Αντικρατική/ Αντικασταλτικη πορεία για την 17 Νοέμβρη
51 ΝΟΕΜΒΡΗΔΕΣ ΜΕΤΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ
ΑΠ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ '73 ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
(οι νεκροί)… «Δεν ανήκουν στο έθνος. Στο έθνος ανήκουν οι παπάδες και τα λάβαρα, οι λόγοι και τα στεφάνια των επισήμων. Στο έθνος ανήκουν οι δολοφόνοι των παιδιών.Τα παιδιά δεν ανήκουν πουθενά.Το νόημα της εξέγερσης τους δεν χωράει στα εθνικά αντιδημοκρατικά πλαίσια που θέλουν να το στριμώξουν. Ο αγώνας του Νοέμβρη δεν ήταν αγώνας «εθνικός», δεν ήταν καν αγώνας «πολιτικός» - ήταν η επανάσταση ! (Γ. Λυκιαρδόπουλος)
Ο Νοέμβρης του ’73 δεν αποτελεί ούτε εθιμοτυπική γιορτή της αστικής δημοκρατίας, ούτε γενέθλια επέτειο αποκατάστασης του πολιτεύματος, όπως οι επαΐοντες της σύγχρονης εξουσίας πασχίζουν να μας διδάξουν. Ο Νοέμβρης του ’73 αποτέλεσε τομή και κοινωνική αποτύπωση του αναρχικού αγώνα και έθεσε την επαναστατική προοπτική του κόσμου μας, αφήνοντας ανεξίτηλη ιστορική παρακαταθήκη για τους αγωνιστές του σήμερα. Όσο κατά την εξέγερση, και ύστερα κατά την μεταπολίτευση, η θεσμική αριστερή προσπαθούσε να αφομοιώσει στους κόλπους της τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, υπό το πρίσμα του αντιδικτατορικού αγώνα, οι αναρχικοί έθεταν ένα σαφές πρόταγμα: «Κάτω η εξουσία» - ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό, και δημοκρατία.
Το διαχρονικό αυτό σύνθημα φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ, και το Πολυτεχνείο του τότε δεν παύει να μας υπενθυμίζει πως μόνο ο ακηδεμόνευτος, μαζικός, αναρχικός αγώνας είναι ικανός να σταθεί στον αντίποδα των κρατικών αφηγημάτων, διεκδικώντας την συθέμελη συντριβή κάθε μορφής καταπίεσης και κυριαρχίας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Το Πολυτεχνείο του ’73 αποτύπωσε στην συλλογική συνείδηση και νοηματοδότησε το πανεπιστημιακό άσυλο ως κεκτημένο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, και ως τέτοιο οφείλουμε να το υπερασπιστούμε. Έκτοτε έχει γίνει σαφές πως το άσυλο αποτελεί πυρήνα επαναστατικών προταγμάτων, μέσα από τον οποίο είναι δυνατό να ευδοκιμήσουν ριζοσπαστικοί αγώνες ικανοί να ανατρέψουν τα κυρίαρχα αφηγήματα.
Ο φόβος της εξουσίας απέναντι στην απειλή της παντοδυναμίας της πάνω στην κοινωνική βάση εκφράζεται μέσα από μια μακρά λίστα εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων. Από τον νόμο 4777, την στρατοπέδευση δυνάμεων της αστυνομίας εντός του ΑΠΘ ή του ΕΜΠ, την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τις αλλεπάλληλες συλλήψεις φοιτητών/-τριών εντός του πανεπιστημίου, τις εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων, την στοχοποίηση αναρχικών φεστιβάλ, τα πειθαρχικά, η πολιτική ατζέντα είναι σαφής. Από το πανεπιστήμιο κοινωνικό-πολιτικής δράσης μεταβαίνουμε σε ένα πεδίο τρομοκρατίας, όπου οι σχέσεις εξουσίας, η ιεραρχία, η χειραγώγηση, η καταστολή και η τρομοκρατία καταστέλλουν κάθε εστία αντίστασης και αγώνα.
Το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζούμε δομείται και διαιωνίζεται μέσα από μια πληθώρα θεσμών, σκοπός των οποίων είναι η προστασία του ίδιου του συστήματος και η επισφράγιση της κυριαρχίας του. Όποια όψη της κοινωνικής και πολιτικής ζωής δεν ελέγχεται άμεσα από το Κράτος, με αποτέλεσμα να αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης και σύγκρουσης των από τα κάτω με την εκάστοτε εξουσία, γίνεται αντικείμενο αλλεπάλληλων αναδιαρθρώσεων. Τα πανεπιστήμια αποτελούσαν για χρόνια, και συνεχίζουν ως έναν βαθμό να αποτελούν, ένα από αυτά τα πεδία αντιπαράθεσης μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων, και οι αναδιαρθρώσεις και οι αντι-εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» στοχεύουν στην εξαφάνισή του ως τέτοιου.
Σκοπός είναι ένα πανεπιστήμιο όπου κράτος και κεφάλαιο πασχίζουν να εδραιώσουν στοιχεία όπως ο ανταγωνισμός, οι εξουσιαστικές σχέσεις, η εξατομίκευση, η εντατικοποίηση, παραμερίζοντας κάθε κριτική σκέψη και αγωνιστική διάθεση. Ακολουθώντας πιστά τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα, οι κρατικοί μηχανισμοί επιδιώκουν να καταστείλουν κάθε φωνή αμφισβήτησης και αντίστασης απέναντι στο κυρίαρχο μοντέλο, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά πως όσο η οργή της κοινωνίας θα στρέφεται εναντίον τους, τόσο περισσότερο θα απειλείται η παντοδυναμία τους.
Το πέρασμα σε μια νέα πραγματικότητα, στην κοινωνία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, αποτελεί επομένως την επισφράγιση της κυριαρχίας τους. Αποτελεί αφετηρία καταστολής κάθε κεκτημένου αγώνα της κοινωνικής βάσης, εξασφαλίζοντας πως αφενός οποιαδήποτε κοινωνική διαδικασία θα διενεργείται πάντα πίστα στρατολογημένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, και αφετέρου κάθε φωνή αμφισβήτησης στο υπάρχον θα ισοπεδώνεται. Η αλλαγή του μεταπολιτευτικού παραδείγματος και η κατάργηση του ασύλου αποτέλεσαν σημεία τομής στον επί δεκαετίες επιδιωκόμενο επανακαθορισμό των συσχετισμών απέναντι στην κοινωνική βάση που αντιστέκεται.
Ερχόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με την σταδιακή μετατροπή του πανεπιστήμιου από οργανικό κομμάτι ριζοσπαστικής δράσης, σε πεδίο καταστολής και βίας απέναντι σε κάθε επαναστατική εστία και φωνή. Στα πλαίσια της προληπτικής αντεξέγερσης, του δόγματος νόμος και τάξη και των επιταγών του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, η κρατική βία πασχίζει να ναρκοθετήσει κάθε ταξικό-κοινωνικό ξέσπασμα, το οποίο εν δυνάμει θα οδηγήσει σε ανοιχτή ανφισβήτηση των θεμελίων της κρατικό-καπιταλιστικής ηγεμονίας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Πιο επιτακτική από ποτέ φαντάζει η ανάγκη δόμησης ενός ελευθεριακού μοντέλου δράσης με επαναστατική προοπτική, το οποίο όχι μόνο θα μπορέσει να αγωνιστεί για την επανακατάκτηση των ελευθεριών που Κράτος και αφεντικά πασχίζουν να μας στερήσουν, αλλά παράλληλα θα θέτει έναν μακρόπνοο σχεδιασμό ικανό να ανατρέψει κάθε επικείμενη κρατική επιδίωξη. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως φόβος του Κράτους είμαστε όλοι εμείς που αντιπαλεύουμε καθημερινά τα προστάγματα του και μαχόμαστε για την ολική συντριβή του. Όσο λοιπόν Κράτος και αφεντικά προσπαθούν να μας θέσουν στο περιθώριο και να εξαλείψουν κάθε στίγμα αναρχικής παρουσίας εντός και εκτός των πανεπιστημίων, εμείς οφείλουμε να οργανώσουμε, όχι μόνο την άμυνα μας, αλλά και την αντεπίθεσή μας.
Από το Πολυτεχνείο του ’73 κρατάμε την σπίθα της εξέγερσης ζωντανή και ανάβουμε την φλόγα για την επικείμενη ανατροπή της εξουσίας μέσα από τον οργανωμένο, μαζικό και ακηδεμόνευτο αγώνα. Με κινητήριο μοχλό την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, αποδεικνύουμε πως οι εξεγέρσεις δεν είναι ουτοπία και χαράζουμε τον δρόμο προς την ολική συντριβή της εξουσίας, την κατεδάφιση του αστικό-δημοκρατικού συρφετού. Τον δρόμο προς την εξέγερση και την κοινωνική απελευθέρωση – τον δρόμο προς την Αναρχία.
ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ • ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΞΑΝΑ
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
17 ΝΟΕΜΒΡΗ - ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΕΣ/ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ : 17:00 ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΑΘΗΝΑ : 15:00 ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ (προσυγκέντρωση Πολυτεχνείο)
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας