9 ΝΟΕΜΒΡΗ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
Όσα άτομα εργαζόμαστε στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση βιώνουμε μία μόνιμη συνθήκη εργασιακής επισφάλειας. Από τη μία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύνολο των εργαζομένων, ενώ σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα ιδιαίτερα προβλήματα που εντοπίζονται στον κλάδο μας.
Η κοινή πραγματικότητα
Ο λογαριασμός στο σούπερ μάρκετ μεγαλώνει, το καλάθι μικραίνει. Τα ενοίκια ανεβαίνουν και τα κανάλια δίνουν συμβουλές για εξοικονόμηση ενέργειας εν όψει του “δύσκολου χειμώνα που έρχεται”, ενώ οι εταιρείες και οι όμιλοι ενέργειας καταγράφουν αύξηση κερδών-ρεκόρ έως και 465%. Ταυτόχρονα, οι προσπάθειες μεθοδευμένης και σταδιακής απαξίωσης του δημοσίου συστήματος υγείας προκειμένου να περάσει στα χέρια ιδιωτών εντείνονται, δυσχαιρένοντας την πρόσβαση στην περίθαλψη. Μέρα με την μέρα η αξιοπρεπής μας διαβίωση θυσιάζεται στο βωμό της κερδοφορίας Το δημόσιο χρήμα από τη μία διοχετεύεται από το κράτος προς κατασταλτικούς σκοπούς, όπως τα νέα σώματα ασφαλείας της ΟΠΠΙ στα πανεπιστήμια, έτσι ώστε να χτυπηθούν οι συλλογικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται απέναντι στην συνθήκη σιωπητηρίου που επιχειρείται να επιβληθεί στην κοινωνική και ταξική βάση και από την άλλη, απροκάλυπτα αξιοποιείται προς όφελος του κεφαλαίου (φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις σε εφοπλιστές κλπ).
Παράλληλα, τα τελευταία δύο χρόνια έχει περάσει σωρεία αντεργατικών νόμων. Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της πανδημίας και του lockdown, η κυβέρνηση πέρασε το αντιπεριβαλλοντικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο που καταργεί το δικαίωμα στο συνέρχεσαι, το νέο πτωχευτικό νομοσχέδιο, αλλά και τον αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη (4808/21) που ήρθε να συνεχίσει το Νόμο Αχτσιόγλου του 2018. Ο νόμος Χατζηδάκη καταργεί το 8ωρο πηγαίνοντας μας πριν το 1886 και το Σικάγο, ενώ την ίδια στιγμή νομιμοποιεί τις απλήρωτες υπερωρίες. Δεν έρχεται εν κενώ χρόνου όμως, αποτελεί μια συνέχεια της πλήρους ελαστικοποίησης των μορφών απασχόλησης ήδη από τα μνημόνια και τα αντίστοιχα μεσοπρόθεσμα. Ταυτόχρονα, έχει χτυπηθεί λυσσαλέα η συνδικαλιστική δράση εφόσον, μεταξύ άλλων, έχει νομιμοποιηθεί το ηλεκτρονικό φακέλωμα των μελών των σωματείων, ενώ η αλλαγή στον τρόπο λήψης αποφάσεων (50% + 1, των εγγεγραμμένων στο σωματείο και όχι των παρευρισκόμενων στη γ.σ.) έχει καταστήσει σχεδόν αδύνατο το να παρθούν αποφάσεις. Η ανασφάλεια και η επισφάλεια που βιώνουμε δεν περιορίζεται στα εργασιακά αλλά επεκτείνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας εφόσον πλέον ακόμα και για 500 ευρώ μπορεί η εφορία να πραγματοποιήσει έφοδο στα σπίτια μας ούτως ώστε να εκποιήσει (κλέψει) τα υπάρχοντα μας.
Η πραγματικότητα στον κλάδο της έρευνας
Ως τα άτομα που εργαζόμαστε στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση (ΥΔ, ΜΔ κλπ), αυτή τη συνθήκη της εργασιακής επισφάλειας τη βιώνουμε άμεσα στην καθημερινότητά μας. Η πλειονότητα των υποψήφιων διδακτόρων δουλεύει αμισθί, χωρίς καμία απολύτως εισοδηματική στήριξη από τα πανεπιστήμια. Κατά αυτόν τον τρόπο ακροβατούμε μεταξύ του άγχους που πηγάζει από την όρεξη μας για έρευνα και του άγχους της υλικής διαβίωσης. Αυτό το άγχος το μπαλώνουμε με δουλειές του ποδαριού και με στήριξη του κοινωνικού μας περίγυρου. Χαρακτηριστικό στοιχείο δε της κατάστασης που επικρατεί στον κλάδο της έρευνας στον ελλαδικό χώρο, αποτελεί η υποαμειβόμενη εργασία, συνθέτοντας ένα πλαίσιο ακόμη δυσμενέστερης συνθήκης.
Ακόμα όμως και τα άτομα που εργαζόμαστε στον κλάδο της έρευνας που καταφέρνουμε να βρούμε κάποια χρηματοδότηση, αντιμετωπίζουμε αντίστοιχες δυσκολίες με τον μέσο μηνιαίο μισθό να μην επαρκεί για να καλύψει ούτε τα στοιχειώδη έξοδα διαβίωσης και την εργασιακή επισφάλεια να αποτελεί πραγματικότητα για τις/τους περισσότερους. Καλούμαστε να εργαστούμε υπό όρους ξεκάθαρα εκμεταλλευτικούς με σχέσεις εργασίας μέσα από υποτροφίες και συμβάσεις έργου οι οποίες μας απογυμνώνουν από βασικά εργασιακά δικαιώματα. Το καθεστώς μη ασφάλισης, με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, μας στερεί ακόμα και το βασικό δικαίωμα στην υγεία ενώ η έλλειψη ωραρίου δημιουργεί ένα τοπίο όπου ο χρόνος εργασίας μας ρυθμίζεται από τις έκτακτες απαιτήσεις των εργοδοτών μας με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στο να δουλεύουμε εξουθενωτικά ωράρια και να σχοινοβατούμε ανάμεσα στην αγωνία και την εξάντληση. Η καθυστέρηση των δεδουλευμένων μας, η μη καταβολής τους, η στέρηση αδειών (αναρρωτικές, κυήσεως κλπ) που δεν προβλέπονται στις δικές μας εργασιακές σχέσεις έρχονται να συμπληρώσουν το τοπίο της εργασιακής γαλέρας που επικρατεί σήμερα στην έρευνα και μας οδηγούν μονόδρομα στην ανάγκη για διεκδίκηση της εργασιακής μας υπόστασης και της κατοχύρωσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Βιώνουμε παράλληλα μια βαθιά επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, με την καταστολή και την επιχειρηματικοποίηση να αναβαθμίζονται σε όλες τις πτυχές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς φυσικά να μας αφήνουν ανεπηρέαστους/ες. Οι τελευταίοι νόμοι που έχουν ψηφιστεί στον χώρο της εκπαίδευσης αφορούν όλες τις βαθμίδες της και εντάσσονται σε ένα πλαίσιο αναδιάρθρωσης και διάλυσης της δημόσιας παιδείας με σκοπό πρώτα την απαξίωση και έπειτα την ιδιωτικοποίησή της, καθώς και της πλήρους ρύθμισης των ερευνητικών και εκπαιδευτικών διαδικασιών στα πλαίσια του εξευγενισμού της. Διακηρυγμένο στόχο που έχει εκφραστεί από την κυβέρνηση και τους κρατικούς αξιωματούχους αποτελεί το λεγόμενο “Πανεπιστήμιο 2030”, ένα πλήρως επιχειρηματικό πανεπιστήμιο όπου η γνώση αποτελεί εμπόρευμα άμεσα αξιοποιήσιμο από ιδιωτικά και κρατικά συμφέροντα. Για τον σκοπό αυτό, η επιβολή πειθάρχησης, ελέγχου και καταστολής (το ΑΠΘ ειδικότερα έχει αποτελέσει όλους αυτούς τους μήνες κατεξοχήν χώρο εφαρμογής της κρατικής καταστολής την οποία έχουμε βιώσει μέσα στους ίδιους μας τους χώρους εργασίας) αποτελεί αναγκαίο εργαλείο εφαρμογής της κρατικής πολιτικής, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει απρόσκοπτα και δίχως την ανάπτυξη αντιστάσεων το σχέδιο αυτό της περαιτέρω υποβάθμισης και εκμετάλλευσης μας.
Όσον αφορά το περιεχόμενο της έρευνας και την ίδια την επιστήμη, αυτές δεν κατευθύνονται από τις υπάρχουσες ανάγκες των μελών της κοινωνίας, αλλά υποτάσσονται όλο και περισσότερο σε επιχειρησιακά συμφέροντα. Ο νόμος για τα ΑΕΙ που ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι έρχεται να κανονικοποιήσει την κρατική υποχρηματοδότηση και να θεσπίσει τα βιομηχανικά διδακτορικά, διευκολύνοντας περαιτέρω την υπαγωγή της ερευνητικής διαδικασίας στις επιταγές της βιομηχανίας και της πολεμικής έρευνας. Η συνεργασία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τον ελληνικό στρατό, σε μια εποχή όπου γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες τόσο της φρίκης του πολέμου όσο και των έμμεσων συνεπειων του δεν μπορεί παρά να μας προκαλεί αποστροφή. Εμείς δε βλέπουμε την έρευνα σαν ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας ούτε ως μέσο επίτευξης τεχνολογικής υπεροχής, αλλά ως μέσο για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και διεκδικούμε το “προϊόν” της έρευνάς μας να δρα προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της ποιότητας ζωής όλων μας.
Η δύναμη της συλλογικοποίησης
Παρά τις αντιξοότητες, υπάρχουν οι αντιστάσεις και οι αγώνες που ξεπηδούν. Από τις νικηφόρες απεργίες στην COSCO και την e-food, την πολύμηνη απεργία διαρκείας στη Μαλαματίνα κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή, μέχρι τους αγώνες των φοιτητ(ρι)ών, των μαθητ(ρι)ών, των εκπαιδευτικών και κάθε αγωνιζόμενου κομματιού της κοινωνίας σε ένα ευρύ φάσμα πεδίων, καθώς και τις πρώτες δικές μας διεκδικήσεις στον χώρο της έρευνας (βλ. κλαδική απεργία στην έρευνα την περασμένη 17 Μάη, καταβολή δεδουλευμένων από τον ΕΛΚΕ του ΑΠΘ κ.α.), είναι η συλλογικοποίηση και ο από κοινού αγώνας όλων μας απέναντι στις συνθήκες και τις αιτίες που γεννούν το καθεστώς εκμετάλλευσης που βιώνουμε. Η οργάνωση στα σωματεία μας και η ταξική επανανοηματοδότηση τους είναι μονόδρομος. Να σπάσουμε τον φόβο αλλά και την ατομοκεντρική ανάγνωση γύρω από την κοινωνική ανέλιξη και εξέλιξη, να οργανωθούμε, να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Να καταργήσουμε τον Νόμο Χατζηδάκη στην πράξη. Καλούμε όλον τον κόσμο της έρευνας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να οργανωθεί στο σωματείο, να συμμετάσχει στην απεργία της 9 Νοέμβρη, να αγωνιστούμε μαζί για αυτά που μας ανήκουν και να νικήσουμε!
- Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες
- Υπογραφή συμβάσεων εργασίας, ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους εργαζομένους στην έρευνα, αυξήσεις στους μισθούς και κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας
- Άδεια μητρότητας μετ’ αποδοχών και άδειες ασθένειας ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας (μπλοκάκι, υποτροφία κ.α.)
- Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού για όλες/ους
- Έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας
- Άμεση δικαίωση των απεργών στη Μαλαματίνα
- Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και κάθε αντεργατικής νομοθεσίας
- Κατάργηση των βαθιά ταξικών και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη. Έξω η αστυνομία (ΜΑΤ, ΟΠΠΙ) από τα Πανεπιστήμια και τους χώρους εργασίας μας!
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 9 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΜΑΡΑ 10:30
ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟ 3/12 17:00 ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΘ (ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ)
Παράρτημα Θεσσαλονίκης | Σωματείο Εργαζόμενων στην Έρευνα & την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (αναδημοσίευση από τη σελίδα του σωματείου)
