10 χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν από φασίστες
Στις 17 Γενάρη του 2013 δολοφονείται ο μετανάστης εργάτης Σαχζάτ Λουκμάν από τους νεοναζί Χ. Στεργιόπουλο και Δ. Λιακόπουλο, στην Τριών Ιεραρχών στα Άνω Πετράλωνα. Η δολοφονία του, καθώς και η δολοφονία του αντιφασίστα Π. Φύσσα τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους από παρακρατικό τάγμα της Χ.Α., αποτελούν το αιματηρό αποκορύφωμα, εκείνης της περιόδου, της παρακρατικής δράσης των φασιστών, των δεκάδων νεοναζιστικών επιθέσεων σε βάρος αναρχικών και αριστερών αγωνιστών, συνδικαλιστών, προσφύγων και μεταναστών, αλλά και ενός πλήθους δολοφονικών επιθέσεων σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ-ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ
Σήμερα- που λεηλατείται περαιτέρω κάθε πεδίο παροχής των κοινωνικών αναγκών της δημόσιας υγείας και παιδείας, που εκτοπίζουν ανθρώπους από τα σπίτια τους, που η ακρίβεια στα πρωταρχικά αγαθά για την επιβίωση των ανθρώπων έχει αγγίξει δυσθεώρητα ύψη, αδυνατώντας πλέον η κοινωνική πλειοψηφία να καλύψει τις βασικές της ανάγκες, που η ανεργία και η επισφαλής εργασία ολοένα και αυξάνεται, οδηγώντας όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που εντείνεται η εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας με την κατάργηση του 8ώρου και την ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων -οι δυνάστες της ανθρωπότητας οξύνουν την επιθετικότητά τους απέναντι στους αγωνιζόμενους και αγωνιζόμενες επιχειρώντας να κυριαρχήσει ο φόβος στην κοινωνία και να τρομοκρατήσουν όλους όσοι αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Μπροστά στο φόβο μίας γενικευμένης έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, κράτος και κεφάλαιο εξαπολύουν μία άνευ προηγουμένου συντονισμένη επίθεση στην κοινωνία και στον κόσμο που αγωνίζεται επιχειρώντας να πάρουν πίσω κάθε κεκτημένο των προηγούμενων δεκαετιών με την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και την παρανομοποίηση του όπλου της απεργίας, με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την είσοδο της αστυνομίας στα δημόσια ανώτατα ιδρύματα, με τη διαρκή αστυνομική επιτήρηση και έλεγχο σε ολόκληρες τις πόλεις και τη μονιμοποίηση ενός αστυνομικού στρατού κατοχής στις γειτονιές, όπως στην αγωνιστική γειτονιά των Εξαρχείων, με την απαγόρευση των διαδηλώσεων, τον άγριο ξυλοδαρμό και τους βασανισμούς διαδηλωτών/τριών, τα στημένα κατηγορητήρια εις βάρος αναρχικών, με τον νέο σωφρονιστικό κώδικα που δυσχεραίνει τις ήδη απαράδεκτες συνθήκες εντός των φυλακών αλλά και στοχεύει ευθέως στους φυλακισμένους αγωνιστές με την επίταση του καθεστώτος εξαίρεσης εις βάρος τους, με το χτύπημα των καταλήψεων- με πιο πρόσφατες την εκκένωση της Mundo Nuevo στη Θεσ/νίκη, της Ντουγρού στη Λάρισα, της Μελιδώνη στα Χανιά, την εισβολή στα κατειλημμένα προσφυγικά της Λ.Αλεξάνδρας και τις απειλές απέναντι στην κατάληψη ΕΚΧ Βοτανικός Κήπος στην Αθήνα. Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά μέρη της αντιεξεγερτικής στρατηγικής του κράτους ώστε να τσακίσουν κάθε αντίσταση που ορθώνεται ενάντια στην υποταγή, στο φόβο, στην εκμετάλλευση, στην καταπίεση που προσπαθούν να επιβάλλουν.
Παρότι διανύουμε μία περίοδο που εφαρμόζεται πλήρως η ακροδεξιά ατζέντα του κράτους με τις κρατικές συμμορίες να επελαύνουν ως σύγχρονοι καουμπόηδες στο δημόσιο πεδίο, άρα οι παρακρατικές εφεδρείες είναι στα μετόπισθεν ακόμα χωρίς να χτυπούν γενικευμένα- αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως επιθέσεις δεν υπάρχουν ή δεν είναι αιματηρές- δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως είναι πάντα έτοιμες να αναλάβουν τον ρόλο τους ως η χρήσιμη αντεπαναστατική εφεδρεία του κράτους και αναπόσπαστο εργαλείο της ευρύτερης αντιεξεγερτικής πολιτικής. Τους πρωτοείδαμε να εμφανίζονται οργανωμένα άλλωστε τον καιρό της πανδημίας σπέρνοντας σύγχυση και ανορθολογισμό, συνέχισαν με επιθέσεις απέναντι σε φοιτητές, οργανώσεις της αριστεράς, συνδικαλιστούς φορείς και απέναντι σε μετανάστες, ενώ στις 8/12 επιτέθηκαν στην κατάληψη Αντινομία στην Κέρκυρα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός συντρόφου, όταν υπεράριθμη ομάδα οργάνωσε ενέδρα λίγα μέτρα από την κατάληψη. Είναι εμφανές λοιπόν πως στο βαθμό που είναι χρήσιμοι εξακολουθούν να συμβάλλουν στους σχεδιασμούς κράτος και κεφαλαίου χτυπώντας εκεί που αυτό τους υποδεικνύει.
