25 Νοέμβρη – Ημέρα αντίστασης και αγώνα
25 Νοέμβρη του 1960 το καθεστώς της Δομινικανής Δημοκρατίας καταδεικνύει έκδηλα τις προθέσεις του συστήματος απέναντι στις αντιστεκόμενες γυναίκες, όταν οι αδερφές Μιραμπάλ βασανίζονται, ξυλοκοπούνται και δολοφονούνται κτηνωδώς από τον τότε δικτάτορα Ραφαέλ Τρουχίγιο. Οι γυναίκες αυτές αποτέλεσαν ορόσημο του αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση και εκ τότε η 25η Νοέμβρη έχει θεσπιστεί παγκοσμίως ως η μέρα ενάντια στην έμβυλη βία. Η θεσμική κατοχύρωση της εν λόγω ημέρας – εις μνήμην αιματηρών αγώνων – δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα επίπλασμα του κράτους για την συγκάλυψη των ίδιων του των παθογενειών. Επ’ ουδενί δεν θα μπορέσει ο αγώνας για την γυναικεία χειραφέτηση να εκκινηθεί εντός του συστημικού κλοιού, παρά μόνο έξω και πέρα από αυτόν.
"Αλλά η αληθινή χειραφέτηση δεν ξεκινά ούτε στις κάλπες ούτε στα δικαστήρια. Ξεκινά στην ψυχή της γυναίκας"
Το ίδιο το κρατικό- καπιταλιστικό σύστημα δομείται πάνω στην αντίληψη του “διαίρει και βασίλευε” και κατ’ αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η διαίρεση των ανθρώπων σε φυλές, σε στρατόπεδα, σε γυναίκες και άνδρες, σε πλούσιους και φτωχούς, σε εξουσιαστές και καταπιεσμένους και ούτε ο καθεξής. Η διχοτόμηση της κοινωνίας αποτελεί πάγια τακτική του κράτους και σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει η πατριαρχία -ως παρακλάδι και αναπόσπαστο ιδεολόγημα του συστήματος- στρέφοντας τον έναν απέναντι στην άλλη και τροφοδοτώντας τις έμφυλες διακρίσεις. Το κυρίαρχο σύστημα θερίζει απλόχερα μια μορφή εξουσίας – την πατριαρχία - σε ολάκερη την ανθρωπότητα, επιτρέποντας σε εν δυνάμει δράστες να ασκήσουν την δύναμή τους πάνω στο σώμα της γυναίκας, της αδερφής ή της κόρης τους. Κράτος και πατριαρχία αποτελούν επομένως δύο έννοιες αλληλένδετες – η διαιώνιση της μιας θα συντελέσει στην διαιώνιση της άλλης. Ή και αντίστροφα: η συντριβή της μιας θα φέρει την συντριβή της άλλης.
Δεν δύναται να αποθέσουμε ελπίδες σε φερέφωνα της εξουσίας όταν πασχίζουν να θεωρηθούν χείρα σωτηρίας για τα θύματα που βιώνουν την έμφυλη καταπίεση. Κράτος και κεφάλαιο οπλίζουν το χέρι βιαστών και δολοφόνων- αποσιωπώντας, ξεπλένοντας και συναινώντας στα ειδεχθή εγκλήματα τους. Βιώνουμε μια συνθήκη όπου οι δράστες σουλατσάρουν ανενόχλητοι, γαλουχούνται, δικαιολογούνται και προστατεύονται από ένα ολόκληρο σύστημα. Παράλληλα η αστική δικαιοσύνη ως εργαλείο του κρατικού μηχανισμού αποφασίζει κατά το δοκούν τις προβλεπόμενες ποινές για τους ασκητές της έμφυλης βίας και τα ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με την κρατική ατζέντα πασχίζουν μανιωδώς να αποκρύψουν το βάρβαρο πρόσωπο του πατριαρχικού συστήματος από την δημόσια σφαίρα.
Από την γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων και της Όλγας στο Αγρίνιο μέχρι την Ιρανή μαθήτρια που αυτοκτόνησε ύστερα από τις απειλές του διευθυντή της. Από τα χιλιάδες κυκλώματα trafficking, την υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό και της Ε. από την Ηλιούπολη, μέχρι το κύκλωμα σωματεμπορίας που διακινούσε γυναίκες από την Κολωμβία έχοντας την πλήρη κρατική συγκάλυψη. Από την κοπέλα στη Μυτιλήνη που κατήγγειλε τον βιασμό της μέχρι της Ιρανή φοιτήτρια που έβγαλε τα ρούχα της στο προαύλιο του πανεπιστημίου ως ένδειξη αντίστασης απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία και ύστερα βασανίστηκε και κλείστηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Από τους αγώνες που δίνονται κατά της υποχρεωτικής ενδυμασίας του χιτζαμπ, μέχρι τις διαμαρτυρίες γυναικών στις ΗΠΑ ενάντια στην αμφισβήτηση του δικαιώματος της άμβλωσης. Σιωπηρές γυναικοκτονίες ανά τον κόσμο, ονόματα γυναικών που δεν ακούγονται ποτέ στον δημόσιο διάλογο. Βιασμοί και ξυλοδαρμοί στα σύνορα, σε στρατόπεδα, πίσω από τα σίδερα φυλακών. Γυναίκες εν καιρώ πολέμου που εξευτελίζονται και χάνουν την ζωή τους ως ένδειξη υποδούλωσης στην πολεμική μηχανή του συστήματος. Όλα τα παραδείγματα έχουν ως κοινό παρονομαστή την πατριαρχία και έτσι το αίμα χιλιάδων αδερφών μας -ανώνυμων ή μη - ανά τον κόσμο θυσιάζεται στο βωμό της εξουσίας.
Η έμφυλη βία είναι συστημική βία και η συντριβή της πατριαρχίας μπορεί να επέλθει μονάχα με την παράλληλη κατεδάφιση κράτους και κεφαλαίου. Όσο λοιπόν οι επαΐοντες της εξουσίας θα εκδηλώνουν την προσχηματική ευαισθησία τους για την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων, εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυα και έμπρακτα στο πλευρό των εκατοντάδων γυναικών που πασχίζουν να σπάσουν την σιωπή, να απελευθερωθούν από τα δεσμά της καταπίεσης και να αρνηθούν το ρόλο του θύματος. Ο αναρχικός αγώνας είναι αγώνας με προορισμό την συντριβή κάθε λογής εξουσίας και όραμα την δόμηση ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, όπου κανένας άνθρωπος δεν θα βρίσκεται πια μόνος στα χέρια του κράτους. Μέσα από την συλλογική οργάνωση συναντιόμαστε με όλες τις εξεγερμένες αυτού του κόσμου και υψώνουμε γροθιά φωνάζοντας πως καμία δολοφονία και καμία κακοποίηση δεν θα μείνει αναπάντητη.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Η εμφυλη βία είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός
Η εμφυλη βία είναι θεσμική trafficking στρατόπεδα και παιδοβιασμοι
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere