ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
3| Εισαγωγικό σημείωμα
5| Σάκο και Βαντσέτι: ένας αγώνας για τη ζωή – μια
εισήγηση της κατάληψης Libertatia
24| Ένας στοχασμός για την επέτειο του θανάτου των
Σάκο και Βαντσέτι – του Αλεξάντερ Μπέρκμαν και της
Έμμα Γκόλντμαν
29| Σάκο και Βαντσέτι – του Χάουαρντ Ζιν
Εισαγωγικό σημείωμα
Η συγκεκριμένη μπροσούρα αποτελείται από τρία κείμενα που αφορούν την υπόθεση των δύο Ιταλών αναρχικών, του Νικόλα Σάκο και του Μπαρτολομέο Βαντσέτι, οι οποίοι καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν από το αμερικάνικο κράτος στις 23 Αυγούστου 1927. Είναι μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας διατήρησης της κινηματικής μνήμης και της ανάδειξης ιστοριών αγώνα, μαχητικών αντιστάσεων, οργανωτικών προσπαθειών και συλλογικής ζωής αλλά και ιστοριών καταστολής αγωνιστών και κινημάτων, φυλακίσεων, εξοριών, δολοφονιών.
Το πρώτο κείμενο αποτελεί τη βάση της εισήγησης της κατάληψης Libertatia σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον χώρο στις 25/8/2020(να συμπληρωθεί η σωστή) που συνοδεύτηκε από την προβολή της ομώνυμης ταινίας. Το δεύτερο κείμενο γράφτηκε από δύο σημαντικές μορφές του διεθνούς αναρχικού κινήματος, τους Αλεξάντερ Μπέρκμαν και Έμμα Γκόλντμαν τον Ιούλιο του 1929 κι ενώ βρίσκονταν στη Γαλλία, ενώ δημοσιεύτηκε στην αμερικάνικη αναρχική εφημερίδα The Road to Freedom (Νέα Υόρκη, τεύχος 5, Αύγουστος 1929). Το τρίτο και τελευταίο κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο του Αμερικάνου ιστορικού Χάουαρντ
Ζιν, A Power Governments Cannot Suppress (2006). Και τα τρία δημοσιεύτηκαν στη σελίδα ελευθεριακής αντιπληροφόρησης landandfreedom.gr στις 23 Αυγούστου 2020.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 94 χρόνων από την εκτέλεση των δύο αναρχικών αγωνιστών, αποφασίσαμε να εκδώσουμε τη συγκεκριμένη συλλογή κειμένων που αναδεικνύουν την άδικη μεταχείριση τους από το αμερικάνικο σύστημα δικαιοσύνης, καθώς εκπροσωπούσαν τους βασικούς εσωτερικούς εχθρούς του αμερικάνικου κράτους: τους μετανάστες, τους φτωχούς, τους επαναστάτες αγωνιστές, τους αναρχικούς. Η ιστορική μνήμη δεν είναι σκουπίδι και δεν θα αφήσουμε καμία κυρίαρχη αφήγηση να σβήσει και να θάψει τους αγώνες προηγούμενων περιόδων του ευρύτερου ελευθεριακού κινήματος, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που χάθηκαν από την κρατική και παρακρατική βία, τη συνεισφορά και την προσπάθεια κινημάτων για την οικοδόμηση μιας επαναστατικής κουλτούρας και το πέρασμα σε μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, αυτή της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού. Αγωνιζόμαστε στο σήμερα με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά δεν ξεχνάμε την ιστορία μας και όσους χάθηκαν στον αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.