[Προκήρυξη αναρχικών για το Πολυτεχνείο]
Κάτω το κράτος – Ο αγώνας για Ελευθερία και Ισότητα συνεχίζεται!
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο συνολικής συστημικής κρίσης με την αντιεξεγερτική και αντικοινωνική ατζέντα του κράτους να ξεδιπλώνεται με όλο και μεγαλύτερη σφοδρότητα. Σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα η πανδημία και η εγκληματική κρατική διαχείρισή της αφενός έχει λειτουργήσει ως καταλύτης για τη σαρωτική επίθεση κράτους και αφεντικών απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και σε όλα τα μέτωπα και αφετέρου έχει οδηγήσει στο θάνατο περισσότερους από 16.000 ανθρώπους απαξιώνοντας και ευτελίζοντας την ανθρώπινη ζωή. Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά πολιτική διαχείριση επιταχύνει τις αντικοινωνικές διαδικασίες αναδιάρθρωσης και το ρήμαγμα της κοινωνικής βάσης με την αποστέρηση των αναγκαίων κοινωνικών αγαθών, οδηγώντας ολοένα και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας στην περαιτέρω εκμετάλλευση και καταπίεση.
Η επιτάχυνση των αντικοινωνικών διαδικασιών αναδιάρθρωσης, με σκοπό τον πλήρη μετασχηματισμό της κοινωνίας, αποτυπώνεται από τη μια πλευρά στη ψήφιση και προώθηση μιας σειράς νομοσχεδίων που ως κοινό παρανομαστή έχουν την επίταση της εξαθλίωσης στους από τα κάτω και από την άλλη στην ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους και στην όξυνση της κατασταλτικής επίθεσης απέναντι σε όσους και όσες θέτουν αναχώματα στην επέλαση της βαρβαρότητας κράτους και κεφαλαίου.
Από την κατάργηση του 8ώρου και της απεργίας, την επικύρωση της ελαστικής και μαύρης εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, την περαιτέρω απαξίωση του αγαθού της υγείας με συγχωνεύσεις νοσοκομειακών μονάδων και ιδιωτικοποιήσεις εν μέσω πανδημίας, τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους, τους πλειστηριασμούς α΄ κατοικίας, τις αυξήσεις τιμών σε βασικά αγαθά και κατ’ επέκταση την αποστέρησή τους, την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων, την επίταση της λεηλασίας της φύσης και τη διεύρυνση του καθεστώτος εξαίρεσης για πρόσφυγες και μετανάστες μέχρι τη ψήφιση του νομοσχεδίου για την περιστολή των διαδηλώσεων, τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών/τριών, την επίθεση στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και ειδικότερα στο αναρχικό κίνημα και τη στοχοποίηση αγωνιστών/τριών μέσα από συλλήψεις, διώξεις και σκευωρίες.
Η ολομέτωπη αυτή επίθεση των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στην κοινωνική βάση, τους φτωχούς, τους απόκληρους, όσους και όσες αγωνίζονται, εκδηλώνεται σήμερα με ακόμα πιο σφοδρούς όρους · όπου η γιγάντωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας και της κρατικής επιθετικότητας αποτυπώνεται μέσα από τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της εκμετάλλευσης, από τον εγκλεισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα σύγχρονα Νταχάου των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις δολοφονίες τους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης- Φρούριο, από τις σφαίρες, τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς των ένστολων δολοφόνων της δημοκρατίας στα αστυνομικά μπλόκα, τα τμήματα, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και τις γειτονιές. Μια συνθήκη που καθιστά το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής δυστοπίας αναγκαίο και την εξέγερση επίκαιρη και ζωντανή!
48 χρόνια μετά, η ιστορία με την εξέγερση στο Πολυτεχνείο δεν έκλεισε το 1973, καθώς το περιεχόμενο και τα προτάγματά της δεν ανήκουν στο παρελθόν όπως θα ήθελαν και προπαγάνδιζαν οι εμπνευστές του κομματικού συνθήματος: ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. Αντιθέτως, ανήκει στο μέλλον καθώς εγκαινίασε μια μακριά σειρά κινητοποιήσεων, ξεσηκωμών και συγκρούσεων των ριζοσπαστικότερων τμημάτων της νεολαίας. Το πνεύμα του Νοέμβρη θα αποδειχτεί ανεξάντλητο, παραμένοντας πάντα ζωντανό παρά τη μακροχρόνια επιχείρηση διαστρέβλωσης και καπηλείας από αυτούς που αξιοποίησαν την εξέγερση για να οικοδομήσουν ένα μυθικό, αιματοβαμμένο βωμό της δημοκρατίας, ως ιδεολογικό θεμέλιο της μεταπολιτευτικής εξουσίας.
Tο Πολυτεχνείο δεν θα είναι ο αδιαμφισβήτητος καθαγιασμένος μύθος της εξουσίας και της δημοκρατίας όπως θα ήθελαν οι λακέδες της, αλλά σημείο αναφοράς μιας εξέγερσης που άλλοτε ξεσπά κι άλλοτε υποβόσκει και που ακόμα και σήμερα δεν έχει κατασταλεί…
Οι φετινές κινητοποιήσεις μνήμης και αντίστασης αποτελούν για εμάς πολιτική και κινηματική ευκαιρία να τιμήσουμε την ιστορική μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στους δρόμους και να αναδείξουμε κόντρα στην κυρίαρχη αφήγηση πως δεν ήταν απλώς ένας δημοκρατικός ξεσηκωμός ενάντια στη δικτατορία. Ήταν μία εξέγερση, που συνεχίζει να παραμένει μία ανοιχτή πληγή για τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά και ένα σημείο αναφοράς για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που αναπτύσσονται στο σήμερα ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αποτελεί ακόμη μία ευκαιρία να κατέβουμε στους δρόμους καθώς το Πολυτεχνείο και τα προτάγματά του συνεχίζουν να μας εμπνέουν, απέναντι στην προσπάθεια της καταστολής να δημιουργήσει ένα κλίμα τρομοκρατίας με την αστυνομοκρατία, τις αύρες, τα χημικά, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις. Ως αναρχικοί θα συνεχίσουμε να παλεύουμε ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο πλάι σε όσους συνεχίζουν να μάχονται για ένα νέο κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Απέναντι στο κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, που δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο από φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο να οξύνουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις για το γκρέμισμα του χρεοκοπημένου κόσμου της εξουσίας. Απέναντι στην ηττοπάθεια, την απογοήτευση, την κρατική καταστολή και τρομοκρατία, να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε συλλογικά και από τα κάτω τον αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΗ!
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση