Οργάνωση και αγώνας ενάντια στις αντικοινωνικές κρατικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής

Μέσα σε συνθήκες βαθιάς συνολικής συστημικής κρίσης, το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Το κράτος πιστό στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να
εντείνει τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς και να αυξάνει το κόστος επιβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, ενώ η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της
εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση της ταξικής ανισότητας και την πλήρη
υποτίμηση της ζωής μας. Αυτό ακριβώς ειναί που θα μας θυμίζει πάντα με τον χειρότερο τρόπο, η ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη 1 χρόνο πριν με την δολοφονία 57 ανθρώπων. Αυτό το έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποίησεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη’’, ούτε για “κακή στιγμή’’. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του.
Η περαιτέρω λεηλασία της κοινωνικής βάσης συντελείται με τη γιγάντωση της ακρίβειας σε βασικά αγαθά της καθημερινότητας, ενώ την ίδια στιγμή οι πενιχροί μισθοί και μεροκάματα δεν φτάνουν για να καλύψουν το
κόστος επιβίωσης, οδηγώντας τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία μπροστά στον κίνδυνο της ανέχειας. Οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων στα supermarket, που καθιστούν στοίχημα την κάλυψη των απολύτως απαραίτητων αναγκών, όπως η τροφή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του βρεφικού γάλακτος και του ελαιόλαδου, είναι αποτέλεσμα της οξυμένης επίθεσης των αφεντικών με στόχο τη διαρκή μεγιστοποίηση των κερδών τους σε βάρος των πληβείων. Ταυτόχρονα διογκώνεται τόσο το κόστος της μετακίνησης λόγω της αύξησης των τιμών στα καύσιμα όσο και της θέρμανσης, ως απότοκο της εγκληματικής και εκβιαστικής πολιτικής του καρτέλ ενέργειας.
Σε αυτή τη συνθήκη της απαξίωσης βασικών αναγκών έρχεται να προστεθεί το στεγαστικό ζήτημα, με τα υπέρογκα ποσά των ενοικίων και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας από funds και servicers, που έχουν ως αποτέλεσμα είτε οι άνθρωποι να δαπανούν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους για να νοικιάζουν ένα σπίτι είτε να πετιούνται στο δρόμο. Το ρημαγμένο τοπίο στην υγεία, με τη διάλυση και ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ, με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων, δομών απεξάρτησης, πρωτοβάθμιων δομών υγείας και νοσοκομείων για παιδιά, την αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών, τις αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων και την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας που ανοίγει την πόρτα σε κάθε λογής κερδοσκόπους, έρχεται να οξύνει ακόμα περισσότερο τους κοινωνικούς και ταξικούς αποκλεισμούς, πετώντας εκτός όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά, με άμεσο κίνδυνο της υγείας τους. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ακόμη ενός δημοσίου αγαθού. Αναδεικνύεται έτσι ευκρινέστερα η ουσία συνολικά των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων που είναι από τη μία η συνεχής αύξηση των ποσοστών της βίας του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής και ταξικής βάσης και από την άλλη το τσάκισμα των συλλογικών αντιστάσεων, η τρομοκράτηση και η πειθάρχηση της κοινωνίας για την απρόσκοπτη επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους γίνεται εμφανής η κρατική αντικοινωνική ατζέντα που στοχεύει στην πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Απέναντι στις κρατικές και καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις των αποκλεισμών, της υποταγής και της καταστολής, την υποτίμηση της ζωής μας, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης. Να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω ενάντια στους δυνάστες μας, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες.
Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο των θεσμών, χωρίς να προσφέρουμε καμία συναίνεση στη διαχείριση της ζωής μας, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω σε αυτά που έχουμε κατακτήσει και που διαρκώς διακυβεύονται και να κάνουμε τους χώρους που εργαζόμαστε, φοιτούμε και ζούμε εστίες αντίστασης και αγώνα. Η μόνη προοπτική για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεσης, βρίσκεται στα δικά μας χέρια, στον αγώνα για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση.
Την ΚΟΙΝΩΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΦΤΩΧΕΙΑ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ – ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Δεν ξεχνάμε – Δε συγχωρούμε το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, 1 χρόνο πριν με 57 ανθρώπους δολοφονημένους από το κράτος και τα αφεντικά

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΑΣΗ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ- ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, 11ΠΜ, ΧΑΥΤΕΙΑ

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

---------------------------------------------------------------------------

Δεν ξεχνάμε – δε συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη

ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.
1 χρόνο πριν, στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη’’, ούτε για “κακή στιγμή’’. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί σήμερα με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους λοιδωρούν και χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και επιτίθονται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας .
Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.
Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.
Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα - μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα - και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.
Σήμερα η κρατική καταστολή στοχεύει τους/ις φοιτητές/τριες που αγωνίζονται στους δρόμους και τις καταλήψεις απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο αγώνας αυτός, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, των εκμεταλλευόμενων και καταπισμένων και ως τέτοιος πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Αθήνα: Χαυτεία, 11.00
διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

---------------------------------

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
Ο αγώνας ενάντια στις αναδιαρθρώσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τον γενικότερο κανιβαλισμό που επιβάλουν κράτος και κεφάλαιο είναι αγωνας για ζωή και ελευθερία

Τετάρτη 28/2 όλοι/όλες στους δρόμους

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας
Αντιεξουσιαστική Πρωτοβουλία Φοιτητ-τριών/ών Π.Κ. Api Nere
Τέρμινο - Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Βόλου
Αναρχική Συνέλευση φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
Φοιτητική Ομάδα Ρουβίκωνα
Αναρχική Φοιτητική Συλλογικότητα KURO SIWO

---------------------------------------------------------------------------

“Πες στους δικούς μου
Ότι θ' αργήσω απόψε
Ένα θα γίνω με τις ράγες και τους καπνούς
Το τελευταίο εισιτήριο κόψε
Γι αυτό το τρένο που θα αγγίξει τους ουρανούς
Την κάνω φίλε μου, σαλπάρω απόψε
Σε δρομολόγια δίχως επιστροφή
Τον σεβασμό σου στην μνήμη μας δώσε
Το έγκλημα τους μην αφήσεις να ξεχαστεί”

28 Φεβρουαρίου 2023 – 28 Φεβρουαρίου 2024
Δεν ξεχνάμε. Δε συγχωρούμε.

Ένα χρόνο πριν ήμασταν στους δρόμους, στις καταλήψεις θεάτρων και σχολών ενάντια στην απαξίωση των ζωών και των σπουδών μας. Συναντιόμασταν με τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις στον χώρο της εργασίας, της υγείας, της εκπαίδευσης. Προετοιμάζαμε πανκαλλιτεχνική διαδήλωση μέσα από τις καταλήψεις. Το αποτρόπαιο κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη άλλαξε τον χαρακτήρα της και όρισε την απάντηση στον διάτρητο εμπαιγμό της κυρίαρχης ρητορικής περί δυστυχήματος και ατομικής ευθύνης: Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν.
Σήμερα, στους καιρούς που η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα συνεχίζεται αμείωτη ενάντια στις ζωές και τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης, η θέση μας είναι ανάμεσα στον κόσμο του αγώνα. Ενάντια στη φτώχια, τον αποκλεισμό και τον θάνατο. Για την αξιοπρέπεια. Για τη μνήμη. Για έναν κόσμο λεύτερο. Γιατί ο αγώνας συνεχίζεται!

Αλληλεγγύη στους αγώνες των φοιτητών, των αγροτών, των εργαζόμενων!

Όλα για όλους! Υγεία, Παιδεία, Τροφή, Στέγη, Τέχνη & Πολιτισμός

Γενική Απεργία Τετάρτη 28 Φλεβάρη

Συγκέντρωση 11.00, Χαυτεία

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Καλλιτεχνών