Ιατρική και αναρχισμός [Σκέψη και Θέληση, 1 Μαρτίου 1924]
Λαμβάνουμε προσκλήσεις για προπαγάνδα υπέρ του ενός ή του άλλου θεραπευτικού συστήματος, στολισμένα με τους χαρακτηρισμούς «ορθολογικό», «φυσικό» κλπ, συνοδευόμενες από κριτικές, δίκαιες ή άδικες, ενάντια στην «επίσημη επιστήμη».
Εμείς δεν θα κάνουμε τίποτα, γιατί δεν θεωρούμε πως το να είμαστε αναρχικοί δίνει σε εμάς ή σε άλλους το υπερφυσικό χάρισμα να γνωρίζουμε αυτό που δεν έχουμε μελετήσει.
Αντιλαμβανόμαστε όλη τη ζημιά που προκαλεί στην ανάπτυξη της επιστήμης και στην ειλικρίνεια των επιστημόνων η τωρινή κοινωνική οργάνωση, η οποία βρίσκεται θεμελιωμένη στον εγωισμό και την σύγκρουση συμφερόντων.
Γνωρίζουμε ότι πολλοί γιατροί, εξωθούμενοι από την απληστία και συχνά από την ανάγκη, εκπορνεύουν αυτή που θα έπρεπε να είναι μία από τις πιο ευγενείς ανθρώπινες αποστολές και την καθιστούν ένα αχρείο εμπόριο. Αλλά όλα αυτά δεν μας εμποδίζουν από το να καταλάβουμε ότι η ιατρική είναι μία πολύ δύσκολη επιστήμη και τέχνη, η οποία απαιτεί μακρά και επίπονη εκμάθηση και δεν μαθαίνεται με τη διαίσθηση. Και όσο μας αφορά, εφόσον προκύψει, θα προτιμούσαμε να εμπιστευτούμε την υγεία μας σε έναν ανέντιμο γιατρό παρά σε έναν πολύ τίμιο αμαθή, ο οποίος πιστεύει ότι το συκώτι βρίσκεται στις μύτες των ποδιών μας.
Κατά τη γνώμη μας, κάνουν λάθος οι σύντροφοι εκείνοι που τάσσονται υπέρ ενός συγκεκριμένου θεραπευτικού συστήματος απλά και μόνο επειδή ο εφευρέτης του εκφράζει, λίγο ή πολύ ειλικρινά, αναρχικές ιδέες και μοιάζει με επαναστάτη, και καταφέρεται ενάντια στην «επίσημη ιατρική». Αντιθέτως, εμείς θέτουμε αμέσως τους εαυτούς μας σε επιφυλακή όταν βλέπουμε ότι κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει τις πολιτικές του απόψεις προκειμένου να γίνουν αποδεκτές οι επιστημονικές του ιδέες, ανάγοντάς το σε «κομματικό» ζήτημα.
Άλλωστε, γνωρίζουμε κάποιον που, βρίσκοντας βολικό να βγάλει τα προς το ζην παριστάνοντας τον γιατρό χωρίς να είναι, επινόησε ένα σύστημα «φυσικής» ιατρικής καταφερόμενος εναντίον των γιατρών. Στη συνέχεια όμως, όταν παρακινήθηκε να σπουδάσει και μπόρεσε να αποκτήσει διπλώματα, άρχισε να είναι ένας γιατρός [στμ: ασκεί το ιατρικό επάγγελμα] όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Ιατρική και αναρχισμός [Σκέψη και Θέληση, 1 Μαΐου 1924]
Υπό αυτόν τον τίτλο [στμ: Ιατρική και αναρχισμός], στο άρθρο της έκδοσης του τεύχους 5, δημοσιεύσαμε ένα σημείωμα στο οποίο απορρίπταμε την πρόσκληση ορισμένων συντρόφων να προπαγανδίσουμε υπέρ συγκεκριμένων μεθόδων θεραπείας που έρχονταν σε αντίθεση με την επιστήμη και την κοινά αποδεκτή ιατρική πρακτική.
Αυτό το γεγονός δυσαρέστησε τον σύντροφο N. Cuneo από την Νέα Υόρκη. Αν και γνωρίζοντας ο ίδιος ότι το «Σκέψη & Θέληση» (Pensiero e Volontà) δεν είναι το κατάλληλο μέρος για ιατρικές συζητήσεις (στην πραγματικότητα, δεν είναι ανάμεσα σε αυτούς που προέτρεψαν σε αυτή την προπαγάνδα), εμφανίστηκε στο τεύχος της 15ης Απρίλη του «Libero Accordo» παίρνοντας θέση υπέρ της «φυσικής θεραπείας», δηλαδή μιας θεραπείας χωρίς φάρμακα, η οποία έλεγε ότι κάνει μεγάλη πρόοδο, και έχει αναγνωριστεί και νομιμοποιηθεί σε αρκετές πολιτείες της αμερικανικής Ένωσης [στμ: ΗΠΑ].
Προφανώς, δεν μπορέσαμε να κάνουμε τους εαυτούς μας κατανοητούς.
Δεν είχαμε σκοπό να απαγορεύσουμε καμία μέθοδο. Θελήσαμε μόνο να δηλώσουμε την ανεπάρκεια μας, την άγνοια μας και επίσης, υπό μια έννοια, να υπενθυμίσουμε σε μερικούς συντρόφους την δική τους άγνοια.
Υπάρχει ανάμεσά μας μία τάση να θεωρείται αληθές, καλό και ωραίο οτιδήποτε εμφανίζεται κάτω από τον ευχάριστο μανδύα της εξέγερσης ενάντια στις αποδεκτές «αλήθειες», ειδικά εάν υποστηρίζεται από ανθρώπους που είναι ή αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί. Αυτό δείχνει μια ανεπάρκεια εκείνου του κριτικού και ερευνητικού πνεύματος που θα έπρεπε να είναι ανεπτυγμένο στον μέγιστο βαθμό για τους αναρχικούς.
Είναι θεμιτό να μην θεωρούμε κανένα από τα επιτεύγματα της ανθρώπινης νοημοσύνης ως οριστικό, και να προσβλέπουμε πάντα σε νέες ανακαλύψεις, νέες προόδους. Ωστόσο, κάποιος πρέπει να έχει στον νου ότι το νέο δεν είναι πάντα καλύτερο από το παλιό, καθώς και το να είναι αναρχικός δεν συνεπάγεται να είναι προικισμένος με το αλάθητο.
Η ιατρική είναι μία κατ’εξοχήν πειραματική επιστήμη, καθώς και μία νέα επιστήμη η οποία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα. Επομένως, κάθε ειλικρινής και διαφωτιστική προσπάθεια να ανοίξει νέους δρόμους γι' αυτήν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με συμπάθεια. Ωστόσο, δεν είναι υπερβολική η απαίτηση ότι εκείνοι που επιθυμούν να ασκήσουν κριτική και να εναντιωθούν στις παλιές μεθόδους, πρέπει να γνωρίζουν ποιες ακριβώς είναι αυτές οι μέθοδοι καθώς και ποια στοιχεία είναι γνωστό ότι είναι υπέρ ή κατά τους. Με άλλα λόγια, εμείς απλά απαιτούμε από εκείνους που θέλουν να μιλήσουν για ένα θέμα, να κάνουν πρώτα τον κόπο να το μελετήσουν. Επομένως, εάν υπάρχουν σύντροφοι που νιώθουν ότι έχουν επάρκεια να συζητήσουν ιατρικά θέματα, ας το κάνουν, αλλά όχι να ζητούν από εμάς να μιλήσουμε για αυτά που δεν γνωρίζουμε.
Άλλωστε, γνωρίζουμε καλούς γιατρούς που εκφράζουν αναρχικές ιδέες. Ωστόσο, δεν μιλάνε για την αναρχία όταν εξασκούν την επιστήμη τους ή μιλάνε μονάχα όταν ένα επιστημονικό ζήτημα γίνεται κοινωνικό, δηλαδή όταν υπογραμμίζουν ότι η τωρινή κοινωνική οργάνωση αποκρύπτει τις προόδους της επιστήμης και τους εμποδίζει από το να τις εφαρμόσουν για το όφελος της ανθρωπότητας.
