Κάλεσμα στήριξης της απεργιακής διαδήλωσης την Τετάρτη 20/11, στις 10:30, στην Καμάρα
Μας γίνεται αντιληπτό ότι το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα έρχεται να εντείνει ακόμα περισσότερο την ήδη υφιστάμενη καταπίεση σε κάθε πτυχή των ζωών μας. Από τον νόμο Χατζηδάκη, στην ιδιωτικοποίηση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας παιδείας, στην υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας μέχρι και την συνολική επισφάλεια και ακρίβεια, είναι σαφές ότι η κοινωνική βάση βιώνει αλλεπάλληλες επιθέσεις ενάντια στις στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες μας αλλά και τις ίδιες μας τις ζωές.
Η εντατικοποίηση των ζωών μας, η ακρίβεια με την αύξηση των τιμών βασικών προϊόντων που φαντάζουν προϊόντα πολυτελείας , η ανάπλαση των γειτονιών και το gentrification όπως και η επακόλουθη αύξηση των ενοικίων, οι ενώσεις και οι πλειστηριασμοί, οι εξαθλιωμένοι μισθοί της πείνας αποτελούν καθημερινή «θηλιά», έναν κλοιό της εξουσίας και του κέρδους που σφίγγουν τον λαιμό των καταπιεσμένων.
Συγχρόνως, η αισχρή υποβάθμιση της υγείας -όπως την βιώσαμε πιο έντονα από ποτέ κατά την περίοδο του Covid-19, με την έλλειψη ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία και την άρνηση επίταξης ιδιωτικών σε έγκαιρο χρόνο- παίρνει πλέον απροκάλυπτα χαρακτηριστικά κερδοσκοπίας κάτω από τον μανδύα της «ανάπτυξης» και της «αναβάθμισης» με την υποστελέχωση του ΕΣΥ, την προαναγγελία για αναδιαμόρφωση του υγειονομικού χάρτη με την συγχώνευση ή και κλείσιμο νοσοκομείων όπως και με τα κρατικά «φακελάκια». Η όξυνση των ταξικών φραγμών με την διενέργεια ιατρικών ραντεβού από ιδιώτες στα δημόσια νοσοκομεία κατά τις απογευματινές ώρες έρχεται να συμπληρώσει την «ατζέντα» ιδιωτικοποίησης ρεύματος και της φύσης με την λεηλασία της με έκδηλη την αδιαφορία για αντιπλημμυρικά έργα και μέτρα δασοπυρόσβεσης όπως είδαμε το προηγούμενο διάστημα με τον χειρότερο τρόπο.
Δεν γίνεται να μην αναφερθεί στο πλαίσιο αυτό η ιδιωτικοποίηση των μεταφορών με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ που κόστισε την ζωή 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων και την μηδαμινή μέριμνα για στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Η ίδια η διαχείριση του σιδηροδρομικού δικτύου με σαφή την προάσπιση του κέρδους των ιδιωτών έναντι της ίδιας μας της ζωής όπως και το ξέπλυμα του κρατικού εγκλήματος.
Την ίδια στιγμή, η ιδιωτικοποίηση της παιδείας δεν θα μπορούσε να λείπει έξω από την ατζέντα του κράτους, ως βασικό κοινωνικό πεδίο που η εκάστοτε εξουσία θα διαχειριστεί κατά το όφελος της. Βασικός στόχος είναι σαφέστατα η προσαρμογή των νέων σε ένα σύστημα που δυνητικά θα αποτελούν φτηνό εργατικό δυναμικό- ένα ακόμα αποπολιτικοποιημένο γρανάζι που θα εξυπηρετεί την αγορά εργασίας και το κέρδος. Ξεκινά αρχικά με την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την εντατικοποίηση της εκπαίδευσης μέσω τράπεζας θεμάτων, διόγκωσης της ύλης αλλά και πόσο μάλλον μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, που αναδεικνύουν και διευρύνουν το χάσμα ανάμεσα σε όσους έχουν να πληρώσουν και στα ταξικά υποκείμενα. Συγχρόνως, με την θέσπιση των αξιολογήσεων, την συγχώνευση σχολικών μονάδων, την καταστολή των εκπαιδευτικών αγώνων και την απειλή για μη διορισμό ή ακόμα και για επιβολή προστίμων στους απεργούς εκπαιδευτικούς και μαθητ(ρι)ές επιτίθενται στις συλλογικές διεκδικήσεις, επιβάλουν ένα αυταρχικό πλαίσιο και χαράσσουν ένα δρόμο συντηρητισμού και ατομικής ανέλιξης. Στα πανεπιστήμια εν συνεχεία, είδαμε την νομιμοποίηση μιας περαιτέρω υποβάθμισης του ήδη κατακρεουργημένου «δημόσιου και δωρεάν» χαρακτήρα των σπουδών μας με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά και την όλο και αυξανόμενη καταστολή εντός του ασύλου απέναντι σε κάθε φωνή διεκδίκησης. Όλα αυτά την στιγμή που ήδη τρέχουν προγράμματα επί πληρωμή, απλήρωτες πρακτικές ενώ συγχρόνως η φοιτητική μέριμνα παραγκωνίζεται στον βωμό του κέρδους των εργολάβων.
Την ίδια στιγμή, το αντιεργατικό νομοσχέδιο, η νομιμοποίηση, δηλαδή, του 13ωρου, τα ελαστικά ωράρια και οι συμβάσεις αορίστου χρόνου, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης αλλά και η ποινικοποίηση των απεργιών αποτελεί τρανό παράδειγμα του ότι οι επιταγές του κεφαλαίου έρχονται να επιβληθούν σε βάρος των ταξικών υποκειμένων, των καταπιεσμένων που αγωνίζονται ενάντια στην σαπίλα του συστήματος.
Σαφέστατα, το κράτος προσπαθεί όλο και εντονότερα να εγκαθιδρύσει το πρόταγμα-καθεστώς «νόμος και τάξη», εξασφαλίζοντας το status quo αυταρχοποίησης και διασφαλίζοντας πάντα τα κέρδη των ισχυρών. Η στάση αυτή του κράτους απέναντι στην καταπιεζόμενη μάζα δεν μας πτοεί και γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο δίκαιες είναι οι απεργίες των εργαζομένων το προηγούμενο διάστημα. Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στην εξαθλίωση και τις απεργοσπαστικές λογικές ατομικισμού και συντηρητικοποίησης προτάσσουμε τον αυτοοργανωμένο αγώνα. Ερχόμαστε να ριζώσουμε σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολείο και να χτίζουμε δομές συντροφικότητας, αλληλεγγύης. Μέχρι να μην θεωρούνται οι ζωές μας αμελητέες μπροστά στο κέρδος, μέχρι να σπάσουμε τις εξουσιαστικές αλυσίδες του σάπιου συστήματος, μέχρι να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας… Θα αγωνιζόμαστε για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΑΓΑΘΑ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 20/11 στις 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere