και επικαλείται το επιστημονικό και επαγγελματικό κύρος του πελάτη του για να μειώσει την αξιοπιστία τους. Μάλιστα, η υπερασπιστική γραμμή ολοκληρώνεται με τον δικηγόρο να τονίζει ότι καθεμία από τις καταγγέλλουσες προέβη σε μήνυση αποκρύπτοντας τις δικές της υστερόβουλες προθέσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δικηγόρος και κατηγορούμενος προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σοβαρότητα των κατηγοριών.
Η συγκεκριμένη ρητορική πηγάζει από τη ρητορική που δομεί η κουλτούρα του βιασμού. Βάσει αυτής τα θύματα, όταν παίρνουν το θάρρος να καταγγείλουν τα γεγονότα, στοχοποιούνται ως υπεύθυνα για τον βιασμό τους και για αυτό οφείλουν να σιωπούν. Στο ίδιο πλαίσιο τίθεται και το ερώτημα «γιατί τώρα» που αποσκοπεί στο να μας αποπροσανατολίσει ως προς την υπαιτιότητα του μοναδικού υπεύθυνου για τις πράξεις αυτές, δηλαδή του βιαστή. Έτσι, τελικά αυτές που καταδικάζονται είναι οι ίδιες οι γυναίκες που βιάστηκαν και το δικαστικό σύστημα θριαμβεύει για την επιτυχία του στην απόδοση δικαιοσύνης.
Με τη δημοσιοποίηση των γεγονότων νυν φοιτήτριες της μαιευτικής απευθύνθηκαν στον πρόεδρο του τμήματος και στον πρύτανη του ιδρύματος για την άμεση απομάκρυνση του καθηγητή, ενόσω εκκρεμούν καταγγελίες εις βάρος του, χωρίς ωστόσο να εισακουστούν οι προτάσεις τους. Συγκεκριμένα, οι πρυτανικές αρχές επικαλέστηκαν την αρχή του τεκμηρίου της αθωότητας του ελληνικού ποινικού δικονομικού συστήματος, αδιαφορώντας ως προς το ότι αυτό μπορεί να λειτουργήσει αντίστροφα, ευνοώντας τον κατηγορούμενο στη δίκη. Κυρίως όμως είναι αξιοσημείωτη εκ μέρους τους η επιθυμία για επίκληση και τήρηση του νόμου, ενώ ταυτόχρονα παραβλέπουν προκλητικά τον νόμο που ορίζει ότι όσοι κατέχουν θέση σε εκπαιδευτική βαθμίδα και κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία (ν.3528/2007, άρθρο 103). Φυσικά, καλύτερα θα ήταν να αφήσουμε στην άκρη συζητήσεις σχετικά με την ακαδημαϊκή δεοντολογία που υποτίθεται θα έπρεπε να προάγει ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, αλλά και την αδιαφορία των διοικητικών αρχών του πανεπιστημίου για την έκθεση των τωρινών φοιτητριών του εν λόγω καθηγητή σε έναν ενδεχόμενο κίνδυνο.
Μετά τη δημοσιοποίηση όλων των παραπάνω, θεωρούμε ότι οφείλουμε να τοποθετηθούμε δημόσια για το ζήτημα και καλούμαστε να το πράξουμε καθώς επηρεαζόμαστε άμεσα από αυτήν την κατάσταση. Και η ανάγκη μας αυτή έρχεται σε αντίθεση με ό,τι έχουμε εισπράξει μέχρι τώρα ως στάση από θεσμικούς φορείς και μη, σχετικά με την υπόθεση. Η στάση των πρυτανικών αρχών αναλύθηκε παραπάνω. Όσον αφορά τους συναδέλφους καθηγητές του κατηγορούμενου στο τμήμα, τον ιατρικό σύλλογο στον οποίον ανήκει και τους υπόλοιπους ιατρικούς και μαιευτικούς συλλόγους της χώρας είναι σκανδαλώδης η σιωπή τους. Όλα αυτά μας κάνουν να απορούμε ως προς το ποιοι, κοινωνικοί και όχι μόνο, συσχετισμοί μπορεί να βρίσκονται από πίσω. Ας μην ξεχνάμε κιόλας ότι ο τρόπος με τον οποίο ξεκίνησαν οι δικαστικές διαδικασίες της υπόθεσης περιελάμβανε κάτι παράδοξο για τα ιδανικά του δικαστικού συστήματος. Οι πρώτες καταγγελίες ήρθαν ανώνυμα, εκθέτοντας έτσι τις προβληματικές της ίδιας του της λειτουργίας. Άλλωστε, η δικαιοσύνη είναι δομημένη από τα πάνω για τους πάνω και ο νόμος φτιαγμένος για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ισχυρών. Κατ’ επακόλουθο έχουμε δει πολλές φορές πώς εφαρμόζεται ο νόμος σε περιπτώσεις σεξουαλικών εγκλημάτων. Τα θύματα υφίστανται στις δικαστικές αίθουσες έναν δεύτερο εξευτελισμό και μια απαξιωτική αντιμετώπιση που φτάνει σε τέτοιο βαθμό στρεψοδικίας ώστε να αντιμετωπίζονται εντέλει ως θύτες. Ο νόμος, έτσι, είναι η θέσμιση, η αποτύπωση και η αναπαραγωγή των εκμεταλλευτικών και εξουσιαστικών
σχέσεων, των διακρίσεων, των ιεραρχιών και των προνομίων.
Αναλύοντας περαιτέρω τις περιστάσεις, βρίσκουμε ότι η συστημική ιατρική καθόλου αποκομμένη δεν είναι από τις έμφυλες και ταξικές διακρίσεις, αντίθετα είναι δομημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να τις ενισχύει. Έτσι, περιστατικά σεξιστικών και εξουσιαστικών συμπεριφορών από γιατρούς δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις ούτε οφείλονται σε κάποια ψυχική ιδιαιτερότητά τους. Μέσα από τον κοινωνικό ανταγωνισμό η ιατρική, και πιο συγκεκριμένα η γυναικολογία, σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιείται ως ένα πεδίο σεξιστικών συμπεριφορών. Σε αυτά τα πλαίσια ο βιασμός συνδέεται άρρηκτα με την επιβολή της εξουσίας και αποτελεί ακραία μορφή επιβολής της πατριαρχικής δύναμης. Ανάλογη λειτουργία επιτελεί και το εκπαιδευτικό σύστημα, που καθόλου συμπτωματικά αποτελεί τη δεύτερη επαγγελματική ιδιότητα του κατηγορουμένου.
Επιστρεφόντας λοιπόν στην αρχική μας θεώρηση για την κατάσταση στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, βλέπουμε ότι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σεξουαλικών παρενοχλήσεων, καθηγητικής αυθαιρεσίας και κομματικής εκμετάλλευσης, γεγονός που αναδεικνύεται το τελευταίο διάστημα και σε άλλα πανεπιστήμια της χώρας. Θεωρούμε ότι τα παραπάνω δεν είναι καθόλου ασύνδετα με τις σημασιολογικές προεκτάσεις του νέου εκπαιδευτικού νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη επιδιώκει την επιβολή της τάξης στον χώρο των πανεπιστημίων μέσω πρακτικών, των οποίων η στοχοθεσία μάς είναι προφανής. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οι φοιτήτριες που αποφάσιζαν να κινηθούν ενάντια σε καθηγητές με παραβιαστική ή εξουσιαστική συμπεριφόρα θα γλίτωναν από την απειλή του πειθαρχικού συμβουλίου και δεν θα ερχόντουσαν σε δεύτερες σκέψεις για τις διεκδικήσεις τους. Ούτε μπορούμε να πιστέψουμε ότι η αρχική σκοπιμότητα των συγκεκριμένων νόμων παρεκκλίνει πολύ από το παραπάνω.
Εν κατακλείδι, στη δημόσια συνέντευξη ο δικηγόρος του δράστη μας υποσχόταν ότι η δίκη αυτή θα έχει πολλές εκπλήξεις. Συμφωνούμε! Η κίνηση να γραφτεί αυτό το κείμενο ήρθε αναπάντεχα, όπως αναπάντεχα υποστηρικτική θα είναι και η παρουσία μας στις δικαστικές αίθουσες κατά την εκδίκαση της υπόθεσης, καθώς και η στάση μας δίπλα σε κάθε θύμα βιασμού που μπροστά στη διεκδίκηση της προσωπικής του αξιοπρέπειας και υπόληψης τα βάζει με τέρατα.
Δηλώνουμε ξεκάθαρα την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον δικαστικό -και όχι μόνο- αγώνα των θυμάτων που ανέδειξαν τα συμβάντα. Και αυτό φυσικά αντικατοπτρίζει και τη στάση μας απέναντι σε κάθε εξουσιαστική συμπεριφόρα που υποπίπτει στην αντίληψή μας.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Αγώνας ενάντια στην πατριαρχία και το σύστημα που τη γεννά
Ελευθεριακό σχήμα φοιτητ(ρι)ών ΔΙ.ΠΑ.Ε.
