Teresa Claramunt i Creus | 1862–1931
Σαν σήμερα, 4 Ιούνη 1862, γεννιέται η αναρχική αγωνίστρια Teresa Claramunt i Creus στο Barbastro της επαρχίας Huesca στην Ισπανία. Λίγα χρόνια αργότερα μετακόμισε με τους γονείς της στη βιομηχανική πόλη Sabadell, κοντά στη Βαρκελώνη. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε να εργάζεται σε εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας.
Στα 21 της χρόνια, το 1883, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γενική απεργία, γνωστή ως απεργία των επτά εβδομάδων, με αίτημα την 10ωρη εργασία. Την επόμενη χρονιά, το 1884, οργανώνει μια γυναικεία αναρχική ομάδα, η οποία αναπτύσσει έντονη πολιτική δράση. Γνωστή στις αρχές, συνελήφθη το 1893 μετά από βομβιστική επίθεση στο θέατρο της όπερας Liceo. Η επίθεση αυτή χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για να κατασταλεί το αναρχικό κίνημα. Η κράτησή της δεν κράτησε πολύ και αφέθηκε ελεύθερη αφού αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμία σχέση με το γεγονός. Το 1896, συνελήφθη ξανά μετά από έκρηξη βόμβας κατά τη διάρκεια της πομπής Corpus Christi στη Βαρκελώνη. Το άτομο που έκανε αυτή την ενέργεια, δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά οι αρχές, πρόθυμες να βάλουν τέλος στο αναρχικό κίνημα, οδήγησαν την Teresa, μαζί με πολλούς συντρόφους και συντρόφισσές της στις φυλακές του Montjuich, όπου και βασανίστηκε άγρια, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει μακροχρόνιες συνέπειες στην υγεία της για το υπόλοιπο της ζωής της. Εξορίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 1898, όπου επέστρεψε στη Βαρκελώνη και συμμετείχε στην εκστρατεία για τις δίκες του Montjuich. Πολλοί αναρχικοί είχαν βασανιστεί φρικτά, ένας από τους οποίους τρελάθηκε από τα βασανιστήρια. Πέντε τελικά ενοχοποιήθηκαν και εκτελέστηκαν και πολλοί καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης. το 1901, ίδρυσε το περιοδικό El Productor και συμμετείχε ενεργά στα κοινωνικά κινήματα των αρχών του 20ού αιώνα. Τον Φλεβάρη 1902, στήριξε τη γενική απεργία των μεταλλουργών ενώ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απεργία στην κλωστοϋφαντουργία στη Βαρκελώνη, εκφωνώντας μια παθιασμένη ομιλία στο Spanish Circus Theatre, κινητοποιώντας διαδηλώσεις γυναικών εργατριών στις γειτονιές και πραγματοποιώντας μια εντατική προπαγανδιστική περιοδεία στην Ανδαλουσία. Συνελήφθη εκ νέου από την Πολιτοφυλακή στη Ronda, μεταφέρθηκε στη Μάλαγα και εξορίστηκε στη Βαρκελώνη.
Ήταν παραγωγική συγγραφέας, με άρθρα σε πολλές αναρχικές εφημερίδες, όπως οι El Productor, El Rebelde, Tribuna Libre, El Productor Literario, El Porvenir del Obrero, Fraternidad, La Alarma, El Proletario, Buena Semilla, κ.λπ. Τα κύρια θέματα με τα οποία καταπιανόταν ήταν ο αγώνας για την ισότητα των γυναικών, ο αναρχισμός και η αντίθεση στις εκλογές. Έγραψε το βιβλίο La mujer, Consideraciones generales sobre su estado ante las prerrogativas del hombre το 1903, όπου περιέγραφε την κατάσταση των εργαζόμενων γυναικών, την ανάγκη να αγωνιστούν ενάντια στην ανδρική κυριαρχία, την ανάγκη να αγωνιστούν για την απελευθέρωση και χειραφέτησή τους, που θα επιτευχθούν από τις ίδιες τις γυναίκες.
Έπαιξε ενεργό ρόλο στην Τραγική Εβδομάδα (Semana Tragica) του 1909, όταν ξέσπασε γενική απεργία και στήθηκαν οδοφράγματα στη Βαρκελώνη, εκφωνώντας μια φλογερή ομιλία στους συγκεντρωμένους, για να αποφύγει τις διώξεις οι σύντροφοί της την φυγαδεύουν στη Σαραγόσα. Είχε κομβικό ρόλο στη γενική απεργία στην Αραγονία το 1911, πέντε ημέρες μετά την ίδρυση του πανεθνικού αναρχοσυνδικαλιστικού σωματείου CNT. Φυλακίστηκε ξανά το ίδιο έτος, για 4 χρόνια, όπου εμφάνισε τα πρώτα σημάδια μιας παραλυτικής ασθένειας. Αυτή η συνθήκη την δυσκόλεψε στον αγώνα της, όμως δεν τα παράτησε. Το 1923 πραγματοποίησε μια συγκέντρωση στη Σεβίλλη κατά της δικτατορίας και το 1924 επέστρεψε στη Βαρκελώνη. Το 1929 πραγματοποίησε την τελευταία της συγκέντρωση. 2 χρόνια μετά, στις 11 Απρίλη 1931 πέθανε λόγω των προβλημάτων παράλυσης που αντιμετώπιζε. Στην κηδεία της παρευρέθηκαν 50.000 άνθρωποι.
Η Teresa Claramunt προήλθε από την εργατική τάξη και έπαιξε βασικό ρόλο στην οργάνωση των εργατών. Ως αναρχική, ωστόσο, γνώριζε τις πιθανές παγίδες του συνδικαλισμού. Αυτό την οδήγησε για ένα διάστημα στη δεκαετία του 1920 να αποσυρθεί από το συνδικαλιστικό κίνημα στο οποίο διαφαίνονταν οι μεταρρυθμιστικές τάσεις. Υπήρξε πρωτοπόρος της γυναικείας χειραφέτησης, προτείνοντας δημιουργία μιας αυτόνομης οργάνωσης αναρχικών γυναικών, μια κληρονομιά που λίγα χρόνια μετά τον θάνατό της θα αναλάμβανε η οργάνωση Mujeres Libres. Η Emma Goldman, με την οποία είχε γνωριστεί, σε γράμμα της το 1937 την χαρακτηρίζει "Louise Michel της Ισπανίας".
*
«Αφήστε στην άκρη, φίλες μου, τα ψέματα που σας διδάσκουν όλες οι θρησκείες. Διώξτε μακριά, μακριά, αυτές τις ανησυχίες που σας κρατούν, σαν σκλάβους τον 13ο αιώνα, με μια θηλιά που σας εμποδίζει να κινηθείτε, ώστε να μην μπείτε στο μονοπάτι της λογικής. Η φωνή μου δεν φτάνει σε όλες σας, αγαπητές συντρόφισσες. Αλλά όποιες κι αν είστε εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές που υπαγορεύονται από μια καρδιά που αισθάνεται και έναν εγκέφαλο που σκέφτεται, μην ξεχνάτε ότι οι γυναίκες πρέπει να ανησυχούν για την τύχη τους, πρέπει να διαβάζουν τα βιβλία που διδάσκουν, όπως τα αναρχικά έργα, πρέπει να συναναστρέφονται με τις αδερφές τους και να σχηματίζουν λαϊκές δομές, όπου μαθαίνουν να συζητούν ή μαθαίνουν ό,τι είναι καλύτερο για εμάς να γνωρίζουμε».
"A la mujer, fraternidad", Teresa Claramunt
Πηγές: lib.com, portal libertario oaca