ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΒΟΥΝΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα μέσα στη βαθιά κρίση και σήψη του (κρίση οικονομική, κοινωνική, υγειονομική, περιβαλλοντική, και εντέλει αξιακή και κρίση νοήματος της ζωής) επιτίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στη φύση και την κοινωνία, λεηλατώντας τόσο τους φυσικούς πόρους όσο και τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο από τη χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί για ενεργειακούς αγωγούς, εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» και εξορύξεις, η δημιουργία φαραωνικών φραγμάτων, η υφαρπαγή των νερών για τα επιχειρηματικά και βιομηχανικά συμφέροντα, η εμπορευματοποίηση των στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων εν μέσω πανδημίας, το μόνο που υπόσχονται είναι καταστολή κι ανελευθερία, αρρώστιες, ανέχεια και εξαθλίωση, περιβαλλοντικές κι ανθρωπιστικές καταστροφές, ρήμαγμα τοπικών κοινωνιών, αποκλεισμούς κι εκτοπισμούς των φτωχών.
Τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά, ως νέοι κονκισταδόροι, επιχειρούν να κατακτήσουν νέα εδάφη: κάθε σπιθαμή γης, κάθε βουνό, κάθε ποτάμι, κάθε θάλασσα, κάθε νησί, αποτελούν μια ακόμα ευκαιρία για καπιταλιστική κερδοφορία με στόχο τη διαιώνιση της παρασιτικής ύπαρξης του κράτους και του κεφάλαιου σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας. Και καθώς κάθε ίχνος προσδοκίας μέσα στη δυστοπία που ζούμε καταρρέει, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνον με την εξαπάτηση και τον εκφοβισμό: την μιντιακή προπαγάνδα των αργυρώνητων λακέδων και την ωμή βία των μισθοφορικών συμμοριών του κράτους και του κεφάλαιου, που ελέγχουν και λυμαίνονται ανηλεώς τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους επιφέροντας με φρενήρη ρυθμό ανυπολόγιστα δεινά από άκρη σε άκρη του πλανήτη.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτή η επιθετικότητα αφενός μεν αποτυπώνεται στον πρόσφατο αντιπεριβαλλοντικό νόμο ο οποίος, μεταξύ άλλων, προβλέπει κατεπείγουσες διαδικασίες για την αδειοδότηση και υλοποίηση επενδυτικών έργων, ουσιαστική κατάργηση των προστατευόμενων περιοχών NATURA, παράκαμψη κι αγνόηση της βούλησης των τοπικών κοινωνιών, εν λευκώ διενέργεια ερευνητικών εργασιών για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε περιοχές με ιδιαίτερη σεισμική δραστηριότητα∙ αφετέρου δε εκφράζεται με τις απειλές και την καταστολή των τοπικών αντιστάσεων.
Επιπλέον, η εγκατάσταση των επιδοτούμενων βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» σε όλη σχεδόν τη χώρα κατέχει περίοπτη θέση στα ευρύτερα επενδυτικά σχέδια για το νέο θαυμαστό κόσμο που μας υπόσχονται κράτος και αφεντικά, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που απλώς έρχονται για να συμπληρώσουν τις παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας και, περιβαλλόμενα το μανδύα της οικολογικής ευαισθησίας, να μολύνουν και να καταστρέψουν το περιβάλλον στα βουνά και τα νησιά με την κατασκευή των απαιτούμενων υποδομών. Κι αυτό μολονότι έχει αποδειχθεί ότι τέτοιου είδους εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικά δαπανηρές και καταστροφικές (με μεγάλο ενεργειακό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος) για να παραχθεί ένα περιορισμένο ποσοστό ενέργειας. Τι σημασία έχει; Οι μόνες αξίες που υπάρχουν στον καπιταλισμό είναι οι χρηματιστηριακές και οι αξίες των εμπορευμάτων και εκείνο που έχει σημασία είναι να κινούνται κεφάλαια, να γίνονται μπίζνες που αποφέρουν κέρδη στις εταιρείες, οι οποίες αποδεδειγμένα αυτό που τελικά θα αφήσουν πίσω τους είναι αφανισμένα χωριά και φυσικά οικοσυστήματα, ρημαγμένα βουνά με σεληνιακά τοπία και κορυφογραμμές νεκροταφεία άχρηστων ανεμογεννητριών και τοξικών αποβλήτων.
Σε ό,τι αφορά την ηπειρωτική Ελλάδα, η Πίνδος και πλήθος ορεινών συγκροτημάτων (Βαρνούντας, Γράμμος, Βασιλίτσα, Άγραφα, Οίτη κ.ά.) έχουν μπει στο στόχαστρο των επενδυτικών σχεδιασμών (ανεμογεννήτριες, φράγματα, εξορύξεις) που θα αλλοιώσουν ανεπανόρθωτα τα φυσικά τοπία, θα αφανίσουν μεγάλο μέρος των δασών και των οικοσυστημάτων και θα ρημάξουν χωριά. Έτσι, για παράδειγμα, στην επαπειλούμενη καταστροφή της ορεινής κοιλάδας του Αχελώου στην Πίνδο, με τα φαραωνικών διαστάσεων έργα έμφραξης του ποταμού (στη Μεσοχώρα και τη Συκιά) για τη μετατροπή του σε διαδοχικές τεχνητές λίμνες και εκτροπής του στη Θεσσαλία μέσα από μια γιγαντιαία σήραγγα, έρχεται να προστεθεί και η σχεδιαζόμενη «πράσινη» ανάπτυξη των βουνών της περιοχής του Ασπροπόταμου με την εγκατάσταση γιγαντιαίων ανεμογεννητριών στις κορυφογραμμές τους.
Αυτά τα αντικοινωνικά και αντιπεριβαλλοντικά σχέδια για τη μετατροπή της N. Πίνδου σε πεδίο καπιταλιστικών επιχειρήσεων για την αρπαγή, τη συγκεντροποίηση και την εμπορευματοποίηση του νερού καθώς και εγκατάστασης βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» στις βουνοκορφές, όπως επίσης και πλήθος άλλων σχεδιασμών και κατασκευαστικών έργων σε πολλούς ορεινούς όγκους και νησιά για εγκατάσταση αιολικών «πάρκων» και εξορύξεων, χερσαίων και υποθαλάσσιων, προκαλούν όλο και περισσότερο κοινωνική αφύπνιση και συναντούν αντιστάσεις των τοπικών κοινωνιών: μετά τους κατοίκους της Μεσοχώρας που αγωνίζονται 35 χρόνια για τη διάσωση του χωριού τους και του Αχελώου, καθώς επίσης τους κατοίκους της Β. Α. Χαλκιδικής, που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή του όρους Κάκκαβος και των χωριών τους, πλήθος αντιστάσεων και κινητοποιήσεων ξεπηδούν, στα Άγραφα και τις Σταγιάτες, σε πόλεις και χωριά στην ηπειρωτική χώρα, την Κρήτη και τα νησιά, για την υπεράσπιση των τόπων και των φυσικών πόρων τους, που απειλούνται άμεσα.
Απ’ τη μεριά μας, ως αγωνιζόμενοι/ες ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην ιεραρχική-ταξική οργάνωση της κοινωνίας, δεν θα μπορούσαμε να μην αγωνιζόμαστε και για την υπεράσπιση της φύσης στο πλευρό όσων αντιστέκονται στην λεηλασία και την καταστροφή της, εφόσον ο πόλεμος που διεξάγεται σε βάρος της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης από το κράτος και το κεφάλαιο, δεν είναι άλλος από αυτόν που διεξάγεται σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας: ο πόλεμος των πλουσίων ενάντια στους φτωχούς, των αφεντικών ενάντια στους εργαζόμενους, των εξουσιαστών ενάντια στους εξουσιαζόμενους που διαφεντεύουν τη ζωή τους.
Ως τέτοιοι, αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές, είμαστε πάντα παρόντες στους αγώνες για την προάσπιση του φυσικού κόσμου και των τοπικών κοινωνιών που αντιστέκονται, από τον αγώνα στα χωριά του Πηλίου για τη διάσωση των τοπικών πηγών και τον αγώνα στη ΒΑ Χαλκιδική ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, μέχρι τον αγώνα ενάντια στην λεηλασία της Πάρνηθας και τον αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, αλληλέγγυοι σε κάθε αγώνα που αντιπαρατίθεται στα εγκληματικά σχέδια του κράτους και του κεφάλαιου.
Κι αυτό στην κατεύθυνση άμεσης σύνδεσης του περιβαλλοντικού με το ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα και το πρόταγμα δημιουργίας μιας νέας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης κι ελευθερίας. Διότι αποτελεί αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να διασώσει τον φυσικό κόσμο αποδεχόμενος ταυτόχρονα το ιεραρχικό κι εκμεταλλευτικό πολιτικοοικονομικό σύστημα που τον καταστρέφει.
Αν θέλουμε να υπερασπίσουμε τον φυσικό κόσμο οικοδομώντας μια άλλη σχέση ισορροπημένης κι ορθολογικής συνύπαρξης μαζί του, είναι αναγκαίο να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία. Ανατρέποντας την κυρίαρχη σήμερα κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας που οδηγεί σε αλλεπάλληλες καταστροφές και στον όλεθρο τον φυσικό κόσμο και την ανθρωπότητα.
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ (ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ) 19.00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία, Δεκέμβρης 2023