ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ


Γενική Απεργία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, τη μισθωτή σκλαβιά, την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο γενικευμένης όξυνσης της επίθεσης των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στους πληβείους, μέσα από το βάθεμα των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας με την ψήφιση μιας σειράς νομοσχεδίων που άπτονται της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της στέγασης, της φορολογίας, της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, της δικαιοσύνης και της φύσης. Κράτος και αφεντικά στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φτωχών, βαθαίνοντας συνεχώς τους όρους καταπίεσης. Η κατεύθυνση, αυτή, προς την επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, βάσει της οποίας κινείται η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας, αποτυπώνεται σε ένα πλήθος αναδιαρθρώσεων, που εξυπηρετούν διακηρυγμένες και πάγιες στοχεύσεις του κόσμου της Εξουσίας, ανεξαρτήτως πολιτικής διαχείρισης. Στην πραγματικότητα όμως ο λόγος που η δεξιά σήμερα επιβάλει με τέτοια ευκολία την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού και επεκτείνει την πολιτική της επιτιθέμενη στους εργαζόμενους, τους ανέργους και όλους τους από τα κάτω, είναι γιατί η προηγούμενη πολιτική διαχείριση, η κυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας στο όνομα της ριζοσπαστικής αριστεράς συνέτριψε τα κινήματα, σκόρπισε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις σε μεγάλα κοινωνικά κομμάτια μόνο για να βάλει άλλο ένα τούβλο στο οικοδόμημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και να εδραιώσει ακόμη παραπάνω την αντίληψη πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική για τους πληβείους, κανένας άλλος κόσμος πέρα από αυτόν του κράτους και του καπιταλισμού.

Η εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στο εργασιακό πεδίο, μέσω των συνεχιζόμενων αντικοινωνικών μεταρρυθμίσεων, έχει διαμορφώσει για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης και τρομοκρατίας. Τα ελαστικά ωράρια, η αδήλωτη και μαύρη εργασία, η απουσία μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και του 8ώρου, η απελευθέρωση των απολύσεων, ο καθημερινός εκφοβισμός και η απειλή της ανεργίας, η ανάπτυξη των μορφών εργασίας με περιορισμένα δικαιώματα όπως η εργασία με “μπλοκάκι”, η εντατικοποίηση των εργασιακών συνθηκών καθώς και οι εκδικητικές απολύσεις που αποτελούν απάντηση στις εργατικές διεκδικήσεις, συνιστούν τα όπλα που το κράτος έχει παράσχει στην φαρέτρα των εργοδοτών για την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων. Προς αυτή την κατεύθυνση του νεοφιλελεύθερου προτύπου καθοριστικό ρόλο έχει διαδραματίσει το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο δεν ήταν έμπνευση αποκλειστικά της τρέχουσας ακροδεξιάς διαχείρισης του κράτους αλλά ήρθε να στηριχθεί σε αντεργατικούς νόμους που ψηφίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να προετοιμάσει το έδαφος για την κλιμακούμενη εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας με νέους νόμους-εκτρώματα όπως το νομοσχέδιο Γεωργιάδη. Μέσω αυτού του νομοσχεδίου διάφοροι εργοδότες αποκτούν τη δυνατότητα να απασχολούν έως και 13 ώρες ημερησίως τους εργαζόμενους και 6 ημέρες εβδομαδιαίως. Αυτές είναι συνθήκες που ήδη επιχειρούνταν να κυριαρχήσουν. Στη σειρά αυτών των νομοσχεδίων, η νυν υπουργός εργασίας Νίκη Κεραμέως εισάγει ένα νέο αντεργατικό νομοσχέδιο όπου πλέον ο ίδιος εργοδότης θα έχει το δικαίωμα να απασχολεί έως και 13 ώρες ημερησίως τους εργαζόμενους, ενώ θα ελαστικοποιήσει ακόμη περισσότερο τον χρόνο εργασίας εντός του έτους. Το κράτος και τα αφεντικά επιχειρούν να ανατρέψουν τα εργατικά κεκτημένα (τα οποία αποτελούν προηγούμενα σημεία συμβιβασμού της ταξικής πάλης μεταξύ των αφεντικών και των εργατών), που κερδήθηκαν μέσα από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες του παρελθόντος, όπως το 8ωρο και η απεργία. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που πρόκειται να έρθει προς ψήφιση, βάσει του οποίου ο ελεύθερος χρόνος των εργατών θα πάψει να υφίσταται και ο εργαζόμενος θα μετατραπεί σε “ελατήριο” για τις ανάγκες του κεφαλαίου, “διαθέσιμος” κάθε στιγμή για τις ορέξεις των αφεντικών.

Όλες αυτές οι «παρεκκλίσεις» είναι που νομοθετούνται επισήμως, τις τελευταίες δεκαετίες συνεχών αναδιαρθρώσεων, σφραγίζοντας την αφαίμαξη και εξάντληση της κοινωνίας, τη θυσία της στον βωμό των κερδών των εργοδοτών. Εντός αυτού του πλαισίου οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουμε να πληρώνουμε με το αίμα μας τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που κυριαρχεί, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό αποδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας, που μόνο για τους πρώτους 9 μήνες του 2025 έχουν σημειωθεί ήδη 152, ενώ περισσότεροι από 235 εργάτες έχουν τραυματιστεί σοβαρά. Διότι η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών κυρίαρχων διέρχεται μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης της τάξης μας, τη λεηλασία της ύπαρξής μας και τη σίγαση και καταστολή όλων όσων αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική.

Από την εξελισσόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τον εκτοπισμό του από τη γη του ως κορύφωση των επί 77 χρόνια θηριωδιών που συντελούνται στην Παλαιστίνη από τους σφαγείς του Ισραήλ, τον πόλεμο στην Ουκρανία που συνεχίζεται εδώ και 3 χρόνια μετά την εισβολή ρωσικού στρατού αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς, εξαθλιωμένους και ξεριζωμένους πληθυσμούς, έως τις καθημερινές εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις δολοφονίες μεταναστών/τριών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης Φρούριο, τους θανάτους στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία και στα διαλυμένα και απαξιωμένα τρένα, τις πυρκαγιές που κάθε χρόνο κατακαίουν τα δάση και το οικοσύστημά τους και καταστρέφουν τις τοπικές κοινωνίες, το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο από θάνατο, πόλεμο, ξεριζωμό και εκμετάλλευση.

Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Η οργάνωση των αντιστάσεών μας αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα, ειδικά μέσα σε μια περίοδο συνολικής και οργανωμένης επίθεσης του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Η συλλογικοποίηση, η κοινή δράση και η συναντίληψη βάσει των αναρχικών αξιών είναι τα εργαλεία μας απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, πως δεν υπάρχει καμία προοπτική πέρα από το δυστοπικό παρόν και το σύστημα εξουσίας που το δημιουργεί και πως αν επιλέξουμε το δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας θα συντριβούμε. Σε κάθε ανοιχτό μέτωπο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, όπου εκδηλώνεται η επιθετικότητα του κράτους και του κεφαλαίου, επιχειρώντας την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων μέσα από τη σύνδεσή τους με το καθολικό κοινωνικό όραμα της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης, προτάσσοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο που έχουν οι καταπιεσμένοι, την οργάνωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό. Για να χτίσουμε μια χειραφετημένη κοινωνία με βάση την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την αλληλεγγύη, έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία – Παιδεία – Τροφή – Στέγαση – Μεταφορές
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Απεργιακές διαδηλώσεις Τετάρτη 1η Οκτώβρη
Αθήνα: Χαυτεία, 11.00 (διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική & Ταξική Χειραφέτηση)
Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων