[Θεσ/νίκη] Ανακοίνωση της Quieta Movere για τις επερχόμενες φοιτητικές εκλογές

 ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝΕ ΣΕ ΚΑΛΠΕΣ
Διανύουμε μια περίοδο όπου κράτος και αφεντικά πασχίζουν με κάθε τρόπο να ισχυροποιήσουν την παντοδυναμία τους, θέτοντας πλήρως σε εφαρμογή το μοντέλο “νόμος και τάξη” και εντείνοντας διαρκώς το κλίμα καταστολής και τρομοκρατίας - τόσο εντός όσο και εκτός των πανεπιστημίων.
Η επίθεση που εξαπολύει το κράτος αποτυπώνεται μέσα από πολυάριθμες μεταρρυθμίσεις σε κάθε τομέα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Έτσι και η εκπαίδευση όντας παρακλάδι των θεσμών του συστήματος δεν δύναται να εκλείπει από την ατζέντα αναδιαρθρώσεων και να μην συμπλέει με τις ανάγκες της εξουσίας. Από τον νόμο 4777, μέχρι τις διαγραφές, τα πειθαρχικά, την συγχώνευση τμημάτων, τις εξισώσεις πτυχίων και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας είναι πλέον σαφές πως σκοπός των κρατικών μηχανισμών είναι να οξύνουν ακόμη περισσότερο τις σχέσεις εξουσίας, ανταγωνισμού και εξατομίκευσης - πλήττοντας ταυτόχρονα συθέμελα την κοινωνική βάση. Παράλληλα, στα πλαίσια της προληπτικής αντιεξέγερσης, ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με έναν εντεινόμενο ιδεολογικό πόλεμο, όπου κάθε ριζοσπαστική φωνή ενάντια στα κρατικά προστάγματα τρομοκρατείται και καταστέλλεται. Η στρατολόγηση δυνάμεων της αστυνομίας, οι εξακριβώσεις στα πέριξ του πανεπιστημίου, η στοχοποίηση κάθε πολιτικής δράσης, καθώς επίσης και οι αμέτρητες εκκενώσεις στεκιών και καταλήψεων (με πρόσφατο παράδειγμα την εκκένωση του 24 χρόνια κατειλημμένου στεκιού στο Φυσικό) αποτυπώνουν την επιθυμία του κράτους να ισοπεδώσει κάθε επαναστατική χροιά που στέκεται εμπόδιο στα αφηγήματά του. Μεταβαίνουμε έτσι σταδιακά στην μετατροπή του πανεπιστημίου από πυρήνα κοινωνικό- πολιτικής δράσης σε ένα πεδίο τρομοκρατίας, όπου οι σχέσεις εξουσίας, η καταστολή και η βαρβαρότητα αρχίζουν να ηγεμονεύουν.
Ο φοιτητικός αγώνας έχει πολλές φορές αποδείξει πως είναι ικανός να υψώσει αντιστάσεις απέναντι στα πλάνα της εκάστοτε εξουσίας. Από την πρυτανεία του ‘21 μέχρι τον αγώνα που ξέσπασε ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αποδείχθηκε πως η μαζική συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις αποτελεί το μοναδικό μέσο οριζόντιας δομής που διαθέτει το φοιτητικό κίνημα, ικανό να ανατρέψει τις επιδιώξεις του κρατικού μηχανισμού. Παρόλα αυτά, ανέκαθεν κομματικά στελέχη προσπαθούν να αφομοιώσουν τις διεκδικήσεις μας στον δικό τους πολιτικό σχεδιασμό - μετατρέποντας τις αντιστάσεις του φοιτητικού αγώνα σε ένα ψηφοθηρικό κυνήγι ηγεμονίας. Διάφορες πολιτικές μπάντες φρενάρουν συνελεύσεις και παρεμποδίζουν την συνέχιση του αγώνα , θέλοντας να ενσωματώσουν τις φοιτητικές αντιστάσεις σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα.
Σε μακροσκοπική κλίμακα το ίδιο το σύστημα στο οποίο ζούμε δομείται βάση ενός μοντέλου ιεραρχίας και αναπαράγει την λογική της ανάθεσης και εκπροσώπησης στην κοινωνία. Η κυρίαρχη αφήγηση πλάθει την ψευδαίσθηση ότι μέσα από τις κάλπες μπορεί να επέλθει η κοινωνική αλλαγή, τρέφοντας με αυταπάτες τον κόσμο ότι μπορεί να μετέχει στην λήψη αποφάσεων και ότι τα αιτήματα του μπορούν να ικανοποιηθούν με μια ψήφο. Εν αντιθέσει, το εκλογικό μοντέλο δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα μέσο αυτοσυντήρησης της ίδιας της εξουσίας, το οποίο αδρανοποιεί κάθε μαχητική και ταξική αντίσταση στο πεδίο του δρόμου. Στην ίδια τροχιά κινούνται και οι φοιτητικές εκλογές, μιας που το πανεπιστήμιο αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας που ζούμε. Έτσι λοιπόν, πολιτικές δυνάμεις μέσα από τα Διοικητικά Συμβούλια –επικαλούμενες την εκλογική τους ηγεμονία - αποφασίζουν αυθαίρετα και κατά το δοκούν για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, κάνοντας πράξη την λογική της ανάθεσης και εξαντλώντας ταυτόχρονα την άμεση επιρροή του φοιτητικού συνόλου στις πανεπιστημιακές διεκδικήσεις.
Γνωρίζουμε καλά, πως κάθε διαδικασία που κατευθύνεται από ανώτερα θεσμικά όργανα και αποκόβεται πλήρως από την βάση του παύει να εμπεριέχει την άμεση και μαζική συμμετοχή όλων στην λήψη αποφάσεων, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα επιπλέον λιθαράκι τροφοδότησης του ήδη υπάρχοντος εξουσιαστικού μοντέλου. Οι φοιτητικές εκλογές και η ανάδειξη εκπροσώπων βαδίζουν πιστά στην ίδια τροχιά που δομείται η κυρίαρχη κρατική αφήγηση και με κανέναν τρόπο δεν μπορούν να ανατρέψουν τις επιδιώξεις κράτος και κεφαλαίου για περαιτέρω εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Ριζικές αλλαγές έπεται να έρθουν μόνο αν μαχόμαστε καθημερινά με αυτοοργανωμένο και ακηδεμόνευτο αγώνα ενάντια σε όσους εξουσιάζουν τις ζωές μας. Ως αναρχικοί/ ες η αποχή από τις εκλογές συνεπάγεται με καθημερινές διεκδικήσεις και οργανωμένο αγώνα μέσα και έξω από τις σχολές. Οι αντιστάσεις μας δεν μπαίνουνε σε κάλπες αλλά υψώνονται έξω και ενάντια σε αυτές, με τακτικά ραντεβού στον δρόμο, συνελεύσεις, καταλήψεις και συγκρούσεις απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας.
ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ
ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΠΟΡΕΙΕΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
παιδεία, υγεία, στέγαση, μεταφορές
ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere