Εν μέσω της πανδημίας του covid-19, σε μια από τις πιο σημαντικές περιόδους-ευκαιρίες για το κράτος και το κεφάλαιο σε παγκόσμια κλίμακα, στην επιχείρηση να αναβαθμίσει τη φαρέτρα με τα όπλα επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, το ελληνικό κράτος αποφασίζει να χτυπήσει στον πυρήνα της δημόσιας εκπαίδευσης. Με την εισαγωγή του νομοσχεδίου 4777 Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη, εισάγεται στην πανεπιστημιακή κοινότητα συνολικά η υποχρηματοδότηση της δημόσια παιδείας, οι διαγραφές και τα πειθαρχικά, η μείωση εισακτέων, η επίθεση στον φοιτητικό συνδικαλισμό, η εισαγωγή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, κάμερες, face control, σύσταση ανακριτικών επιτροπών και ό,τι άλλο δεν πρόλαβε να περιγράψει ο Όργουελ μυθιστορηματικά για την ολοκληρωτική λειτουργία της εξουσίας.
Προφανώς τα νομοσχέδια που είχαν περάσει τα προηγούμενα χρόνια, με την κατάργηση του ασύλου και τον νόμο Γαβρόγλου, προλείαναν τον δρόμο για την σταθεροποίηση της παρουσίας των μονάδων καταστολής και λοιπών αστυνομικών δυνάμεων εντός του campus.
Σε μια συνθήκη ασφυξίας, η συνεπής παρουσία αναρχικών συλλογικοτήτων, φοιτητικών σχηματισμών και αγωνιστών στον δρόμο μπόρεσε να εξωθήσει στην απογύμνωση της κρατικής βίας και να συμβάλει στο σπάσιμο της επιβολής νεκρικής σιγής γύρω από όσα μας απασχολούν, τοποθετώντας στο επίκεντρο την θανατοπολιτική του κράτους μέσω της υποβάθμισης του Ε.Σ.Υ, μια διαδικασία τα αποτελέσματα της οποίας αποτυπώθηκαν στους χιλιάδες νεκρούς που άφησε η πολύνεκρη πανδημία.
Οφείλουμε να αναφέρουμε ότι την ίδια στιγμή η δημοσιογραφική επικαιρότητα βάλλεται από μια ποικιλία κρατικών εγκλημάτων και αυθαιρεσιών. Δεν ξεχνάμε την αθώωση των μπάτσων δολοφόνων του Ζακ και την αποφυλάκιση του παιδοβιαστή Λιγνάδη, ούτε τη συνενοχή της έδρας στα εξευτελιστικά σχόλια των συνηγόρων τους μέσα στις δικαστικές αίθουσες. Δεν ξεχνάμε τη συνεχιζόμενη απόπειρα συγκάλυψης των μεγαλοεπιχειρηματιών βιαστών της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη και του κυκλώματος trafficking στον Κολωνό με επικεφαλής τον παιδοβιαστή και μαστροπό της 12χρονης Η. Μίχο. Δεν ξεχνάμε την κρατική, δικαστική και μιντιακή προστασία που απολαμβάνουν ελεύθεροι οι βιαστές μπάτσοι της 19χρονης μέσα στο κολαστήριο του ΑΤ Ομόνοιας!
Μέσα από τις διαρκείς καταλήψεις σχολών διοργανώθηκαν σε εβδομαδιαία βάση πορείες που επιχείρησαν να αντιστρέψουν το κλίμα τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Η αναπαραγωγή του αναρχικού λόγου μέσα από τις φοιτητικές καταλήψεις και η κατάδειξη όλων των εγκλημάτων διαμόρφωσαν ένα ολόκληρο πεδίο αγώνα που παρέθετε στην κοινωνία το μήνυμα της ανατροπής του φόβου και της ήττας. Την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου 4777, η διαδήλωση δέχεται την επίθεση της αστυνομίας στο ύψος του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης με αποτέλεσμα τη σύλληψη της συντρόφισσας μας, Λ.Γ. Η διαδικασία γνωστή: αναβάθμιση του εντελώς ανυπόστατου έτσι κι αλλιώς κατηγορητηρίου με εμπλουτισμό των κατηγοριών περί αντίστασης, οπλοκατοχής (σημαία!), και παράβλεψη των μέτρων covid-19.
Αμέσως μετά τη Δευτέρα 22/2 πραγματοποιείται η κατάληψη του κτηρίου διοίκησης της Πρυτανείας ΑΠΘ. Άμεσα, και λίγες μόλις μέρες από την ψήφιση του νέου εκπαιδευτικού νόμου, πραγματοποιείται η εφαρμογή του. Με προσωπική ευθύνη του πρύτανη Παπαϊωάννου πάνοπλα αστυνομικά σώματα εισβάλλουν στον πανεπιστημιακό χώρο, εισβάλλουν στην Κατάληψη και εκκενώνουν την κατάληψη συλλαμβάνοντας 31 άτομα, ξυλοκοπώντας και βασανίζοντας πολλούς εξ αυτών.
Η ωμή βία των αστυνομικών δυνάμεων και το όργιο καταστολής που ακολούθησε περιγράφουν τις διατάξεις του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη. Οι αστυνομικές δυνάμεις μέσα στο campus και οι ξυλοδαρμοί φοιτητών σηματοδοτούν το δόγμα το δόγμα της επίθεσης στο φοιτητικό κίνημα μέσω της θεσμοθέτησης ειδικού σώματος αστυνομίας, πειθαρχικών – δικαστηρίων, κυκλωμάτων παρακολούθησης, διαγραφών και γενικώς ένταση της επιτήρησης και επιβολής της πειθάρχησης. Ο συγκεντρωμένος κόσμος κατάφερε να αμφισβητήσει στην πράξη την αστυνομική επιβολή. Η ανακατάληψη του κτηρίου με την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων σήμανε την αρχή της πρώτης μεγαλειώδης αμφισβήτησης του νόμου που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί.
Σήμερα με το πέρας της πανδημίας, την εφαρμογής του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, το έγκλημα των Τεμπών, τα καθημερινά εγκλήματα στα κάτεργα εργασίας με τις δολοφονίες εργατών να πληθαίνουν μέρα με τη μέρα, οφείλουμε να αντισταθούμε με την εκ νέου διαμόρφωση πεδίων αγώνα και την έμπρακτη υποστήριξη τους.
Ταυτόχρονα οι μέρες εκείνες αλλά και ο ν.4777, μόνο προάγγελος μπορεί να θεωρηθεί του τι ακολούθησε. Πλέον, με την ψήφιση του νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τις συνεχείς εισβολές των μπάτσων στα πανεπιστήμια, τις εκκενώσεις καταλήψεων εντός τους, όπως του ελευθεριακού στεκιού Primavera, βλέπουμε με κάθε τρόπο την ένταση της καταστολής.
Να υποστηρίξουμε τα ήδη υπάρχοντα σημεία αναφοράς του αναρχικού λόγου και να προτρέψουμε στην δημιουργία νέων δομών αγώνα και αλληλεγγύης για την υπεράσπιση των ζωών μας.
Απέναντι στην επέλαση της κρατικής αυταρχικότητας των μαφιόζων, βιαστών, αφεντικών, να προτάξουμε την ελευθερία, την ισότητα και την αξιοπρέπεια.
Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.
ΑΘΩΩΣΗ της συντρόφισσας Λ.Γ.
Κάτω ο νόμος Κ-Χ 4777
Να ξανακάνουμε τους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες επικίνδυνους για κράτος, μαφίες και αφεντικά.
Οργάνωση και αγώνας για την κοινωνική επανάσταση.
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων