[Θεσ/νίκη] Πορεια ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση

Από τη μια μέρα στην άλλη ανακοινώθηκε σε 6.000 φοιτητ(ρι)ες και 60 μέλη ΔΕΠ ότι τα τμήματα τους καταργούνται και μεταφέρονται 100 χιλιόμετρα μακριά στις Σέρρες. Συγκεκριμένα τα τμήματα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, Ηλεκτρονικών Συστημάτων μεταφέρονται ή συγχωνεύονται στις Σέρρες και το τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος καταργείται. Μάλιστα η διοικούσα επιτροπή του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος (ΔΙΠΑΕ) ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά κι αδικαιολόγητα πως η απόφαση έχει ήδη παρθεί.

Με τον νόμο 4777 να έχει ήδη ψηφιστεί βλέπουμε ήδη σημεία του να τίθενται σε εφαρμογή ενώ τον Μάη λήγουν την εκπαίδευση τους 400 ΟΠΠΙ, έτοιμοι να αναλάβουν καθήκοντα στις αρχές νέας χρονιάς. 40.000 μαθητ(ρι)ες μένουν πλέον εκτός τριτοβάθμιας, με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) να αφήνει σχολές χωρίς εισακτέους, ανοίγοντας τον δρόμο για παραπάνω συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, ενώ θέτει ταξικούς φραγμούς στους οποίους αδυνατεί να ανταπεξέλθει η κοινωνική βάση. Επιπλέον η μόνιμη παρουσία της αστυνομίας θα βοηθήσει να αλλάξει συθέμελα η λειτουργία των πανεπιστημίων, κάνοντας εφικτή την εφαρμογή του ορίου φοίτησης, τις διαγραφές και τις πειθαρχικές διώξεις, τα face-control και την ελεγχόμενη είσοδο.

Πολύ περισσότερο η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και οι συγκεκριμένες κατευθύνσεις κράτους, κεφαλαίου και διεθνών οργανισμών όπως ΟΟΣΑ, βάζουν μπροστά τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και των κοινωνικών παροχών ενισχύοντας την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Οι συγχωνεύσεις και η κατάργηση τμημάτων, η αξιολόγηση με κριτήρια ανταγωνισμού, η διάσπαση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα ιεραρχούνται ως προτεραιότητες και συζητιούνται από το Υπουργείο και τη Σύνοδο Πρυτάνεων. Μοναδικός στόχος των αναδιαρθρώσεων τους είναι ενίσχυση του επιχειρηματικού ρόλου της εκπαίδευσης και η διαμόρφωση πειθαρχημένων εργαζομένων. Η κανονικοποίηση της απλήρωτης μαθητείας στην επαγγελματική εκπαίδευση αποτελεί τον πρόδρομο και το παράδειγμα για μια εκπαίδευση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών.

Ποιος άραγε θα αναλάβει το όλο και αυξανόμενο κόστος φοίτησης της παιδείας των ταξικών φραγμών; Τα αφεντικά έχουν ήδη πάρει την απόφαση τους. Τις κρίσεις που δημιουργούν οι ίδιοι θα πληρώσει η κοινωνική βάση. Καθημερινά βιώνουμε τι σημαίνει καπιταλιστική κρίση, ενεργειακή φτώχεια, κομμένα ρεύματα, απλήρωτα νοίκια, ανατιμήσεις κι ακρίβεια σε βασικά είδη κι απλήρωτοι λογαριασμοί. Η ίδια στρατηγική ακολουθείται στην παιδεία και στην μέριμνα. Οι φοιτητικές εστίες βαράνε διάλυση, οι θέσεις είναι ελάχιστες κι οι οικότροφοι αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα όπως έλλειψη ζεστού νερού, θέρμανσης, ίντερνετ και σίτισης. Το ίδιο γίνεται και με τη σίτιση των φοιτητ(ρι)ων, η ποσότητα κι η ποιότητα του φαγητού συνεχώς μειώνονται, οι λέσχες είναι υποστελεχωμένες και οι ουρές ατελείωτες. Κι όλα τα παραπάνω είναι απλώς ο τρόπος με τον οποίο οι εργολαβίες βρίσκουν τρόπους κερδοφορίας και το κράτος ενισχύει την ιδιωτικοποίηση και τον αποκλεισμό.

Καμία σκέψη για συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, καμία οπισθοχώρηση, κανένας συμβιβασμός μπροστά στο σχέδιο της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και της ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Να υπερασπιστούμε το πανεπιστημιακό άσυλο και τις κοινωνικές ανάγκες ενάντια στην κρατική καταστολή και τις επιχειρηματικές βλέψεις του κεφαλαίου.