Την Τετάρτη 21/12 γνωστοποιείται το θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα στο εργοστάσιο φωσφορικών λιπασμάτων (Β.Φ.Λ.) στην Καβάλα. Ο 30χρονος Στέργιος Καζάνας, ένα νέο παιδί, δολοφονείται από τη διοίκηση Λαυρεντιάδη και τους ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Δεν ήταν ένα ανθρώπινο λάθος ή άτυχη στιγμή, όπως ήδη φωνάζουν τα εξαγορασμένα Μ.Μ.Ε., είναι το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
 
Εδώ και χρόνια φωνάζουμε για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, για τις εγκαταλελειμμένες και σάπιες εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Εδώ και χρόνια το σωματείο των εργαζομένων της ΒΦΛ διαμαρτύρεται για τους κινδύνους που εγκυμονούν στην συγκεκριμένη χημική βιομηχανία που απασχολεί ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, που δεν ενδιαφέρεται για τη στοιχειώδη συντήρηση των εγκαταστάσεων και των μηχανημάτων, για την πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού, για την επανεκπαίδευσή του. Αυτές είναι, δυστυχώς, οι επιλογές της διοίκησης του εργοστασίου και η πολιτική που ακολουθεί ο Λαυρεντιάδης. Αυτές τις ελλείψεις και τους κινδύνους συγκαλύπτουν χρόνια οι τοπικοί εξουσιαστές που αδειοδότησαν το εργοστάσιο, όπως και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους που αδιαφόρησαν ή δεν πήραν στα σοβαρά την επικινδυνότητα της κατάστασης.
 
Όλοι γνωρίζουν ότι η Β.Φ.Λ., ως χημική βιομηχανία, υπάγεται σε ΚΥΑ της οδηγίας Seveso III. Οδηγία που, πέρα από τον καθορισμό των κανόνων για την αντιμετώπιση κινδύνων από ατυχήματα μεγάλης έκτασης, υπαγορεύει και τον ασφαλή τρόπο λειτουργίας του εργοστασίου, τους κανόνες εργασίας που θα πρέπει να τηρούνται για την αποφυγή τραυματισμών / εργατικών δυστυχημάτων. Η Οδηγία πρόληψης Βιομηχανικών Ατυχημάτων Μεγάλης Έκτασης (ΒΑΜΕ) αναφέρεται ακριβώς στον ελάχιστο αριθμό εργαζομένων, είτε είναι το σύνολο του εργατικού δυναμικού, είτε της βάρδιας, που απαιτείται κατά την εκτέλεση εργασιών για την διαφύλαξη της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων. Όλα αυτά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.
 
Δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε γνώστες εργατικών δυστυχημάτων από στη Β.Φ.Λ., μα, όπως φαίνεται, αν δεν αλλάξει κάτι, ούτε και η τελευταία. Δηλητηριάσεις και διαρροές από επικίνδυνα χημικά, τραυματισμοί από κατάρρευση σάπιων εγκαταστάσεων, φωτιές σε σωληνώσεις και αγωγούς υψηλού κινδύνου, είναι μερικά παραδείγματα που οδήγησαν σε εργατικά «ατυχήματα» και αποσιωπήθηκαν.
 
Κάθε φορά που έχουμε ένα παρόμοιο περιστατικό, η συγκάλυψη και η αποσιώπηση του γεγονότος από τη διοίκηση της εταιρίας, ανταμείβεται πλουσιοπάροχα. Σε αυτή την παράσταση συγκάλυψης μέρος παίρνουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, τα ΜΜΕ και η κρατική καταστολή. Η ατιμωρησία και η πολιτική κάλυψη που προσφέρεται σε αυτούς τους μαφιόζους των βιομηχανιών, επιτρέπει στη διοίκηση του εργοστασίου να πατάει κυριολεκτικά επί πτωμάτων χωρίς συνέπειες, χωρίς φόβο. Η συνδικαλιστική άμυνα του εργολαβικού (πλέον) εργατικού δυναμικού είναι ανύπαρκτη. Τα κατασκευασμένα εργοδοτικά σωματεία δεν πρόκειται να ασχοληθούν με την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων. Αυτά θα πάρουν εντολή να κινητοποιηθούν, όταν θα κινδυνεύσουν τα συμφέροντα της διοίκησης και του εργοστασίου. Αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός τους. Το πραγματικό σωματείο των εξειδικευμένων εργαζομένων βρίσκεται σκόπιμα εκτός εργοστασίου. Έτσι, το εργολαβικό προσωπικό που προσλήφθηκε για να αναπληρώσει όλες τις θέσεις εργασίας μόνιμου προσωπικού δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, όταν το βασανίζουν, δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί, όταν το κλέβουν, δεν μπορεί να προβεί σε κινητοποιήσεις, όταν το σκοτώνουν. Ανειδίκευτη, κακοπληρωμένη εργασία, απεριόριστες βάρδιες, εξοντωτικά ωράρια, τρίμηνες ή εξάμηνες συμβάσεις ομηρίας, ανύπαρκτος εξοπλισμός προστασίας, ανύπαρκτη συντήρηση μηχανημάτων και εγκαταστάσεων απειλούν καθημερινά τους εργαζόμενους που προσέρχονται στη «γαλέρα» του εργοστασίου, χωρίς να γνωρίζουν αν θα βγουν ζωντανοί στο τέλος της βάρδιας τους.
 
Η κατάσταση στα λιπάσματα Καβάλας έχει καταγγελθεί πολλές φορές, όχι μόνο για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, αλλά και για την μόλυνση που προσφέρει μέσα από τα σάπια φουγάρα της στην τοπική κοινωνία. Ακόμα και εκεί, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι αρμόδιοι φορείς, που αδειοδοτούν το εργοστάσιο, κάνουν τα στραβά μάτια.
 
Περιμένουμε από το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας να πράξει επιτέλους το αυτονόητο : να κινηθεί γρήγορα, προτού «εξαφανισθούν» από τη Διοίκηση του εργοστασίου τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το δυστύχημα αυτό δεν ήταν ο τυχαίος θάνατος ενός εργαζομένου, αλλά η στυγερή εμμονή του Λαυρεντιάδη στα υπερκέρδη.
 
Περιμένουμε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση που αδειοδοτεί τη συγκεκριμένη Βιομηχανία και από τους αρμόδιους – ανύπαρκτους κρατικούς φορείς, να προβούν, έστω και τώρα, σε εκτεταμένους ελέγχους για τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου και να επιβάλλουν εξοντωτικά πρόστιμα.
 
Περιμένουμε από την «τυφλή» Δικαιοσύνη να μην θάψει, μαζί με τον εργαζόμενο, την ποινική ευθύνη του Λαυρεντιάδη στα συρτάρια της. Ελπίζουμε ότι η κοινωνία της Καβάλας δεν θα παραμείνει συνένοχος θεατής σ’ αυτό το έγκλημα, δεν θα ενδώσει, ως αφελής ιθαγενής, «στα καθρεφτάκια» της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας της Β.Φ.Λ. που είμαστε σίγουροι ότι όλως τυχαία θα προσφέρει, λόγω Χριστουγέννων, η Διοίκηση του Εργοστασίου.
 
Το περιβάλλον της Καβάλας πεθαίνει εδώ και χρόνια γύρω από αυτή τη χαβούζα της Β.Φ.Λ. τώρα άρχισαν να σκοτώνονται και οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν.
 
 
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
 
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

Ταξική Πάλη

Ημερολόγιο

Πλήρες Ημερολόγιο

Εγχειρήματα Αυτοοργάνωσης

Σχετικά Άρθρα

Πρόσφατα άρθρα