ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ
“Οι διαδηλώσεις πλέον δεν περιορίζονται μονάχα στο φοιτητικό πεδίο, καθώς καθημερινοί άνθρωποι αποφάσισαν αυθόρμητα να πάρουν μέρος σε αυτές. Ο φοιτητικός αγώνας χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για να εκφραστεί η οργή του κόσμου ενάντια στο καθεστώς.”
Rezaul Karim Rony, δημοσιογράφος τοπικών μέσων
Από τις αρχές του Ιουλίου, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του Μπαγκλαντές βρίσκονται στους δρόμους ενάντια στην επαναφορά του νόμου των ποσοστώσεων, έναν νόμο που κατοχυρώνει ότι το 30% των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα θα αποτελείται από τους απογόνους των μαχητών που πολέμησαν για την ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές από το Πακιστάν το 1971. Ένας φοιτητικός αγώνας που ξεκίνησε από το πανεπιστήμιο της Ντάκα, το πιο αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο της χώρας, κατάφερε να λάβει πάνδημα χαρακτηριστικά και να ανοίξει τον δρόμο για μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές εκρήξεις στη σύγχρονη ιστορία του Μπαγκλαντές με 120-140 νεκρούς και παραπάνω από 700 τραυματίες σύμφωνα με τα τοπικά μέσα.
Ήδη το κράτος έκανε πίσω στην επιβολή του νόμου, ικανοποιώντας το βασικό αίτημα των φοιτητών. Η εξέγερση όμως συνεχίζεται, με τους εξεγερμένους να απαιτούν τόσο δικαιοσύνη για τους νεκρούς, όσο και να θέτουν αιτήματα που στρέφονται γύρω από τον υψηλό πληθωρισμό και την ακραία ταξική υποτίμηση. Φυσικά αυτό δεν γίνεται εν κενώ, αλλά στον απόηχο των μαζικών απεργιών της περσινής χρονιάς σε παραπάνω από 300 εργοστάσια της βιομηχανίας ένδυσης και του φοιτητικού κινήματος του 2018 που είχε οδηγήσει στην πρώτη κατάργηση του νόμου των ποσοστώσεων.
Για να κάμψει την αντίσταση των εξεγερμένων το κράτος χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα όλο και πιο ακραίες μορφές βίας. Από την Παρασκευή 19 Ιουλίου, έχει επιβληθεί σε όλη τη χώρα απαγόρευση της κυκλοφορίας επ’ αόριστον, με τους κατοίκους να μπορούν να βγουν από το σπίτι τους μονάχα για δύο ώρες κάθε μέρα για να προμηθευτούν τα είδη πρώτης ανάγκης, ενώ ο στρατός που επιβάλλει την απαγόρευση έχει λάβει την εντολή να πυροβολεί με την πρώτη επαφή. Ταυτόχρονα, τα μέλη της νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος επιτίθενται στους φοιτητές με καδρόνια, πέτρες και μαχαίρια, ενώ από τις 18 του Ιούλη το κράτος έχει ρίξει τη σύνδεση με το διαδίκτυο σε ολόκληρη την επικράτεια, θέλοντας τόσο να ανακόψει την επαφή του εσωτερικού της χώρας με τον υπόλοιπο κόσμο, όσο και να δυσχεράνει τις επικοινωνίες και την οργάνωση μεταξύ των εξεγερμένων. Αυτά όμως δεν έχουν σταματήσει χιλιάδες διαδηλωτές που συνεχίζουν να βγαίνουν στις λεωφόρους των πόλεων τους, και να ορθώνουν οδοφράγματα απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του Μπαγκλαντές απέδειξαν πως το φοιτητικό κίνημα μπορεί να ξαναγίνει επικίνδυνο για την εξουσία, καταφέρνοντας να εκφράσει και να θέσει σε αγωνιστική τροχιά ευρύτερα κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα. Στην εποχή της Ευρώπης-Φρούριο, της πλήρους κυριαρχίας του Θατσερικού δόγματος για την καμία εναλλακτική επιλογή στην νεοφιλελεύθερη επέλαση, της ανόδου της ακροδεξιάς και της συνεχούς ύφεσης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, η θέση μας θα είναι πάντα στο πλευρό των εξεγερμένων σε ολόκληρο τον κόσμο. Μπροστά στην κλιμάκωση της επίθεσης από κράτος και κεφάλαιο, η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι το όπλο μας στον αγώνα για την οικοδόμηση του κόσμου για τον οποίον παλεύουμε, αυτόν της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας