Το 4ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων Χώρων και Συλλογικοτήτων διεξήχθη το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη στους χώρους της κατάληψης Libertatia και του εργοστασίου της Βιο.Με.
Το περσινό, το 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ ήταν μια γροθιά στο μαχαίρι της καταπίεσης κι έμεινε μετέωρο με το στίχο ’Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει’’, συνθήματα ενάντια στην κρατική και αστυνομική βαρβαρότητα και χιλιάδες κόσμου να συμπορεύεται πλάι μας στον δρόμο, σαν μια υπόσχεση που ήρθε να εκπληρωθεί με τη διοργάνωση του 4ου. Το φετινό φεστιβάλ ήταν αυτό της ανασυγκρότησης μετά τα κατασταλτικά χτυπήματα, αυτό που αποδεικνύει ότι είμαστε ισχυροί, οργανωμένοι και ετοιμάζουμε ήδη τις επόμενες εφόδους. Έπειτα από μία σειρά σκληρών μαχών με την πιο μαύρη κρατική διαχείριση της Μεταπολιτευτικής περιόδου, εμείς είμαστε ακόμα εδώ, ανασυντασσόμαστε, οργανωνόμαστε και συνεχίζουμε τον αγώνα!
Το 4ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων Χώρων και Συλλογικοτήτων ήμασταν εμείς, οι αναρχικές και οι αναρχικοί, που επιλέξαμε ακόμα μια φορά να σταθούμε ενάντια στο κράτος, την καταστολή, την εξατομίκευση, την ηττοπάθεια αλλά και τη θρασυδειλία. Οι εκδηλώσεις προέκυψαν από όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στο τοπικό και διεθνές πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο, από τους ίδιους τους αγώνες που δίνουμε όλο το χρόνο, ενάντια στην κατασταλτική μανία του κράτους για την εξάλειψη των καταλήψεων και του αναρχικού κινήματος, για τη συλλογικοποίηση των γυναικών ενάντια στην πατριαρχική βία, για την οργάνωση συνολικά ενάντια σε ένα σύστημα που δεν έχει τίποτα να υποσχεθεί, παρά μόνο θάνατο.
Ήταν οι καταλήψεις μας, η απάντηση που δίνει ο αγώνας του Rebuild Libertatia ενάντια στο κράτος και τους φασίστες. Ήμασταν όλες οι γυναίκες που επιλέξαμε να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη, που βρήκαμε τη δύναμη να καταγγείλουμε τους δυνάστες αυτού του κόσμου και να βρούμε την στήριξη και την αλληλεγγύη στα βλέμματα των συντροφισσών μας. Εμείς που φτιάχνουμε κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης για να μη βρεθεί ποτέ καμία μόνη απέναντι στην εξουσιαστική επιβολή του κράτους, του κεφαλαίου και της πατριαρχίας.
Το 4ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Kατειλημμένων Χώρων και Πολιτικών Συλλογικοτήτων ήταν η εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης που δόθηκε πέρυσι μετά το χτύπημα της συναυλίας του Θανάση Παπακωνσταντίνου στα πανεπιστήμια. Στο τέλος εμείς θα μείνουμε! Όσες φορές και αν χρειαστεί, πάλι από την αρχή, θα βρεθούμε στο πλευρό των καταπιεσμένων να παλέψουμε γι' αυτόν τον κόσμο που δε χωρά πια μέσα στα μάτια μας, τον κόσμο της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας!
ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΗ ΘΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ! ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Στο ζοφερό κόσμο που μας υπόσχονται εμείς θα δημιουργήσουμε ρωγμές και θα τον λούσουμε με φως! Μιλάμε για αυτόν τον αναρχισμό, το ποτάμι ιδεών που μπορεί να συμπεριλάβει όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν να πετάξουν από πάνω τους το ατσάλινο χέρι του κράτους, τη βίαιη κι ανυπόφορη ζωή που επιβάλει ο κόσμος των εξουσιαστών, ο κόσμος του στρατού, της αστυνομίας, των παπάδων, των δικαστικών, των κυβερνόντων και των αντιπολιτευόμενων.
Έναν αναρχισμό προσβάσιμο, λαϊκό, κοινωνικό, κατανοητό και μάχιμο. Που δεν πουλάει φτηνά το τομάρι του που μπορεί να αποτελέσει την Ιδέα που έχουν ανάγκη όσοι αποστρέφονται τη σημερινή δυστοπία. Έναν αναρχισμό που εκφέρει τις αρνήσεις ολόκληρες, ενώ κατασκευάζει άλλες τόσες πραγματικές καταφάσεις με τα εργαλεία που δίνει η συλλογική εμπειρία.
Που κρατά τα μάτια του στη γη επειδή επιθυμεί να κατακτήσει τους ορίζοντες, κι ακριβώς επειδή τον παρακινούν οι απελευθερωμένοι ορίζοντες, έχει πιθανότητες να νικήσει εδώ στη γη. Γιατί προϋπόθεση του πραγματικού είναι η ουτοπία για όποιον ενδιαφέρεται να αλλάξει τον κόσμο.
Έναν αναρχισμό που διαφυλάσσει τη δυνατότητα της κοινωνικής επανάστασης, καθώς είναι η μόνη ορατή σύνδεση με το αισθητό, έναν αναρχισμό που λειτουργεί ως καταφύγιο της ανθρώπινης ιδιότητας μέχρι αυτή να πυροδοτήσει το αναποδογύρισμα του κόσμου, μέχρι η επανάσταση μας να επινοηθεί ως μια ανάμνηση όχι του παρελθόντος αλλά του μέλλοντος! Μόνος αγώνας που χάθηκε είναι αυτός που δεν δόθηκε! Δίνουμε το χέρι σε όποιον εξεγείρεται…
