- Ανακοίνωση σχετικά με τις εκκενώσεις των καταλήψεων του Πολυτεχνείου -
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Τα ξημερώματα της Κυριακής 14 Ιουλίου, καταμεσής του καλοκαιριού, πραγματοποιήθηκε επιχείρηση εκκένωσης του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού αρχιτεκτονικής και της γειτονικής της κατάληψης Carthago στο Πολυτεχνείο επί της Πατησίων. Μπάτσοι, Εισαγγελέας, συνεργείο και φυσικά ο πρύτανης Χατζηγεωργίου, πρωτοβουλία του οποίου αποτέλεσε η όλη επιχείρηση, μπούκαραν μαφιόζικα στο συγκρότημα στις 4 το χάραμα της Κυριακής και με fast-track διαδικασίες, μέσα σε λίγες ώρες, αφαίρεσαν τις πόρτες των παραπάνω χώρων, οι οποίοι παρεμπιπτόντως στεγάζονται σε διατηρητέα κτίρια πολιτισμικής κληρονομιάς του 19ου αιώνα, και τους άδειασαν πετώντας στα σκουπίδια ή παρατώντας σε διάφορα σημεία του συγκροτήματος οτιδήποτε υπήρχε μέσα, από ηλεκτρονικό εξοπλισμό και έπιπλα μέχρι πολιτικό αρχείο δύο και βάλε δεκαετιών (βιβλία, αφίσες, μπροσούρες κτλ). Η συγκεκριμένη τακτική κίνηση έγινε αιφνιδιαστικά αμέσως αφού ολοκληρώθηκε η εξεταστική περίοδος και η παρουσίαση των διπλωματικών εργασιών στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ την προηγούμενη εβδομάδα με σκοπό να μην γίνει αντιληπτή από κανέναν (ούτε από την ίδια τη Κοσμητεία της σχολής, σύμφωνα με ανακοίνωση της οποίας δεν υπήρξε ουδεμία ενημέρωση για την παραπάνω ενέργεια, ενώ παράλληλα αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι “Οι χώροι που εκκενώθηκαν δεν είναι χώροι ανομίας, αλλά αντίθετα έχουν για πολλά χρόνια συμβάλει στην εκπαιδευτική διαδικασία και τον δημόσιο διάλογο στο πλαίσιο της Σχολής, όπως συμβαίνει με αντίστοιχες πρακτικές φοιτητικής αυτοδιαχείρισης σε πολλά πανεπιστήμια διεθνώς.”), αποδεικνύοντας περίτρανα ότι ο συγκεκριμένος πρύτανης έχει αυτοανακηρυχθεί ο Μέγας αυτοκράτορας του ιδρύματος που μόνος του αποφασίζει, διατάζει και εκτελεί αδιαφορώντας για τις ανάγκες και τη βούληση όλης της υπόλοιπης ακαδημαϊκής κοινότητας. Μάλιστα, αποκορύφωμα των παραπάνω αυταρχικών ενεργειών αποτέλεσε η θρασύτατη προσαγωγή 4 φοιτητριών από αστυνομικές δυνάμεις της ομάδας Δράση το πρωί της Τρίτης 16/7, όταν αυτές διαμαρτυρήθηκαν για τις εργασίες που πραγματοποιούνταν στο εκκενωμένο στέκι και ζήτησαν από το συνεργείο την ειδική άδεια που απαιτείται για τέτοιου είδους παρεμβάσεις σε διατηρητέα κτίρια. Αυτό που ακολούθησε ήταν η άμεση εισβολή των ένστολων σκουπιδιών της ομάδας Δ στο συγκρότημα, έπειτα από υπόδειξη της πρυτανείας, για την αναζήτηση των φοιτητριών και κατόπιν η περικύκλωση γειτονικής καφετέριας όπου αυτές βρίσκονταν και η προσαγωγή τους στη ΓΑΔΑ επειδή τόλμησαν και μίλησαν, υπερασπιζόμενες το αυτονόητο.
Μετά τη λήξη του πρώτου κύκλου αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο, πλέον νόμο, “Ελέυθερο Πανεπιστήμιο” και της ολοένα και κλιμακούμενης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, και ιδιαίτερα τους τελευταίους δύο μήνες, εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας ένα άνευ προηγουμένου κρεσέντο καταστολής και τρομοκράτησης φοιτητ(ρι)ών, εκκενώσεων πολιτικών χώρων, απαγορεύσεων πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων και αστυνομικών επεμβάσεων εντός του ασύλου, από το ΑΠΘ όπου το τελευταίο διάστημα μετράμε κάθε εβδομάδα και διαφορετική εκκένωση μέχρι το ΕΜΠ, το Πολυτεχνείο Κρήτης, τη Νομική Κομοτηνής και πολλές άλλες σχολές σε όλη την επικράτεια. Είναι ξεκάθαρο ότι η πρόθεση του Κράτος και των λακέδων του στις διάφορες πρυτανείες είναι να εφαρμόσουν το συντομότερο δυνατό το νόμο 4777, το νόμο “Ελεύθερο Πανεπιστήμιο” και όλες τις αντιεκπαιδευτικές κρατικές μεταρρυθμίσεις που επιταχύνουν την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης προς την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση, την αποστείρωση και τον εξευγενισμό των δημοσίων πανεπιστημίων, κλείνοντας το μάτι στο Κεφάλαιο και τους μεγαλοεπενδυτές και παράλληλα επιτιθέμενοι σε οποιαδήποτε ακηδεμόνευτη πολιτική έκφραση εντός τους και σε όσους/ες αντιστέκονται στα σχέδιά τους, επιχειρώντας να διακόψουν την διαχρονική σχέση των πανεπιστημίων με τα κοινωνικά και ταξικά κινήματα.
Πρώτος πρώτος ο πρύτανης του ΕΜΠ Χατζηγεωργίου δεν χάνει ευκαιρία να μας αποδείξει πόσο πιστό τσιράκι του Κρατικού-Καπιταλιστικού συστήματος και αναπόσπαστο κομμάτι των μηχανισμών του είναι, κατεδαφίζοντας με αμέριστη προθυμία πολιτικούς χώρους εντός της Πολυτεχνειούπολης, μηνύοντας φοιτητές για πολιτικά συνθήματα και αφισοκολλήσεις στους τοίχους του ΕΜΠ όπως στην περίπτωση μέλους της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Φοιτητών/-τριων Αθήνας ή συντρόφων/ισσών από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου που καταδικάστηκαν με υπέρογκα ποσά για τις αφισσοκολλήσεις που έχουν γίνει στο ίδρυμα από πλήθος συλλογικοτήτων τα τλευταία 40 και χρόνια. Αυτή τη φορά, του έχει ανατεθεί το μεγαλεπήβολο σχέδιο της αλλαγής της δημόσιας και ανοιχτής φυσιογνωμίας του συγκροτήματος Πατησίων και της μουσειοποίησης του Πολυτεχνείου, της μετατροπής του δηλαδή σε έκθεμα για τουρίστες, σε κόσμημα της μητρόπολης το οποίο “βρωμίζεται” από την παρουσία των φοιτητών και από την πολιτική τους δράση. Στο συνολικότερο πλαίσιο της μετατροπής των σχολών μας σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και της κρατικής κατασταλτικής εκστρατείας, το ιστορικό Πολυτεχνείο και η στοχοποίησή του αποτελούν εξαιρετική προτεραιότητα για το Κράτος, τόσο λόγω της θέσης του στην καρδιά της πρωτεύουσας, σε μια γειτονιά με βαθιά αγωνιστική παράδοση η οποία δέχεται σφοδρή επίθεση μέσω του εξευγενισμού και της τουριστικοποίησης, αυτή των Εξαρχείων (και ως εκ τούτου λόγω της δυνατότητάς του να αποτελέσει σημείο αναφοράς και ζωντανή εστία των κοινωνικών εξεγέρσεων που εκδηλώνονται διαχρονικά), όσο και λόγω της ίδιας της ιστορικότητάς του και των συμβολισμών που αυτό φέρει, νοηματοδοτώντας τα επίδικα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων του σήμερα. Το διαχρονικό κρατικό σχέδιο αποστείρωσης και απονοηματοδότησης του Πολυτεχνείου έχει εκδηλωθεί ολοφάνερα με την παρούσα ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας, ιδίως από το 2019 όταν, με την κατάργηση του ασύλου, ξεκίνησαν τα ελεγχόμενα ωράρια, το σφράγισμα αιθουσών και κτιρίων που παρέμεναν ανοιχτά όπως το κτήριο Γκίνη, το “καθάρισμα” ορόφων και όψεων κτιρίων από αφίσες, γκραφίτι μέχρι και από υλικό φοιτητικών εργασιών, δημιουργώντας σταδιακά ένα νέο αποστειρωμένο περιβάλλον στείρας γνώσης, τουριστικοποίησης και αγοραπωλησιών, ενώ παράλληλα τα λοκ αουτ και οι αστυνομικές περικυκλώσεις και εισβολές εντός του συγκροτήματος ολοένα και πληθαίνουν διαμορφώνοντας τη νέα κανονικότητα καταστολής και τρομοκρατίας. Για να φτάσουμε στο σήμερα, επί πρυτανείας Χατζηγεωργίου, ο παραπάνω σχεδιασμός έχει σχεδόν έρθει σε πέρας: η λειτουργία τη σχολής με ελεγχόμενα ωράρια μουσείου μέχρι τις 4 το απόγευμα, τα αλλεπάλληλα ανακοινωμένα λοκ άουτ έτσι ώστε το συγκρότημα να παραμένει κλειστό κάθε ΣΚ τους τελευταίους 3 μήνες, το άνοιγμα της κεντρικής εισόδου επί της Πατησίων με φυλάκιο και ελεγχόμενη είσοδο για τουρίστες, οι αναγγελίες για ιδιωτικοποίηση του κτιρίου Γκίνη από το ίδρυμα Ωνάση και η μετατροπή του σε πολιτιστικό χώρο με roof garden και, τώρα, το “καθάρισμα” και η τρομοκρατία με τις εκκενώσεις αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και τις προσαγωγές φοιτητριών σηματοδοτούν την αρχή της οριστικής μουσειοποίησης του Πολυτεχνείου και την εγκαθίδρυση της νέας κανονικότητας ελέγχου, πειθαρχίας, τρομοκρατίας και τιμωρίας σε όποιον δεν συμμορφώνεται, που Κράτος και πρυτανικές αρχές προσπαθούν να επιβάλουν.
Από τη μεριά μας, ως αναρχικές/οί φοιτήτριες/ές δεν έχουμε καμία πρόθεση να αφήσουμε αυτή την επίθεση αναπάντητη. Όσο και αν προσπαθεί η Πρυτανική Αρχή να “επιδιορθώσει” όλα τα σπασμένα παράθυρα, εμείς θα είμαστε εκεί για να τα ξανασπάμε (1). Τα στέκια εντός των σχολών, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι αγώνα αποτελούσαν και αποτελούν πάντοντε ένα αγκάθι στα πλάνα Κράτους, επενδυτών και πρυτανικών αρχών ακριβώς γιατί εκεί είναι που εδαφικοποιούνται τα προτάγματα της ελευθερίας, της ισότητας, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης. Είναι τα σπίτια του αγώνα και ακριβώς για αυτό είναι τα πρώτα που μπαίνουν στο στόχαστρο της στρατηγικής της προληπτικής αντι-εξέγερσης. Θα υπερασπιστούμε τους χώρους μας, τη συλλογική μνήμη και την αγωνιστική κουλτούρα που έχει αφήσει ως παρακαταθήκη η εξέγερση του Πολυτεχνείου του ‘73 μέχρι τέλους. Μια κουλτούρα με βάση την οποία οι σχολές αποτελούν ζωντανούς κοινωνικά χώρους ασύλου και ελεύθερης πολιτικής έκφρασης και συνδέονται άρρηκτα με ευρύτερα κοινωνικά προτάγματα, ειδικά μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης επίθεσης και επιβολής της λήθης. Το Πολυτεχνείο ήταν, είναι και θα παραμείνει ζωντανό κύτταρο αντίστασης και εξέγερσης. Εμπρός για (ανα)καταλήψεις – συγκρούσεις – διαδηλώσεις. No Pasaran!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΠ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητων/-τριών Αθήνας