Πολιτικό κάλεσμα της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στον Αχελώο
(Μεσοχώρα Τρικάλων, 12-13-14 Αυγούστου 2021)
ΟΧΙ ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΚΑ…
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΟΤΑΜΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ!
Ενάντια στην “πράσινη” καπιταλιστική ανάπτυξη, τα φράγματα και την εκτροπή…
Ο Αχελώος θα νικήσει, η Μεσοχώρα θα ζήσει!
«Η ανάπτυξη ήταν, είναι και θα είναι καταρχάς ένας ξεριζωμός (…) Ανάπτυξη είναι ο οικονομικός πόλεμος, με τους νικητές του κι ακόμα περισσότερο με τους ηττημένους του, η ασυγκράτητη λεηλασία της φύσης, η καταστροφή των διαφορετικών πολιτισμών».
Στις μέρες μας, ο γιγαντιαίος σχεδιασμός του ελληνικού κράτους για τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και της κοινωνίας. με σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων και πολυεθνικών πολιτικών και οικονομικών ελίτ, και των ενεργειακών αναγκών του χρεοκοπημένου κρατικού–καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, θα επιφέρει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στα φυσικά οικοσυστήματα και στη δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των ανθρώπων στους τόπους τους.
Πέραν των φαραωνικών εγκληματικών έργων που επιχειρούνται σήμερα, όπως τα Υ/Η φράγματα στον Αχελώο (και το ζήτημα της εκτροπής του προς τη Θεσσαλία, που επανήλθε στο προσκήνιο ως συνέχεια της σχεδιαζόμενης λειτουργίας των Υ/Η φραγμάτων στον άνω ρου του) και τα ανοιχτά μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, αναγγέλλονται ήδη και επιχειρούνται μια σειρά και άλλων καταστροφικών για τη φύση και τις τοπικές κοινωνίες σχεδιασμών σε πλήθος σημείων της χώρας: όπως την εγκατάσταση βιομηχανικών «αιολικών πάρκων» σε όλα σχεδόν τα ορεινά συγκροτήματα (Άγραφα, Ασπροπόταμος, Βέρμιο, Βαρνούντας, Οίτη, Ταΰγετος, Ζήρεια, Όχη κ.ά), τα προγράμματα φωτοβολταϊκών βιομηχανικών ζωνών, την κατασκευή εκατοντάδων Υ/Η φραγμάτων σε ποταμούς και και χειμάρρους,, την παράδοση αναρίθμητων φυσικών οικοτόπων στην τουριστική βιομηχανία, τα χρυσωρυχεία στο Κάκαβο στη Χαλκιδική, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις κατά μήκος της χώρας -από την Ήπειρο, την Αιτωλοακαρνανία, τη Β.Δ. Πελοπόννησο, τον Πατραϊκό και Μεσσηνιακό κόλπο και όλο το Ιόνιο έως τις θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης με ευρύτερες γεωπολιτικές διαστάσεις-, την καύση σκουπιδιών στο Βόλο σαν «εναλλακτικό» καύσιμο και τρόπο διαχείρισης της υπερσυσσώρευσης απορριμμάτων και αποβλήτων που το ίδιο το υπερκαταναλωτικό σύστημα παράγει, την υφαρπαγή και ιδιωτικοποίηση του νερού που ήδη συντελείται ή δρομολογείται σε μια σειρά από περιοχές (όπως στα νερά του Πηλίου με επίκεντρο τις Σταγιάτες).
Οι σχεδιασμοί αυτοί έρχονται να προστεθούν σε μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα απέναντι στην κοινωνία και τη φύση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πραγματικότητα, με το βάθεμα της αναδιάρθρωσης του πολιτικοοικονομικού συστήματος στο όνομα της “ανάπτυξης”, η οποία σε «περιόδους κρίσης» εμφανίζεται σαν υπόθεση “εθνικού” συμφέροντος και αναγκαιότητας, για να συγκαλύψει το απροσμέτρητο κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος που επιφέρει. Μια αναδιάρθρωση με χαρακτηριστικά γενικευμένης επιχείρησης εκποίησης των κοινωνικών αναγκών, των δημόσιων χώρων και των φυσικών πόρων στο ιδιωτικό κεφάλαιο που πραγματοποιείται από το ελληνικό κράτος υπό την κηδεμονία της Ε.Ε. και εξελίσσεται παράλληλα με τον αντίστοιχο εκσυγχρονισμό – προσαρμογή του νομικού πλαισίου. Όπως ο νόμος περί “FastTrack” και πλήθος άλλων νόμων και υπουργικών αποφάσεων, ώστε να αρθούν θεσμικές δεσμεύσεις και περιορισμοί που υπήρχαν μέχρι σήμερα στην εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, όπως η προστασία του δάσους και των περιοχών Natura, ο δημόσιος χαρακτήρας του αιγιαλού, η υποχρέωση περιβαλλοντικών μελετών στα μεγάλα κατασκευαστικά έργα κ.ά.
Ο πρόσφατος αντιπεριβαλλοντικός νόμος 4685/2020 αποτυπώνει την απάλειψη κάθε προστασίας του φυσικού κόσμου από το κράτος, και την παράδοσή του, στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου στα βουνά και τα δάση, στα ποτάμια και τα νερά, στις ακτές και το βυθό της θάλασσας στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης και της προσέλκυσης επενδύσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης. Το προδιαγραμμένο αποτέλεσμα θα είναι η ανελέητη λεηλασία και καταστροφή του εναπομείναντος φυσικού κόσμου από τις κορφές των βουνών μέχρι και τους θαλάσσιους βυθούς και ο αφανισμός των παρακείμενων τοπικών κοινωνιών.
Όσο για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» δεν είναι παρά ένα διαφημιστικό περιτύλιγμα εξωραϊσμού της γνωστής καταστροφικής μηχανής του καπιταλισμού, ώστε να φαίνεται φιλικότερη δήθεν προς το περιβάλλον την ίδια στιγμή που το λεηλατεί και το καταστρέφει ανελέητα θυσιάζοντας το στο βωμό του κέρδους.
Άλλωστε, και σε παγκόσμιο επίπεδο οι συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης της φύσης και της κοινωνίας επιφέρουν περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής του ανθρώπου και του φυσικού κόσμου, εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους και φτάνοντας μέχρι τα έσχατα όρια της διακινδύνευσης της ίδιας της επιβίωσης, όπως έμμεσα ομολογείται από τους ίδιους τους κρατικούς αξιωματούχους μιλώντας πλέον για ανεπίστρεπτη κλιματική αλλαγή, κατάρρευση και περιβαλλοντική κρίση. Από τον Αμαζόνιο ως τη Σιβηρία κι απ΄ακρου σ΄άκρου της γης, οι αποψιλώσεις και οι εμπρησμοί των δασών, η μόλυνση των θαλασσών, το λιώσιμο των αιώνιων πάγων στους πόλους και στα ψηλά βουνά, οι κλιματικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η συρρίκνωση της βιοποικιλότητας και η εξαφάνιση πλήθους ζωικών ειδών, είναι μερικά μόνο μέρη της συνολικής οριακής περιβαλλοντικής κρίσης που προκαλεί η κρατική-καπιταλιστική επιθετικότητα. Γίνονται έτσι φανερά, τόσο το μέλλον που επιφυλάσσει και επιβάλλει ο κρατικός–καπιταλιστικός πολιτισμός της μόλυνσης και της ανάπτυξης που περνάει μέσα από την ένταση της επίθεσης στο περιβάλλον και στις ανθρώπινες κοινωνίες, όσο και τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά του αδιέξοδα.
Είναι γεγονός πως, στην εποχή μας, ο φυσικός κόσμος δέχεται μια άνευ προηγούμενου καταστροφική και λεηλατική επίθεση με ολέθριες συνέπειες στο όνομα της ανάπτυξης. Η επίθεση αυτή δεν γίνεται σε ένα μόνο σημείο του φυσικού κόσμου, σε ένα μόνο ή ορισμένα στοιχεία του (τα βουνά, τα δάση ή τα νερά), και δεν έχει σαν φορέα της γενικά τον άνθρωπο. Η επίθεση γίνεται συνολικά στον φυσικό κόσμο και γίνεται από ένα ιεραρχικό κι εκμεταλλευτικό πολιτικοοικονομικό σύστημα προς όφελος της ολιγαρχίας που βρίσκεται στην κορυφή του σε βάρος της φύσης και της ανθρωπότητας. Κάθε σημείο που εκδηλώνεται αυτή η επίθεση και κάθε στοιχείο που βάλλεται κάθε φορά προς αξιοποίησή του στο όνομα της ανάπτυξης, είναι μέρος της ευρύτερης καταστροφής που υφίσταται το περιβάλλον και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Δεν έχει δηλαδή μόνο την τοπική του διάσταση ώστε η αντίδραση να αφορά αποκλειστικά και περιορισμένα μια τοπική κοινότητα, αλλά μια ευρύτερη διάσταση αφορώντας πολλές ακόμα κοινωνικές ομάδες, ολόκληρη την κοινωνία των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων ανθρώπων.
Η υπεράσπιση του φυσικού κόσμου και η οργάνωση της κοινωνικής ζωής σε αρμονία με αυτό, όπως και η υπεράσπιση του δημόσιου – ελεύθερου χώρου είναι θεμελιώδεις παράγοντες για την εξέλιξη της κοινωνίας στην κατεύθυνση της ελευθερίας, της αυτονομίας, της συλλογικοποίησης και της δημιουργικότητας. Σήμερα, οι αγώνες υπεράσπισης του φυσικού κόσμου και του δημόσιου χώρου, που ξεσπούν σε σημεία όπου σχεδιάζεται η λεηλασία και καταστροφή τους και πλήττεται η δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης των τοπικών κοινοτήτων, βρίσκονται συχνά εγκλωβισμένοι στα όρια της τοπικότητας, της περιορισμένης θεσμικής διαμαρτυρίας, της αντιπροσώπευσης, της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις συσπειρώνουν μεγάλο αριθμό ακόμη και την πλειοψηφία των κατοίκων των περιοχών που πλήττονται, ενώ αρκετές φορές προχωρούν και πέραν του θεσμικού πλαισίου διαμαρτυρίας αμφισβητώντας κρατικούς και τοπικούς παράγοντες και φορείς.
Απέναντι σε αυτήν τη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης -με αμοιβαιότητα, αλληλεγγύη και συνέπεια στις κοινές συμφωνίες – και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα.
Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Οι κοινωνικές – ταξικές αντιστάσεις είναι ζωντανές, μπορούν να νικήσουν και θα νικήσουν!
Πολιτικό κάλεσμα (2) της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στον Αχελώο, 12-13-14 Αυγούστου 2021
ΕΝAΝΤΙA ΣΤΗΝ «ΠΡΑΣΙΝΗ» ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ AΝAΠΤΥΞΗ, ΤA ΦΡAΓΜAΤA ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ. Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ – Η ΜΕΣΟΧΩΡΑ ΘΑ ΖΗΣΕΙ!
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Η επαπειλούµενη άμεσα στις µέρες µας οριστική καταστροφή του ποταµού Αχελώου µέσω της λειτουργίας του φράγµατος στη Μεσοχώρα, του Υ/Η εργοστασίου και του τεχνητού ταµιευτήρα στην περιοχή του άνω ρου του, η οποία είχε µείνει ανέγγιχτη, καθώς και η εκτροπή του, σε επόµενο χρόνο, από τη φυσική λεκάνη απορροής του προς τη Θεσσαλία, θα επιφέρει επιπλέον κι ανυπολόγιστες καταστροφές τόσο στις ορεινές κοιλάδες, τα φυσικά οικοσυστήµατα και τους ανθρώπινους οικισµούς του καταποντίζοντάς τα στη λάσπη, όσο και στο ευάλωτο δέλτα των εκβολών του στο Ιόνιο όπου σχηµατίζονται µοναδικοί υδροβιότοποι.
Να σηµειώσουµε ότι για το μισό χωριό της Μεσοχώρας Τρικάλων προβλέπεται η απομάκρυνση των κατοίκων και η αναγκαστική απαλλοτρίωση των σπιτιών τους από τη ΔΕΗ (για το υπόλοιπο προβλέπεται η δυνατότητα προαιρετικής απαλλοτρίωσης) καθώς ένα μέρος του, όπως και οι παραποτάµιοι οικισµοί, θα κατακλυσθεί από τα νερά του τεχνητού ταµιευτήρα, ενώ το υπόλοιπο θα απειλείται από την διάβρωση.
Σήµερα, αυτή η καταστροφική για την περιοχή προοπτική, είναι ορατή περισσότερο από κάθε άλλη φορά από τότε που ξεκίνησαν να κατασκευάζονται τα γιγαντιαία Υ/Η φράγµατα στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Η αμέσως προηγούμενη κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ), πλήρως ευθυγραµµισµένη με τις νεοφιλελεύθερες αντικοινωνικές πολιτικές λεηλασίας του φυσικού κόσµου και του κόσµου της εργασίας (που επέβαλαν όλες οι κυβερνήσεις ανεξαιρέτως, η ΕΕ και το ΔΝΤ, και στις οποίες εντάσσεται και η ολοκλήρωση των Υ/Η έργων και η ιδιωτικοποίησή τους), ολοκλήρωσε τις διαδικασίες αποδέσµευσης του Υ/Η φράγµατος Μεσοχώρας από το συνολικό έργο της εκτροπής, το οποίο έχει µπλοκάρει από το Σ.τ.Ε., ώστε να λειτουργήσει άµεσα.
Στις 2 Αυγούστου 2017, υπογράφηκε από τον τότε Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκρ. Φάµελο, η ΑΕΠΟ (Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) του Υ/Η φράγµατος της Μεσοχώρας. Σε συνέντευξη Τύπου που συµµετείχαν ο Φάµελος, ο Διευθύνων Σύµβουλος της ΔΕΗ, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, ο Δήµαρχος Πύλης και παραβρέθηκαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλίας, εκτέθηκαν οι µεθοδεύσεις των κρατικών αξιωµατούχων για την άµεση λειτουργία του φράγµατος. Συγκεκριµένα, µε βάση το χρονοδιάγραµµα που τέθηκε τότε στη συνέντευξη, η έµφραξη του ποταµού θα έπρεπε να γίνει το αργότερο τον Ιούλη του 2019, οπότε και θα άρχιζε να λειτουργεί το Υ/Η εργοστάσιο.
Παράλληλα η ΔΕΗ, που η πλήρης ιδιωτικοποίησή της αποτελεί σταθερό στόχο του κράτους, ενέκρινε τότ,ε κατόπιν εντολής του ΥΠΕΚΑ, τον απαιτούµενο προϋπολογισµό, περίπου 20 εκατοµµύρια ευρώ, για την αποπεράτωση του φράγµατος και του Υ/Η εργοστασίου της Μεσοχώρας (καθώς και περίπου 90 εκατοµµύρια ευρώ για την καταβολή αποζηµιώσεων για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις σπιτιών και κτηµάτων στο χωριό, διαδικασία στην οποία αντιτάσσονται πολλοί κάτοικοι μέσα από το Σύνδεσμο Κατακλυζομένων Μεσοχώρας).
Πρόκειται δηλαδή για την συνέχιση της κατασπατάλησης από το κράτος τεράστιων ποσών του δημόσιου (κοινωνικού) πλούτου για τη λειτουργία κατασκευαστικών έργων που θα επιφέρουν καταστροφικά αποτελέσµατα στο περιβάλλον, τις τοπικές κοινότητες και την κοινωνία συνολικά, και τα οποία θα αποδοθούν κατόπιν για εκµετάλλευση και κερδοφορία σε ιδιώτες επιχειρηματίες µαζί µε το αποκλειστικό δικαίωµα εκµετάλλευσης του νερού του ποταµού και των παρακείµενων εκτάσεων.
Εννοείται ότι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση της προηγούμενης κυβέρνησης, για την άμεση λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας (με ανοιχτή πάντα και την προοπτική της μερικής εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία) κινήθηκε, όπως είχε ήδη εξαγγελθεί, και η νέα κυβέρνηση της ΝΔ το καλοκαίρι του 2019 που βρήκε ορθάνοιχτο το δρόμο για την καταστροφή του Αχελώου και τον αφανισμό της Μεσοχώρας με την ΑΕΠΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Από τις πρώτες άλλωστε εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης κατά την ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, το Σεπτέμβρη του 2019, ήταν η προγραμματιζόμενη έμφραξη του ποταμού για την πλήρωση του τεχνητού ταμιευτήρα και τη λειτουργία του φράγματος ως Υ/Η έργου, ενώ ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κ. Αγοραστός έθεσε ευθέως και το ζήτημα της εκτροπής, λέγοντας χαρακτηριστικά «δώστε μου τον Αχελώο να τον εκτρέψω» λες και ο ποταμός είναι τσιφλίκι του!
Στην ίδια πάντα κατεύθυνση, της συνεχούς κι ασφυκτικής πίεσης προς τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Μεσοχώρας να παραδώσουν τον τόπο στην καταστροφή κοινοποιήθηκε στο χωριό, στις 13 Αυγούστου 2020, ανακοίνωση-τελεσίγραφο της ΔΕΗ ζητώντας τους με βάση το νόμο περί Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους εντός 30 ημερών. Την αρνητική απάντηση έδωσε με εξώδικό του ο Σύνδεσμος Κατακλυζομένων μετά από έκτακτη συνέλευση των κατοίκων στην πλατεία της Μεσοχώρας, στην οποία παρευρέθηκαν και αρκετοί αλληλέγγυοι αγωνιστές της φύσης που βρίσκονταν στον Αχελώο για τις ετήσιες εκδηλώσεις στο χωριό και τη διαδήλωση της Αυτόνομης Συνάντησης Αγώνα στο φράγμα.
Στις 26 Νοέμβρη 2020 το Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε δεκτή την προσφυγή ου Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας για ακύρωση της ΑΕΠΟ της κυβέρνησης Σύριζα το 2017, και μαζί της ακυρώθηκαν κι όλες οι εξαγγελίες της κυβέρνησης ΝΔ για λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας που βασίζονταν σε εκείνη την ΑΕΠΟ.
Σε απάντηση της ακύρωσης από το ΣτΕ της ΑΕΠΟ για τη λειτουργία του φράγματος, ο Μητσοτάκης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την ανατροπή των εξαγγελιών του κι ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί εκτάκτως τη Μεσοχώρα στις 30 Ιανουαρίου 2021, για να προαναγγείλει για τρίτη φορά μέσα σε 1,5 χρόνο την λειτουργία του φράγματος. Ωστόσο επικαλούμενος τις καιρικές συνθήκες απέφυγε τελικά να πάει στην Μεσοχώρα όπου τον περίμεναν ο πρόεδρος της κοινότητας κι ο Σύνδεσμος των Κατακλυζομένων, πάνω στο γιγαντιαίο φράγμα που έχτισε το κράτος, χωρίς καμιά περιβαλλοντική μελέτη κι αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος, κατασπαταλώντας 500 εκ. ευρώ προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων, καταστρέφοντας και λεηλατώντας ανέγγιχτα τοπία, οικοσυστήματα και φυσικούς πόρους.
Ο Μητσοτάκης παρέμεινε στα Τρίκαλα, όπου χωρίς αντίλογο έκανε τις γνωστές ανακοινώσεις του στους κυβερνητικούς παρατρεχάμενους για το ανορθολογικό, αντιπεριβαλλοντικό κι αντικοινωνικό έργο της φραγμάτωσης και εκτροπής του Αχελώου, επιφορτίζοντας τον υπουργό περιβάλλοντος Κ. Σκρέκα να προχωρήσει το συντομότερο σε νέα ΑΕΠΟ, προκειμένου να υλοποιηθεί ένας σχεδιασμός που στοιχειώνει την περιοχή 35 χρόνια απειλώντας με αφανισμό τον ποταμό και τη Μεσοχώρα.
Στις 7 Μάη 2021 στην ίδια εμμονική κατεύθυνση συνεδρίασε για πρώτη φορά το λεγόμενο Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΚΕΣΥΧΩΘΑ), που γνωμοδότησε καταφατικά για το φράγμα της Μεσοχώρας κι όπως δήλωσε ο Σκρέκας, αυτό ήταν το πρώτο βήμα για τη σύνταξη από τη ΔΕΗ μιας νέας Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) και την έκδοση από τον ίδιο μιας νέας ΑΕΠΟ μετά από την ακύρωση της προηγουμένης από το Συμβούλιο Επικρατείας.
Να προσθέσουμε ότι επιπλέον αυτών γίνονται κι άλλοι επιβλαβείς σχεδιασμοί για την περιοχή, προκειμένου να χορηγηθούν άδειες και να παραχωρηθούν δημόσιες εκτάσεις σε ιδιώτες, για την εγκατάσταση βιομηχανικών «αιολικών πάρκων» πάνω στους ορεινούς όγκους του Ασπροπόταμου που περιβάλουν την κοιλάδα του Αχελώου, όπως στο υψηλότερο βουνό της περιοχής, το Αυγό (2.152 μ.) απέναντι από τη Μεσοχώρα, στο Χατζή (2.048) πάνω από το χωριό και άλλα.
Καθώς επίσης ότι, σύμφωνα με το Περιφερειακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης Θεσσαλίας 2021- 2025, όλη η ορεινή δυτική Θεσσαλία (Δήμοι Καλαμπάκας, Πύλης, Αργιθέας, Καρδίτσας και Σοφάδων) σημειώνεται ως ζώνη χωροθέτησης αιολικών εγκαταστάσεων και ως ζώνη χωροθέτησης νέων φραγμάτων, πέραν εκείνων των γιγαντιαίων στη Μεσοχώρα και τη Συκιά του mega project της εκτροπής του Αχελώου.
Αναφερόμενοι ειδικότερα στο ζήτηµα της μερικής εκτροπής του Αχελώου προς τη Θεσσαλία, έργο παράνομο σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές όπου απαγορεύεται η μεταφορά νερού από μια υδρολογική λεκάνη σε μια άλλη και μπλοκαρισμένο από σειρά αποφάσεων του ΣτΕ, συνεχίζει να αποτελεί κεντρική στόχευση του ελληνικού κράτους µε τη συνεχή χρηµατοδότηση για τη συντήρηση των έργων που ήδη έχουν κατασκευαστεί (τη σήραγγα της εκτροπής, μέρος του φράγµατος στη Συκιά κλπ) ώστε να προχωρήσει τµηµατικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε με την υπογραφή της ΑΕΠΟ τον Αύγουστο του 2017 εκφράστηκε η πρόθεση να πραγµατοποιηθεί το επόµενο διάστηµα, αφού επανεξεταστούν οι τεχνικοί όροι του έργου και ο τότε υπουργός Φάµελος αναφέρθηκε σε “αναθεώρηση του σχεδίου διαχείρισης υδατικής λεκάνης” και “τροποποίηση του παλαιότερου λανθασµένου σχεδίου της εκτροπής”, ώστε να προσπεραστούν θεσµικά κολλήµατα του παρελθόντος…
Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η μη λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρας μέχρι και σήμερα-τόσο ως έργο κεφαλής του όλου συμπλέγματος της εκτροπής, όσο και ως αποσπασμένο από αυτήν παρουσιαζόμενο ως αυτοτελές έργο-, άρα και η προστασία του άνω ρου Αχελώου και της ορεινής κοιλάδας του στην Πίνδο οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην μακροχρόνια αντίσταση των ίδιων των Μεσοχωριτών, που δεν παραδίδουν τα σπίτια τους και δεν εγκαταλείπουν το χωριό τους στους σχεδιασμούς του κράτους. Η μακροχρόνια αυτή αντίσταση της Μεσοχώρας που βρίσκεται σε ομηρία εδώ και 35 χρόνια απειλούμενη με αφανισμό, έγινε επίκεντρο ενός ευρύτερου αγώνα αλληλέγγυων, και το χωριό σημείο συνάντησης πολλών αγωνιζόμενων ανθρώπων ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης.
*
Από τη πλευρά µας, ως Αυτόνοµη Συνάντηση Αγώνα, µη προσδοκώντας τίποτε ουσιαστικό από τους θεσµούς και τους διαµεσολαβητές τους, και έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι η λογική της ανάθεσης και η εμπιστοσύνη στη διαμεσολάβηση οδηγούν στον παροπλισμό, την απογοήτευση και την ήττα, εξακολουθούμε σταθερά να οργανώνουµε από τα κάτω τις αντιστάσεις µας και να στήνουµε κάθε δυνατό ανάχωµα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου, µε σκοπό να πυκνώσουν οι δεσµοί αλληλεγγύης και συντροφικότητας των αγωνιζόµενων ανθρώπων και να συντεθούν οι αρχές και οι θέσεις τους στην κατεύθυνση µιας συνολικότερης επιλογής ρήξης µε την εξουσία και τις αντικοινωνικές επιταγές της.
Στηρίζουµε τις τοπικές πρωτοβουλίες αντίστασης οι οποίες είναι ουσιαστικές για τη δυναµική και την εξέλιξη του αγώνα, και απευθυνόµαστε ευρύτερα σε όλο τον κόσµο του κοινωνικού-ταξικού αγώνα και την κοινωνία συνολικά πιστεύοντας ότι ο αγώνας ενάντια στο mega-project των φραγμάτων και την εκτροπής του Αχελώου δεν αφορά ένα τοπικό περιβαλλοντικό ζήτηµα, αλλά ένα κεντρικό πολιτικό ζήτηµα.
Αντιλαµβανόµενοι τον ποταµό Aχελώο ως µέρος τού φυσικού κόσµου που λεηλατείται από το κράτος και το κεφάλαιο, κοινή συνείδηση όσων βρεθήκαµε από το 2007 στη Μεσοχώρα ήταν να παρέµβουµε εκεί ακριβώς όπου εξελίσσονται οι καταστροφικές δραστηριότητες και να συµβάλουµε, όπως και κάναμε πάντα, στην αναζωπύρωση του αγώνα ενάντια στα φράγµατα και την εκτροπή του ποταµού, καθώς επίσης τις αµµοληψίες και την αποψίλωση των παρόχθιων δασών. Αντίθετα µε µια λογική που θέλει τον αγώνα είτε να αυτοπεριορίζεται στενά στο σηµείο των φραγµάτων και της εκτροπής είτε να απομακρύνεται ολότελα και εντέλει να αδρανοποιείται.
Πολλοί αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Μεσοχώρας από το 1990 μέχρι και σήμερα διάλεξαν τον αξιοπρεπή δρόµο της αντίστασης και είναι στο χέρι τους να τον συνεχίσουν και σήµερα. Απέναντι στις τοπικές εξουσίες (Δηµαρχία και Περιφέρεια) που επιβουλεύονται το χωριό, τα συµφέροντα που παίζονται στις πλάτες τους για χάρη του κράτους, της ΔΕΗ, των κατασκευαστικών εταιρειών και των μελλοντικών αγοραστών του φράγματος, αλλά και πέρα από θεσµικές, κοµµατικές και παραγοντίστικες λογικές που καλλιεργούν αυταπάτες. Από τη µεριά µας, επιζητώντας τη ριζοσπαστικοποίηση, την όξυνση, τη γενίκευση και το συντονισµό του κοινωνικού αγώνα από τα κάτω, στεκόµαστε αλληλέγγυοι πλάι σε όλους όσοι αγωνίζονται με αξιοπρέπεια και συλλογικά ενάντια στη λεηλασία της φύσης.
Και θεωρούµε την αγωνιστική παρουσία µας στον τόπο όπου διαπράττεται το έγκληµα των φαραωνικών φραγµάτων και σχεδιάζεται η εκτροπής του ποταμού, απαραίτητη και χρήσιµη για την εξέλιξη και την ανάπτυξη τόσο του αγώνα για την προάσπιση του Αχελώου και των τοπικών κοινωνιών του, όσο και για την προάσπιση του φυσικού κόσµου και της κοινωνίας συνολικότερα.
*
Να προσθέσουμε τέλος, ότι οι πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές στα Γεράνεια όρη όπως και αυτές που ακολούθησαν και συνεχίζουν να κατακαίουν για μέρες τη Βόρεια Εύβοια, την Πάρνηθα και την ΒΑ Αττική, την Ανατολική Μάνη, την Ηλεία, τη Φωκίδα κι άλλες περιοχές, καθώς επίσης η εγκληματική κρατική διαχείριση των πυρκαγιών με αποτέλεσμα την καταστροφή απέραντων δασών, την απελπισία και τον ξεριζωμό των πυρόπληκτων πληθυσμών, αναδεικνύουν με πλέον δραματικό τρόπο την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα της συμμετοχής όλων μας στον αγώνα για την γη και την ελευθερία ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης.
Από τον Αχελώο, τα Άγραφα και τις Σκουριές στη Χαλκιδική, μέχρι την Κρήτη, το Ιόνιο, το Βόλο και το Πήλιο και όπου αλλού εκδηλώνεται η κρατική-καπιταλιστική επιθετικότητα… ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΓΩΝΑ
εδώ θα βρείτε ολόκληρο το πρόγραμμα του τριημέρου