Την ίδια στιγμή που η αστική δικαιοσύνη επιχειρεί να ξεπλύνει τους νεοναζί στη δίκη- σε δεύτερο βαθμό- της Χ.Α. με τη συνοδεία ναζιστικών χαιρετισμών, ταυτόχρονα διώκει βάσει κατασκευασμένου κατηγορητηρίου σύντροφο για τη συμμετοχή του στη μεγαλειώδη αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο τον Οκτώβρη του 2020, την ημέρα της απόφασης για τη Χ.Α, επιχειρώντας να πάρει τη ρεβάνς για τη μαζικότερη συγκέντρωση των τελευταίων ετών και για να τρομοκρατήσει όσους συνεχίζουν να μην έχουν αυταπάτες περί της αστικής δικαιοσύνης, επιτίθεται με σφοδρότητα και διώκει αναρχικούς και αντιφασίστες/στριες και φυσικά δεν σταματά μέσω των πολιτικών του εκφραστών και των ΜΜΕ να διαχέει τον εθνικισμό, το ρατσιστικό μίσος, τη μισαλλοδοξία και την πατριαρχία, καλλιεργώντας τον κοινωνικό εκφασισμό και αφυπνίζοντας τα πιο συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
Ο φασισμός δεν αποτελεί παρά την ακραία έκφανση του σάπιου κρατικού-καπιταλιστικού-πατριαρχικού συστήματος που εξακολουθεί να ορίζει τις ζωές των ανθρώπων απ’ άκρη σε άκρη σε όλον τον πλανήτη. Ενός συστήματος που δομείται πάνω στην ιεραρχία, στις ανισότητες, στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Που εξαπολύει πολέμους, εκτοπίζει εκατομμύρια ανθρώπους από τον τόπο τους, τους δολοφονεί στα σύνορα, τους φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που ρίχνει σφαίρες στο κεφάλι σε όσους θεωρεί περισσευούμενους πληθυσμούς, όπως στην πιο πρόσφατη δολοφονία του Ρομά Κ.Φραγκούλη στη Θεσσαλονίκη από τα ένστολα καθάρματα του κράτους, που βασανίζει και βιάζει μέσα στα αστυνομικά τμήματα, που ξεπλένει βιαστές και παιδοβιαστές, παράγοντες της εξουσίας, παπάδες, μπάτσους και γόνους μεγαλοεπιχειρηματιών και συγκαλύπτει ολόκληρα κυκλώματα πορνείας και trafficking.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό είναι αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στην κρατική καταστολή και τρομοκρατία, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας, ενάντια στον ρατσισμό, τον εθνικισμό και τον πόλεμο. Χωρίς καμία αυταπάτη πως ο φασισμός μπορεί να νικηθεί στις αίθουσες τις αστικής δικαιοσύνης. Όπως τότε- από τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις για τον Π.Φύσσα και τον Σ.Λουκμάν, τις κινητοποιήσεις απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τις φασιστικές φιέστες, στις μάχες στους δρόμους και στις γειτονιές μέχρι τις συγκεντρώσεις και συγκρούσεις έξω από το Εφετείο στη δίκη της Χ.Α. και μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης –έτσι και τώρα, να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στους φασίστες! Να αντεπιτεθούμε σε κράτος και κεφάλαιο, να υψώσουμε οδοφράγματα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, να αναπτύξουμε τον αδιαπραγμάτευτο αγώνα για την οικοδόμηση μίας κοινωνίας Ελευθερίας, Ισότητας, Αλληλεγγύης και Αλληλοβοήθειας που θα είναι ΌΛΑ για ΟΛΟΥΣ!
Συνέλευση Τρίτη 3/1 στις 20:30 στο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια
Αλληλεγγύη στον σύντροφο Δ.Μ. που διώκεται βάσει κατασκευασμένου κατηγορητηρίου για τη συμμετοχή του στη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο στις 7/10/20,
την ημέρα απόφασης της δίκης- σε πρώτο βαθμό- της Χ.Α
Καμία δίωξη για τους 12 συλληφθέντες/είσες από την αντιφασιστική-αντικρατική κινητοποίηση στο Γαλάτσι την 1/11/2020,
που δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση των ένστολων φρουρών του κράτους (δίκη 27/1/23)
Αλληλεγγύη στην κατάληψη Αντινομία στην Κέρκυρα
που δέχτηκε φασιστική επίθεση στις 8/12/22