ΟΛΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Όλες οι πτυχές της ζωής μας, όλα τα κοινωνικά πεδία στα οποία ζούμε και δραστηριοποιούμαστε δέχονται τη συνεχή επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου. Η ίδια η ουσία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου βρίσκεται στην μεταστροφή του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων προς την εξατομίκευση, την εντατικοποίηση και τον ανταγωνισμό, εκμηδενίζοντας κάθε συλλογικό όραμα και υπονομεύοντας κάθε προοπτική αντίστασης και διεκδίκησης, κάνοντας τις να φαντάζουν παρωχημένες εν μέσω μιας όλο και σκληροτερης επέλασης των αντικοινωνικών θανατοπολιτικών.
Έτσι, βιώνοντας μια εξατομίκευση, ουσιαστικά επιβεβλημένη, εκατομμύρια άνθρωποι ανήμποροι ακόμα και να σκεφτουν να αντιδράσουν στον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής,παρακολουθούν καθηλωμένοι την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα να παίρνει την πιο κτηνώδη μορφή της. Ο αριθμός των νεκρών παρελαύνει στους δέκτες μας, μετρώντας τους νεκρούς στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας, τους δολοφονημένους στις μαζικές σφαγές και τις γενοκτονίες στην Παλαιστίνη, το Σουδάν και τη Συρία, τους πνιγμένους και διαμελισμένους στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης-Φρούριο, όσους χάνουν τη ζωή τους στα διαλυμένα νοσοκομεία, τους εργάτες που σκοτώνονται στα σύγχρονα εργατικά κάτεργα, τους Ρομά που εκτελούνται από τους ένστολους δολοφόνους, τους άστεγους που πεθαίνουν αβοήθητοι στους δρόμους.
Τα εγκλήματα αυτά είναι η φυσική κλιμάκωση όλων των αναδιαρθρώσεων που έχουν επιβληθεί σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας και της κοινωνικής ζωής, αποσκοπώντας στον όλο και μεγαλύτερο έλεγχο τους από το κράτος και το κεφάλαιο. Έτσι, οικοδομείται ένα σύμπλεγμα εξουσίας όπου ολα τα κοινωνικά αγαθά περνούν στα χέρια κάποιων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, μετατρεπόμενα από τη μια σε εργαλεία επιβολής και αναπαραγωγής της εξουσίας και από την άλλη πεδία κερδοφορίας και “επιχειρηματικότητας”. Χαρακτηριστική αυτού είναι η ευρύτερη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που βλέπουμε να επελαύνει στις σχολές μας εδώ και χρόνια καθώς και το επιστέγασμα αυτής, ο νόμος Πιερρακακη για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ουσιαστικά το πανεπιστήμιο που ευαγγελίζονται δεν προσαρμόζεται απλά στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων αλλά επιχειρηματικοποιείται το ίδιο. Από τη μία μετατρέπεται σε έναν προθάλαμο της αγοράς εργασίας και δημιουργεί τους εξειδικευμένους εργάτες που αυτή χρειάζεται, ενώ παράλληλα παράγει ερευνητικό έργο για το όφελος του κεφαλαίου, με κάθε στοιχείο αμφισβήτησης, κριτικής σκέψης, αυτοοργάνωσης και αγωνιστικής διάθεσης εντός του να ξεριζώνεται εν τη γεννέσει του. Το πανεπιστήμιο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο όπου υψώνονται ταξικά και κοινωνικά αναχώματα, πολιτικής ζύμωσης και συλλογικόποιησης ή γόνιμο έδαφος για την καλλιέργεια των αξιών ενός κόσμου αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και ισότητας. Κάθε τι που έρχεται σε αντιπαράθεση με το υπάρχον πρέπει να τσακίζεται.
Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος και το κεφάλαιο χωρίς να έχουν να υποσχεθούν τίποτα περισσότερο από τη συνέχιση και την αναβάθμιση της συνολικής βίας την οποία δεχόμαστε, θωρακιζονται αναβαθμίζοντας το κατασταλτικό και νομικό οπλοστάσιο τους. Από τις νέες προσλήψεις ένστολων από κοινού με τις αναγγελίες περί εκ νέου αυξήσεων στους μισθούς τους και τις δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε όλους/-ες τους αγωνιζόμενους/-ες στους δρόμους ως την επίθεση στη συνδικαλιστική δράση και στο μέσο της απεργίας, τα πειθαρχικά των εκπαιδευτικών, τις απειλές σε μαθητές/-τριές που συμμετέχουν στις καταλήψεις των σχολείων και τις συλλήψεις και διαγραφές φοιτητών/-τριών το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οποιοσδήποτε επιλέγει να αγωνιστεί ενάντια στον ζωφο που μας περιβάλλει θα έρθει αντιμέτωπος με την κρατική μηχανή.
Η στρατηγική αυτή, η οποία επικρατεί ανεξαρτήτως της πολιτικής διαχείρισης του κράτους καταδεικνύει και την πραγματική του φύση ως αυτή του κυρίαρχου που δεν “αδιαφορεί” απλώς για την ευημερία του κοινωνικού σώματος αλλά αντιθέτως από τα ίδια του τα δομικά χαρακτηριστικά δε θα μπορούσε παρά να δρα αντικοινωνικά. Έτσι, εγκλήματα όπως τα Τέμπη, το Μάτι και η Πύλος τα οποία έρχονται ως η οξυμένη μορφή της καθημερινής βίας την οποία δεχόμαστε, αποτελούν απλώς την αποκρυστάλλωση του πολέμου που ζούμε, εγκλήματα που δεν αφήνουν περιθώρια για την οποιαδήποτε αμφιβολία σχετικά με την αξία που θεωρούν οι δυνάστες μας πως έχει η ανθρώπινη ζωή.
Εν όψει μιας νέας γενικής απεργίας λοιπόν, έναν μήνα μετά την 28η Φλεβάρη και τις μέρες που την ακολούθησαν όταν και ολόκληρη η χώρα σειόταν από την κοινωνική οργή που θέριεψε από το θράσος των κρατικών επιτελείων που δε δίστασαν να σπιλώσουν ακομα και τους συγγενείς των δολοφονημένων προκειμένου να συγκαλύψουν το έγκλημα που διέπραξαν στα Τέμπη, εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι η θέση μας δε μπορεί να είναι παρά στους δρόμους του αυτοοργανωμένου αγώνα. Και αυτό γιατί το πάνδημο πλέον αίτημα για δικαιοσύνη μπορεί να βρει δικαίωση μόνο μέσα από τη συλλογική διάσταση αυτής -την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη αυτή που θα έρθει μονάχα με τον εκμηδενισμό των τάξεων και των προνομίων, της καταπίεσης, και του καταναγκασμού, όταν όλα τα κοινωνικά αγαθά, η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές θα βρίσκονται στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας συλλογικά. Από μεριάς μας συνεπώς, γνωρίζουμε πως ο αγώνας αυτός δε θα λήξει ούτε άμα παραπεμφθεί στα δικαστήρια κάποιος υψηλόβαθμος ούτε με κάποια αλλαγή της κρατικής διαχείρισης, οπότε και οφείλουμε να είμαστε σε θέση να εντείνουμε την οργανωμένη παρέμβασή μας στα κοινωνικά πεδία όπου ζούμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, δραστηριοποιούμαστε, να πολιτικοποιήσουμε τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναδύονται προτάσσοντας την άμεση συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και στις κοινές υποθέσεις και οικοδομώντας τις δομές αυτές που θα προωθούν τη συλλογική δράση, θέτοντας στο εδώ και στο τώρα τα θεμέλια της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε. Μια κοινωνία Ισότητας, Ανθρωπισμού, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης. Την κοινωνία της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Μικροφωνική Συγκέντρωση: 7 Απρίλη, Νομική 12.00
Γενική Απεργία: 9 Απρίλη, 10.30, Πλ. Κολοκοτρώνη

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας